ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 860

พวกเขาทั้งสี่ยืนอยู่ภายนอกห้องโถงและพูดคุยกันอยู่นาน ก่อนที่ครึ่งหลังของการประมูลจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง จากนั้นพวกเขาก็กลับเข้าไป

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว พวกเขาก็เริ่มการประมูลอีกครั้ง

วัตถุโบราณในช่วงครึ่งหลังของการประมูลนั้น มีค่ามากกว่าในช่วงครึ่งแรกเป็นอย่างมาก

มีภาพวาดของปรมาจารย์ในสมัยโบราณ ตราประทับหยกของจักรพรรดิที่สูญหายไปนับพันปี และยังรวมไปถึงคทาที่ราชวงศ์ยุโรปเคยใช้

พวกเขามีสมบัติที่หายากและแปลกใหม่ทุกประเภท และยังไม่มีที่สิ้นสุด

อาจเป็นเพราะใกล้จะถึงช่วงเวลาของการประมูลสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ล้ำค่าที่สุดแล้ว ดังนั้นทุกคนจึงดูกระวนกระวายมากขึ้น

พวกเขาไม่ได้มุ่งความสนใจไปที่วัตถุโบราณชิ้นก่อนหน้านี้อีกต่อไป พวกเขาเพียงแค่กลั้นหายใจ รออย่างเงียบ ๆ ให้สมบัติชิ้นสุดท้ายปรากฏขึ้น

แน่นอนว่ามัสซิโมเองก็เคยได้ยินถึงเรื่องสมบัติชิ้นสุดท้ายนี้เช่นกัน เขามีความรู้สึกอยู่คร่าว ๆ ว่า วิกกี้และเกรกอรีอาจจะมีความคิดเห็นเช่นเดียวกันกับเขา

เขาหันกลับมาหาควินซี่และพูดว่า "ฉันคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับการทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้นั้นเป็นเรื่องโกหก ถ้าหากผู้คนจะมีชีวิตอยู่ตลอดไปได้จริง ๆ มันจะไม่ทำให้พวกเขากลายเป็นสัตว์ประหลาดอมตะที่แก่ชราเหรอ?"

ควินซี่มองเขาด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ถ้าการเป็นสัตว์ประหลาดแต่ทำให้คนเป็นอมตะก็คงจะไม่สำคัญ แต่ประเด็นสำคัญคือจะต้องไม่แก่ นายไม่ต้องการเช่นนั้นเหรอ?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของมัสซิโมแข็งทื่อ

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาก็ส่ายหน้าอยู่ซ้ำ ๆ

“ฉันไม่ต้องการ”

ควินซี่แสดงสีหน้าไม่ค่อยเชื่อถือออกมา

มัสซิโมแสดงท่าทางที่จริงจังและพูดว่า “ท้ายที่สุดแล้ว สมบัติชิ้นนี้ก็มีเพียงแค่ชิ้นเดียว และมันก็อาจจะสามารถรับประกันความเป็นอมตะของคนได้เพียงคนเดียวเท่านั้น จะมีประโยชน์อะไรถ้าหากว่าฉันเป็นคนเดียวที่สามารถใช้มันได้ ในขณะที่ทุกคนที่ฉันรู้จักในโลกนี้ตายจากไปและเหลือฉันไว้เพียงคนเดียว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ…”

เขาหยุดพูดไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ "ต่อให้เธอจะให้เวลาฉันอีกเป็นหมื่นปี แต่ฉันก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ถ้าไม่มีเธอ”

ควินซี่ตกตะลึงในทันที

ราวกับว่าร่างกายของเธอได้ถูกแช่แข็ง

เธอมองไปที่เขาอย่างเงียบงัน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในบรรยากาศที่มืดมิด แต่ดูราวกับว่าพวกเขากำลังมองเห็นคำพูดนับพันในสายตาของกันและกัน

เธอดูอึดอัดเล็กน้อย เธอจึงหันหน้ากลับและพูดว่า "เอาล่ะ พอได้แล้ว"

ถ้าเขาพูดอีกครั้ง เธออาจจะตกลงยอมที่จะคบกับเขาก็ได้

แต่มัสซิโมไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร เขาเพียงแค่คิดไปเองว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมันอาจจะมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงกระซิบเบา ๆ ว่า “ฉันขอโทษ”

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ ในที่สุดเขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้และพูดต่อว่า “แต่ฉันพูดจริง ๆ นะ”

เมื่อมีเพียงความเงียบเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรอีก

ควินซี่เองก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเช่นกัน

ในขณะนี้ การประมูลวัตถุโบราณชิ้นก่อนหน้านี้ใกล้จะสิ้นสุด

ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่วัตถุโบราณชิ้นสุดท้าย ‘หยกอาถรรพ์’ ที่ทุกคนรอคอยกำลังจะปรากฏขึ้น

วิกกี้รู้สึกได้ว่า ตั้งแต่ที่พิธีกรเริ่มแนะนำรายการนี้ ฝูงชนก็เงียบลงไปในทันใด บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ จนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มที่ตกกระทบลงบนพื้น

ฝูงชนต่างก็กลั้นหายใจรอให้หยกอาถรรพ์ปรากฏขึ้น

หลังจากที่พิธีกรแนะนำวัตถุโบราณชิ้นนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดเธอก็ประกาศขึ้นว่า

“ขอต้อนรับวัตถุโบราณชิ้นสุดท้ายของเราขึ้นสู่เวที ‘หยกอาถรรพ์’ ที่ถือได้ว่าเป็นสมบัติที่หายากที่สุดที่สามารถทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้!”

เมื่อเสียงของพิธีกรเงียบลง ม่านด้านข้างของเวทีก็ถูกเปิดออก จากนั้นพนักงานที่ติดอาวุธสองคนก็ผลักตู้โชว์กระจกขึ้นไปบนเวที

ตู้โชว์กระจกสูง 1.5 เมตร แต่ความสูงก็พอดีสำหรับผู้ชมที่เข้าร่วมการประมูล

ที่ตรงกลางของตู้โชว์กระจก มีหยกหนึ่งชิ้นที่งดงาม