ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 982
น้ำเสียงของคุณหญิงควีนตันทางโทรศัพท์ฟังดูอ่อนโยนมาก
“เนลลี่ เธออยู่บ้านหรือเปล่า?”
เนลล์วางตะเกียบลง ก่อนจะเดินออกไปคุยข้างนอก “ไม่ได้อยู่ที่บ้านค่ะคุณย่า เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคะ?"
คุณหญิงควีนตันหัวเราะ “ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ พอดีฉันได้ยินมาว่า… เธอจะไปที่ประเทศทีในอีกไม่กี่วันนี้ไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ คุณป้าสนใจที่จะทำเหมืองหยก และฉันก็ชอบมันเหมือนกัน ฉันเลยว่าอีกสักสองสามวันจะเข้าไปดูลู่ทางที่นั่นกับกิดเดียนไว้ก่อนค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ก็เดินทางด้วยความระมัดระวังนะ เธอต้องใส่ใจกับสุขภาพของตัวเองด้วย ถ้ามีอะไรที่อยากทำ ก็ให้กิดเดียนเขาทำแทนแล้วกันนะ อย่าปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยจนเกินไป”
เนลล์หัวเราะออกมา “ฉันรู้ค่ะ คุณย่าไม่ต้องกังวลไปหรอกนะคะ”
"ก็ได้"
คุณนายควีนตันไม่ยอมวางสายง่าย ๆ และเนลล์เองก็ลำบากใจที่จะขอวางสายก่อนเช่นกัน
แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่พูดออกมาสักที เนลล์ก็จะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่
ผ่านไปได้ครึ่งนาที เธอก็เริ่มหมดความอดทน เธอจึงเอ่ยถามว่า “คุณย่าคะ มีอะไรจะพูดกับฉันอีกไหมคะ?”
อีกด้านหนึ่งของปลายสาย น้ำเสียงของคุณนายควีนตันฟังดูเคอะเขินเล็กน้อย
“คือว่าเนลลี่.. ฉันได้ยินมาว่า… เธอเจอแม่บุญธรรมของเธอแล้วเหรอ?”
เนลล์ตกตะลึง และสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เธอหันกลับไปมองเคธี่ ก่อนจะเดินไปยังบริเวณที่เงียบกว่าเดิม เธอลดเสียงลง “คุณย่ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ?”
คุณนายควีนตันหัวเราะออกมา พลางพูดว่า “อย่าโทษคุณป้าของเธอในเรื่องนี้เลยนะ หล่อนเป็นคนพูดตรงไปตรงมา หล่อนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรอก หล่อนบังเอิญหลุดปากบอกตอนที่คุยกับฉัน ฉันก็เลยบังคับให้หล่อนบอกทุกอย่างเอง”
เนลล์บีบขมับของตัวเอง
คุณหญิงควีนตันพูดต่อว่า “แม่บุญธรรมของเธอ… สบายดีไหม? เธอสองคนยอมรับซึ่งกันและกันแล้วหรือยัง?”
เนลล์ฝืนยิ้มออกมา “เธอสุขภาพดีค่ะ แต่ว่าเธอมีบาดแผลจากเหตุการณ์เมื่อสิบปีก่อน เธอสูญเสียความทรงจำตั้งแต่ตอนนั้นมา และจำอะไรไม่ได้เลยจนถึงตอนนี้”
คุณหญิงควีนตันที่อยู่อีกฝั่งของสาย ก็รู้สึกประหลาดใจ 'โอ้'
“ฉันว่าดีแล้วล่ะที่เธอจำอะไรไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่ความสุขเลย มันจะมีแต่ทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมาน ถ้าหากว่าเธอจำได้ขึ้นมา”
เนลล์พูดออกมาเบา ๆ “ใช่แล้วล่ะคะ”
คุณหญิงควีนตันถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“เนลลี่ อย่าคิดถึงเรื่องนั้นมากจนเกินไปเลยนะ วันนี้ที่ฉันโทรมาหาเธอ เพราะว่าหล่อนเป็นแม่บุญธรรมของเธอ หล่อนก็เหมือนกับเป็นญาติของเรา หากว่าหล่อนมีปัญหาอะไร เธอบอกกับเราได้ทุกเรื่องเลยนะ ครอบครัวลีย์ของเราจะคอยสนับสนุนเธอเสมอ”
เนลล์ยิ้มออกมา เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
“ขอบคุณนะคะคุณย่า ฉันเข้าใจค่ะ"
“ถ้าวันไหนเธอว่าง ทำไมไม่พาแม่บุญธรรมของเธอมาหาเราบ้างล่ะ?”
เนลล์รู้สึกลังเลอยู่เล็กน้อย
“คือ…ว่าช่วงนี้มันคงจะยังไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนัก”
"ทำไมล่ะ?"
เนลล์ถอนหายใจออกมา
“เธอเป็นโรคเครียดหลังจากที่เจอกับเหตุการณ์กระทบกระเทือนใจอย่างรุนแรงค่ะ และเธอเองก็ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้าด้วย ฉันอยากจะรอจนกว่าอาการของเธอจะดีขึ้น ก่อนที่จะแนะนำให้เธอได้รู้จักกับทุกคนค่ะ”
คุณหญิงควีนตันเข้าใจ “โอ้ ไม่เป็นไร ยังไม่ต้องรีบก็ได้ ยังไงสุขภาพของหล่อนก็ต้องมาก่อน ดูแลหล่อนดี ๆ ด้วยล่ะ”
เนลล์พยักหน้ารับ
หลังจากคุยกันต่อได้อีกสองสามคำ พวกเขาก็วางสายลง
เนลล์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องส่วนตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก