ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 951

แกรนท์ เลนนอน หันไปหาฟลอร่าด้วยสีหน้าเย็นชา และถามเธอว่า “นี่ ของนั่นไม่ได้อยู่ในโลงศพใช่ไหม?”

ฟลอร่าที่ถูกมัดไว้กับต้นไม้ในขณะนั้น ไม่รู้ว่าจะส่ายหัวหรือพยักหน้าดี

เธอไม่แน่ใจว่าในคืนนั้นคุณปู่บรู๊คส์ได้ฝังหยกไว้ที่นั่นหรือเปล่า จริง ๆ แล้วเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอยู่กับพวกเขาจริงหรือไม่ หรือเธอแค่ไม่รู้ว่าหยกอาถรรพ์มันคืออะไร

เมื่อเธอได้ยิน แกรนท์ เลนนอนพูดถึงเรื่องนี้ เธอจำได้ว่าครั้งหนึ่ง คุณปู่บรู๊คส์เคยทำตัวแปลก ๆ อยู่ครั้งหนึ่ง นั่นเป็นเหตุผลที่เธอพาแกรนท์มาที่นี่

ในเวลานี้ เมื่อเธอได้ยินแกรนท์ถามคำถามนี้ขึ้นมา เธอจึงทำอะไรไม่ถูก

เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณปู่บรู๊คส์ฝังมันไว้ในโลงศพหรือเปล่า?

เมื่อแกรนท์เห็นว่าฟลอร่าไม่ตอบสนอง เขาจึงเลิกรอคำตอบจากเธอ เขาหยิบชะแลงขึ้นมา และเริ่มแงะเปิดฝาของโลงศพ

ถึงเขาจะยังเป็นหนุ่มเป็นแน่น และมีความกล้าหาญอยู่พอตัว แต่ท้ายที่สุด คนที่อยู่ในโลงศพนี้ก็ได้ตายไปตั้งหลายสิบปีแล้ว ดังนั้นลึก ๆ แล้วเขาจึงยังรู้สึกกลัวอยู่

หลังจากพยายามอย่างหนัก ในที่สุดฝาโลงศพก็เปิดออก

กลิ่นเหม็นเน่าที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ได้พุ่งเข้าใส่หน้าของเขาทันที เขากลั้นหายใจเอาไว้ ก่อนจะถอยหลังออกไปหลายก้าว และหลังจากที่กลิ่นของซากศพหมดไป เขาจึงเดินกลับเข้ามาใกล้โลงศพอีกครั้ง

เขาไม่เห็นอะไรเลย นอกจากกระดูกขาวโพนที่อยู่ในโลงศพ

เขายังคงไร้การตอบสนองใด ๆ ทั้งสิ้น

แกรนท์ไม่อยากจะปักใจเชื่อว่าหยกอาถรรพ์ไม่ได้ถูกฝังอยู่ข้างในนั้น ดังนั้นเขาจึงใช้ชะแลงพลิกกระดูกดู เพื่อให้แน่ใจว่าหยกไม่ได้อยู่ข้างในนั้นจริง ๆ

ความโกรธประทุขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เขาโยนชะแลงออกไปแล้วเดินเข้าไปหาฟลอร่า

ทันทีที่เธอเห็นหน้าเขา เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าสิ่งเลวร้ายกำลังกล่ำกลายเข้ามาแล้ว

เขาคงไม่เจอสิ่งที่เขากำลังมองหาอยู่ และกำลังจะแสดงธาตุแท้ออกมาให้เธอเห็น เธอควรทำอย่างไรดี?

ฟลอร่ากำลังอยู่ในภาวะตื่นตระหนก ในขณะที่แกรนท์ได้เดินเข้ามาหาเธอ

เขากัดฟันกรอด แล้วบีบเข้าไปที่หน้าของเธอ

“นังโง่! แกกล้าโกหกฉันเหรอ!”

ฟลอร่าน้ำตาไหลออกมาเต็มแก้ม พลางส่ายหัวไปมา

แกรนท์พูดจาเยาะเย้ย

“แกบอกว่ามันถูกฝังเอาไว้ที่นี่ ไหนล่ะ มันอยู่ตรงไหน? มานี่แล้วชี้ให้ฉันดู!”

แกรนท์พูดพลางปลดเชือกออกจากร่างกายของเธอ จากนั้นเขาก็กระชากผมของเธอแล้วลากไปที่หลุมศพ

ฟลอร่าตกใจกับการกระทำของเขาสุดขีด เมื่อเธอรู้ตัวอีกที เธอก็ถูกลากมาที่ขอบของหลุมศพแล้ว

แกรนท์จับเธอให้คุกเข่าลง เขาบังคับให้เธอมองกระดูกในโลงศพนั้น ก่อนจะพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยมว่า "หามันให้เจอนะ! ถ้าวันนี้แกหามันไม่เจอละก็ ฉันจะฝังแกไว้ที่นี่กับย่าทวดของแก"

คำพูดของเขาทำให้ใบหน้าของฟลอร่าเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดเพราะความกลัว

เธอพยักหน้าพลางก้มลงมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว

ทั้งเท้าและข้อมือของเธอยังคงถูกมัดเอาไว้อยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่สะดวกที่จะขยับตัว แต่ถึงอย่างนั้น เธอยังคงพยายามนอนราบกับพื้น และมองหามันอย่างตั้งอกตั้งใจ

เธอกลัวว่าถ้าหากแกรนท์โกรธขึ้นมา เขาจะฝังเธอไว้ที่นี่ทั้งเป็น

แกรนท์ยืนขึ้น และมองดูเธอด้วยสายตาที่เย็นชาและหยิ่งผยอง

ฟลอร่าค่อย ๆ เคลื่อนตัวจากด้านหลังของหลุมศพไปด้านหน้า และในที่สุด เธอก็หยุดจ้องมองที่หน้าหลุมศพ

เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะมองมาที่เขา แล้วร้องไห้คร่ำครวญ

แกรนท์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยในใจว่า ถ้าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นพบมันขึ้นมาแล้วจริง ๆ เขาจะรีบเข้าไปดู

วินาทีถัดมา สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

“เฮ้ย!”