ถึงแม้ว่าฮาโรลด์จะไม่รู้ว่าทำไมเกรกอรีถึงขอให้เขาค้นหาชื่อของคนเหล่านี้ แต่ในที่สุดเขาก็พยักหน้าอย่างว่าง่ายในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินออกไป
มีทีมภายใต้การดูแลของฮาโรลด์ที่ได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษ เพื่อออกไปค้นหาข้อมูล
ดังนั้นทันทีที่งานถูกส่งไป พวกเขาก็ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ได้รับข้อมูล
มันเป็นแค่ช่วงเวลาอาหารเย็นเท่านั้น เกรกอรี กิดเดียน และเนลล์กำลังรับประทานอาหารอยู่ในห้องอาหาร
ฮาโรลด์รีบเดินเข้ามาจากด้านนอกและเห็นเขาทั้งสามคนอยู่ที่นั่น เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และดูเหมือนจะไม่แน่ใจว่าควรพูดหรือไม่
ถึงแม้ว่าเกรกอรีจะรู้ว่าทำไมเขาถึงเข้ามา เขาไม่ได้หลบหลีกการบังคับบัญชาของเขาจากพวกเขาทั้งคู่ "พูดเถอะ"
จากนั้นฮาโรลด์จึงได้รายงานสิ่งที่เขาพบเจอ
“มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องสำคัญที่คุณให้ผมส่งคนไปหาข้อมูลเมื่อตอนเที่ยงนี้แล้วครับ”
ในขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบแฟ้มออกมาแล้วยื่นให้กับเกรกอรีด้วยมือทั้งสองข้างอย่างนอบน้อม
“คนพวกนั้นมาจากตระกูลฟลินเดอร์ มีข้อมูลที่แน่ชัดแล้วว่าพวกเขาได้ปรากฏตัวขึ้นในเมืองที่คุณโทมัสได้หายตัวไปครั้งล่าสุด แต่หลังจากนั้นเราไม่สามารถรับรู้ความเคลื่อนไหวของพวกเขาได้ แต่ดูเหมือนมีใครบางคนตั้งใจที่จะซ่อนมันสำหรับพวกเขา "
ดวงตาของเกรกอรีมืดลง เมื่อเขาดูข้อมูลเสร็จ เขาก็ได้พยักหน้า
จากนั้นเขาก็โบกมือและพูดว่า "นายออกไปได้แล้ว"
จากนั้นฮาโรลด์จึงหันหลังกลับและเดินออกไป
หลังจากที่เขาจากไป เกรกอรี่ก็โยนเอกสารลงโดยตรงต่อหน้าเนลล์และกิดเดียน “ฉันสงสัยว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับตระกูลฟลินเดอร์”
พวกเขาทั้งสองคนตกใจ
พวกเขาเคยได้ยินเรื่องฟลินเดอร์มาก่อนหน้านี้
ฟลินเดอร์เป็นตระกูลที่มีมานานนับพัน ๆ ปี มีขนาดใหญ่และหยั่งรากลึกมากกว่า ตระกูลโบฮิเนียส
มีเพียงตระกูลเดียวในโลกที่ไม่มีใครสามารถคำนวณได้ถึงอำนาจที่ได้แผ่ขยายออกไปว่ามันลึกมากขนาดไหนนั่นก็คือ ฟลินเดอร์
เมื่อเนลล์ได้พิจารณาถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็นึกถึงกองกำลังลึกลับที่โจมตีสมาคมจีนอย่างอธิบายไม่ได้
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย “เป็นไปได้ไหมว่ากองกำลังลึกลับที่พูดถึงก่อนหน้านี้อาจจะเป็น…”
"มีโอกาสเป็นไปได้สูงมาก"
กิดเดียนพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ท้ายที่สุด มีกองกำลังใต้ดินเป็นจำนวนมากในโลกนี้ หากเรากำจัดสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทั้งหมดออกไป ไม่ว่าส่วนเหลืออยู่จะไม่น่าไว้ใจสักเท่าไร แต่มันก็อาจจะเป็นคำตอบที่ถูกต้องก็ได้”
ในทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ทุกคนที่โต๊ะอาหารก็เงียบลง
อารมณ์ในตอนนี้ค่อนข้างจะตึงเครียด
พวกเขารู้ว่าถ้าหากฟลินเดอร์อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ พวกเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถจัดการกับศัตรูที่แข็งแกร่งแบบนี้ได้จริง ๆ หรือไม่
แต่หลังจากนั้น อีกฝ่ายหนึ่งก็ไม่ได้พัฒนามาเป็นเวลาหลายศตวรรษแล้วจนถึงครบรอบพันปี
แต่ที่มากไปกว่านั้น จนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของอีกฝ่ายในการเข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้คืออะไร
เนลล์ขมวดคิ้ว “มันมีอีกหนึ่งเหตุผลเท่านั้นที่พวกเขาอยู่เบื้องหลังเรื่องราวพวกนี้ อาจจะเป็นเพราะพวกเขาอยู่มาหลายศตวรรษแล้ว แต่ถ้าหากพวกเขาสนใจในอาณาเพียงไม่กี่ที่ของพวกเราจริง ๆ พวกเขาก็น่าจะเคลื่อนไหวไปนานแล้ว แต่ทำไมพวกเขารอมาจนถึงตอนนี้?
“นอกจากนี้ ฉันรู้สึกว่าการโจมตีในครั้งนี้มันไม่ใช่สไตล์ของพวกเขาจริง ๆ”
ท้ายที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะมีรากฐานที่หยั่งลึก แต่ฟลินเดอร์ก็อยู่แบบเงียบ ๆ มาเสมอ พวกเขาอยู่แบบเงียบ ๆ ไม่โฉ่งฉ่าง จนบางครั้งก็ไม่สามารถพบเจอ
แล้วเพราะเหตุใดตระกูลที่อยู่อย่างเงียบ ๆ ถึงได้เข้ามาทำให้เรื่องยุ่งเหยิงได้ในเวลานี้?
เกรกอรีพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตราบใดที่วิกอยู่ในน้ำมือพวกเขา ฉันต้องไปหาพวกเขา”
ทั้งสองคนตกตะลึงจนมองมาที่เขาด้วยคิ้วที่ขมวด
เนลล์ได้พูดขึ้นมาว่า "คุณจะไปพบกับพวกเขา แล้วคุณจะทำอย่างไร? คุณจะเข้าไปถามหาเธอโดยตรงเลยเหรอ? พวกเขาคงจะคืนตัวเธอให้กับคุณ ถ้าหากพวกเขาหมดสติ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก