ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 942

“อย่าเพิ่งด่วนสรุปเลย มันอาจจะผิดปกติจริง ๆ ที่เขายังไม่กลับมาในเวลานี้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะหนีไปแล้ว เราแยกกันหาเขาก่อนดีกว่า และถ้ามีความคืบหน้ายังไงให้พวกเราโทรหากันอีกที”

กิดเดียนพยักหน้า "ตกลง"

วิกกี้เองก็เห็นด้วย

เมื่อเห็นว่าทุกคนเห็นด้วย เกรกอรีจึงไม่ได้พูดอะไร

เนลล์กล่าวในภายหลังว่า "ถ้าหากว่าได้พบเขา ก็อย่าเพิ่งแสดงความโกรธต่อเขา แต่ให้รีบพาเขากลับมาที่นี่ก่อน”

เกรกอรีมองดูเนลล์และพ่นลมหายใจ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เถียง

พวกเขาแยกกลุ่มออกไปตามหาชายชรา วิกกี้และเกรกอรีออกไปตามหาเขาด้วยกัน ในขณะที่เนลล์และกิดเดียนก็แยกไปในทิศทางอื่นด้วยกัน

ในตอนเช้าตรู่ของวันนั้น พวกเขาต่างก็หมดพลังงานไปค่อนข้างมาก จนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่พบชายชรา แต่ในเมื่อหยกอาถรรพ์อยู่ในมือของชายชรา และถ้าหากพวกเขาตามหาชายชราไม่พบ พวกเขาก็ไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างสบายใจ

ในเวลานี้ แต่ละบ้านในหมู่บ้านก็เริ่มปิดไฟแล้ว

พวกเขาทั้งสี่มองหาชายชราอยู่เป็นเวลานาน และดูเหมือนว่าพวกเขาจะตามหาไปทั่วจนแทบทั้งหมู่บ้านแล้ว จนในที่สุด กิดเดียนก็ได้พบเขาที่สุสานแห่งหนึ่ง

ทันทีที่เขาเห็นชายชรา เขาก็โทรหาเกรกอรีทันที

โชคดีที่ตำแหน่งของเกรกอรีและวิกกี้อยู่ไม่ไกลจากพวกเขามากนัก ดังนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่นี่

ที่บริเวณโดยรอบสุสานดูน่าขนลุก เพราะเต็มไปด้วยหลุมศพ ซึ่งแตกต่างจากการเผาศพที่เป็นที่นิยมในเมือง แต่ที่หมู่บ้านยังคงใช้การฝังดินแบบโบราณ

หลุมศพของหมู่บ้านตั้งอยู่ที่นั่น ทั้งสี่คนเห็นว่าที่กลางสุสาน ชายชรากำลังเอนกายพิงหลุมศพและพูดอะไรบางอย่างกับตัวเอง ในขณะที่ลมเย็นยะเยือกพัดผ่านมา และนกเค้าแมวก็ร้องส่งเสียงดัง เมื่อพวกเขาได้เห็นฉากที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นในทันใด

วิกกี้กระซิบถาม “เขากำลังทำอะไรอยู่?”

กิดเดียนและเนลล์ต่างก็ส่ายหน้า

ใบหน้าของเกรกอรีมืดมนลง เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับชายชรา แต่เขาถูกเนลล์รั้งเอาไว้

"นายกำลังจะทำอะไร?"

เกรกอรีพูดอย่างเย็นชา “ถ้าหากว่าเขากล้าหรอกพวกเรา ฉันก็จะไปจับเขามายังไงล่ะ”

เนลล์ขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ใจเย็นก่อน นี่อาจจะเป็นความเข้าใจผิด ไม่ว่ายังไง เราก็ควรจะได้คุยกันก่อน”

วิกกี้เองก็เห็นด้วย “ใช่ อีกอย่างหนึ่ง บรรยากาศที่นี่ก็ค่อนข้างน่าขนลุก เราอย่าทะเลาะกันที่นี่เลย ไว้เราค่อยพูดคุยกันเมื่อเรากลับไปแล้ว”

เกรกอรีมองมาที่เธอ จากนั้นเขาก็ปิดปากเงียบและเดินเข้าไปกับพวกเขา

ราวกับชายชรารู้ดีว่าพวกเขาจะตามหา ชายชราจึงนั่งนิ่งโดยไม่ได้หันกลับมามอง

เมื่อกลางดึก ชายชราในวัย 90 ปีนั่งลงข้างหลุมฝังศพโดยมีฟูกสีเทาอยู่ข้างใต้ และเหยือกไวน์อยู่ข้างตัวเขา สายลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่านเส้นผมสีขาวของเขา และทำให้บรรยากาศดูเศร้าหมอง

“นี่พวกเธอออกมาตามหาฉัน เพราะกลัวว่าฉันจะหนีไปอย่างนั้นเหรอ?”

ชายชราพูดในขณะที่เขาดื่มไวน์

เนลล์เม้มปากและก้าวไปข้างหน้า

“คุณปู่ ที่เราออกมาตามหาคุณ เราเพียงแค่กังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ”

“กังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันเหรอ?”

ชายชราหัวเราะเยาะราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องน่าขบขัน

“เธออย่ามาโกหกเลยแม่สาวน้อย ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นห่วงฉันจริง ๆ ฉันรู้ว่าพวกเธอเป็นห่วงหยกชิ้นนั้นมากกว่า ฉันพูดถูกหรือเปล่าล่ะ?

คุณปู่บรู๊คส์จิบไวน์อีกครั้ง ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น