ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 909

กิดเดียนตกตะลึงและมองไปที่เนลล์

ในทันทีหลังจากนั้น เขาก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า “ก็ไม่แน่”

พวกเขาคุยกันอยู่สักพักหนึ่ง เมื่อเห็นได้ว่าใกล้ค่ำแล้ว พวกเขาจึงกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน

ในเวลาเดียวกันแต่อีกด้านหนึ่ง

ภายในบ้านพักของชิม่อน ฟลินเดอร์

ยูเลียนาที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และกำลังมองดูใบหน้าที่ของเธอที่แต่งหน้าอย่างประณีตในกระจก

เธอคิดว่าเธอสวย แต่ทำไมไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็ไม่มีทางเอาชนะใจผู้ชายคนนั้นได้เลย?

ถึงแม้ว่าเธอจะต้องเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อเขา ที่ต้องมาอยู่ที่นี่ และอยู่เคียงข้างกับชายอื่น แต่เขาก็ยังมีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในใจมาเสมอ

เมื่อเธอคิดถึงผู้หญิงคนนั้น เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกลียดชังหล่อนขึ้นมาอีกครั้ง

'โอ้ วิกกี้ โทมัส ฉันกำลังสงสัยว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหน'

'ในครั้งนี้ ถ้าเธอตายไปได้ก็คงจะดี แต่ถ้าไม่..."

ดวงตาของเธอมืดบอดลงอย่างควบคุมไม่ได้ ในเวลานี้จู่ ๆ ประตูห้องนอนก็ถูกผลักเปิดเข้ามาจากด้านนอก ชิม่อน ฟลินเดอร์ได้เดินเข้ามา มีกลิ่นแอลกอฮอล์โชยมา

ยูเลียนาตกใจ และเธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

เธอได้หันกลับมา และฝืนยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา

“คุณฟลินเดอร์ คุณกลับมาแล้ว”

ชิม่อนมองมาที่เธอ เขาคงจะดื่มไวน์มากเกินไป และถึงแม้ว่าในตอนนี้เขาคงยังมีสติอยู่ แต่ภายในใจของเขานั้นไม่ชัดเจน

เขามองดูผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เหมือนราวกับว่าใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นได้กระโดดผ่านเข้ามา จู่ ๆ เธอก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา

ชิม่อนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าของเธอ และเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสนจะรักใคร่

“เอเลน่า...”

รอยยิ้มบนใบหน้าของยูเลียนาในตอนนี้แข็งทื่อ

เธออยู่กับชิม่อน ฟลินเดอร์ มาตลอดในระยะเวลานี้ และทุกคนต่างก็รู้สึกว่าเธอถูกเอาอกเอาใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นชิม่อนก็ดีต่อเธอมาก ไม่เพียงแค่เขาพาเธอไปด้วยในทุกที่ที่เขาไป แต่เขายังสัญญาว่าจะให้ตำแหน่งนายหญิงและจดทะเบียนสมรสกับเธออีกด้วย

ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝันถึงสิ่งเหล่านี้ แต่เป็นไปไม่ได้ที่พวกหล่อนจะได้รับมันมา

มีเธอเพียงคนเดียวที่รู้ว่าในทุก ๆ คืนที่เขากลับมาและมองดูเธอ แต่มักจะเรียกชื่อของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

ดังนั้นการปล่อยตัวเองให้เป็นที่น่าอิจฉาในสายตาของคนอื่น มันจึงไม่ได้มีความหมายต่อเธอเลย

พวกเขาทั้งหมดมีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในหัวใจของเขา และยูเลียนาเธอเป็นเพียงตัวแทนของคนใครบางคน

ในขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ ในหัวใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัว

ถึงจะเป็นอย่างนั้น ชิม่อนก็ไม่ได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของเธอ และยังคงพูดกับเธอ

“เอเลน่า คุณกลับมาแล้วใช่ไหม คุณจะไม่ทิ้งผมไปอีกแล้วใช่ไหม เอเลน่า...”

ยูเลียน่าได้จับมือเขา ในขณะที่เธอกำลังช่วยเขาขึ้นไปบนเตียง เธอได้กระซิบว่า "ใช่ค่ะ ฉันกลับมาแล้ว ฉันจะไม่ทิ้งคุณไปไหนอีกนะคะ คุณฟลินเดอร์ ฉันขอเอาผ้าขนหนูอุ่น ๆ เช็ดหน้าคุณก่อนนะคะ ตกลงไหม?"

เมื่อเธอพูดอย่างนั้นจบ เธอกำลังจะหันหลังเพื่อไปเข้าห้องน้ำ

ในทันทีที่เธอลุกขึ้น ชิม่อนก็ได้รั้งเธอเอาไว้

เขามองเธอด้วยดวงตาที่พร่ามัวและบ่นพึมพำว่า “อย่าไปเอเลน่า... อย่าทิ้งผมไป”

ยูเลียนาหยุดการเคลื่อนไหวของเธอ

เธอรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในหัวใจของเธอ แต่เธอต้องเก็บมันไว้กับตัวเอง และพูดออกมาอย่างอบอุ่นว่า “ฉันจะไม่จากคุณไปไหน คุณฟลินเดอร์คะ ปล่อยฉันก่อนได้ไหม เสื้อของคุณมีสิ่งสกปรกติดอยู่ เดี๋ยวฉันจะไปหาชุดที่สะอาดมาเปลี่ยน และล้างหน้าให้คุณตกลงไหม?”

เธอไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินในสิ่งที่เธอพูดอยู่หรือเปล่า แต่เมื่อชายคนนั้นเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่พร่ามัวของเขาก็ดูเหมือนจะตื่นขึ้นมาเล็กน้อย

เขาพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง”

จากนั้นยูเลียนาก็สามารถลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำได้

เธอบิดผ้าสะอาดออกมาอย่างรวดเร็ว และเดินเข้าไปหาเขากับเสื้อผ้าชุดที่สะอาด