ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 980

ก่อนหน้านี้เนลล์ไม่รู้ว่าเคธี่มาที่เมืองหลวง แต่เมื่อตอนนี้เธอรู้แล้ว แล้วเธอจะปล่อยให้แม่ของเธออาศัยอยู่ในพื้นที่ของคนอื่นได้อย่างไร

เธอดึงเคธี่เข้ามาและกระซิบว่า “คุณแม่ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ทำไมคุณไม่ไปอยู่กับเราในช่วงสามสี่วันนี้ล่ะ?”

เคธี่ตกตะลึงและสับสน “ให้ฉันไปอยู่กับเธอเหรอ?”

เนลล์หัวเราะ “ทำไมคุณถึงดูสับสนเช่นนี้? ฉันเป็นลูกสาวของคุณนะ และเมื่อคุณแม่มาเที่ยวที่เมืองของลูกสาว แล้วทำไมเธอไม่มาอยู่กับลูกสาวแทนที่จะเป็นที่อื่นล่ะ?”

เคธี่ทำตัวไม่ถูก ถึงแม้ว่าเธอจะเข้าใจในคำพูดของเนลล์ แต่เธอก็มีท่าทีที่ลังเลในเวลาเดียวกัน

ฌอนขมวดคิ้ว

เขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า “เราไม่รบกวนคุณดีกว่า ผมรู้ว่าพวกคุณเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ในเวลานี้จิตใจของเคธี่ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ เธอเคยอาศัยอยู่ที่นี่ และมันจะไม่ดีถ้าหากว่าเราจะเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของเธออย่างกระทันหันเช่นนี้ เพราะมันจะส่งผลต่ออารมณ์และความรู้สึกของเธอได้ง่ายขึ้น”

เนลล์งุนงง เธอไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ฌอนกล่าว

“แต่นี่คือคฤหาสน์ของมิสเตอร์ดอนเนลลี่ไม่ใช่เหรอ? และการที่แม่อยู่ที่คฤหาสน์ของมิสเตอร์ดอนเนลลี่จะไม่ส่งผลต่ออารมณ์ของเธอด้วยเช่นกันเหรอคะ?”

ฌอนขมวดคิ้วขึ้นอีก แต่แล้วเมื่อเขาตระหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเคธี่ เขาจึงอธิบายด้วยความอดทนว่า “ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นคฤหาสน์ของมิสเตอร์ดอนเนลลี่ แต่เขาได้จัดสถานที่ส่วนตัวเล็ก ๆ เอาไว้ให้พวกเรา ดังนั้นเขาจะไม่รบกวนเราเมื่อเราอยู่ในพื้นที่แห่งนั้น แต่ที่พักอาศัยของตระกูลลีย์ จะต้องมีขนาดใหญ่และซับซ้อนมาก และนั่นเป็นเหตุผลที่ผมกังวลว่าเธอจะไม่เคยชินกับสถานที่แห่งนั้น”

ใบหน้าของเนลล์ทรุดลงเล็กน้อย

“คุณมิลเลอร์ ฉันคิดว่าคุณกำลังเข้าใจผิด ถึงแม้ว่าที่พักอาศัยของตระกูลลีย์จะมีขนาดใหญ่ แต่มันก็ไม่ได้ซับซ้อน อีกอย่างหนึ่ง…"

เธอหยุดพูดไปครู่หนึ่งจากนั้นเธอก็มองไปที่เคธี่ ก่อนที่เธอจะพูดต่อ “คุณแม่ ตอนนี้ฉันมีลูกสองคนแล้ว และมีลูกคนที่สามอยู่ในท้อง คุณไม่อยากเห็นหน้าหลาน ๆ ของคุณเหรอ?

เคธี่ตกตะลึง ไม่นานเธอก็ตอบสนองต่อข่าวที่น่ายินดี

เธอเผยรอยยิ้มและมองไปที่หน้าท้องของเนลล์

"เธอกำลังท้องเหรอ? ยอดเยี่ยมไปเลย ฉันรู้สึกยินดีกับเธอจริง ๆ แต่ว่าฉัน…”

เธอฝืนยิ้ม จากนั้นเธอก็ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา “แต่ฉันยังไม่อยากไป เนลลี่ เอาไว้…เอาไว้ให้ฉันไปเจอหลาน ๆ คราวหน้าแทนจะได้ไหม?”

เนลล์ขมวดคิ้ว

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเคธี่ปฏิเสธ แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าใจเหตุผลของเคธี่ได้

เธอจึงเม้มปากและถอนหายใจยาว “ถ้าในเมื่อคุณไม่อยากไป ฉันก็จะไม่บังคับคุณ”

จากนั้นเธอก็ยื่นกระเป๋าถือให้เคธี่

“เอาล่ะ พรุ่งนี้เช้าฉันจะมารับคุณ”

เคธี่หยักหน้าและบอกให้พวกเขาเดินทางปลอดภัย ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในคฤหาสน์กับฌอน

เนลล์และกิดเดียนมองดูเงาของพวกเขาจนลับตา ก่อนที่พวกเขาจะออกไป

ในระหว่างทางกลับบ้าน เนลล์นั่งอยู่ในรถอย่างนิ่งเงียบ

กิดเดียนเอื้อมมือไปจับมือเธอแล้วถามว่า “คิดอะไรอยู่?”

เนลล์พูดเบา ๆ “ฉันสงสัยว่าสถานการณ์ของแม่จะดีขึ้นได้ยังไง?”

กิดเดียนเลิกคิ้ว

"คุณหมายถึงอะไร? คุณบอกว่าคุณจะไม่บังคับให้เธอจดจำอดีตไม่ใช่เหรอ?”