ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 985

เนลล์ขมวดคิ้ว

“น็อคเทิร์นเหรอ? สถานที่นั้นเละเทะมากเลยไม่ใช่เหรอคะ? ไปที่แบบนั้นคนเดียวมันจะไม่อันตรายเกินไปหน่อยเหรอคะคุณป้า”

จีนกลอกตามองบนด้วยความเหลืออด

“มันจะเละเทะแค่ไหนกันเชียว? ให้ฉันจะพาบอดี้การ์ดไปด้วยไม่ได้เหรอ? อีกอย่างครอบครัวของเราก็มีชื่อเสียง จะไปกลัวอะไรทำไมล่ะ? จะมีใครหน้าไหนมากล้ายั่วโมโหเรา”

เธอพูดพลางแสยะยิ้มให้กับกิดเดียน

กิดเดียนจึงไม่ได้ห้ามให้เธอออกไปเที่ยว เพราะถึงยังไง เขาก็รู้ดีว่าป้าจีนไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้

เขาหยิบการ์ดออกมาแล้วยื่นมันให้กับเธอ

เขาพูดด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ว่า “พาบอดี้การ์ดไปด้วย แล้วขอความกรุณาอย่าสร้างปัญหาด้วยนะครับ”

จีนยิ้มออกมา และพยักหน้าทันที “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ขอบใจนะจ๊ะหลานรัก”

พูดจบกิดเดียนก็พาเนลล์และคนอื่น ๆ กลับเข้าไปในโรงแรม

เมื่อเคธี่กลับเข้ามาในโรงแรม เธอก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ฌอนจึงพาเธอกลับไปที่ห้อง หลังจากที่ทานอาหารเย็นกับกิดเดียนและเนลล์เสร็จ

เนลล์และกิดเดียนก็กลับไปที่ห้องของพวกเขาด้วย

ทันทีที่พวกเขากลับมาถึงห้อง เนลล์ก็อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้ “คุณใจดีกับคุณป้าของคุณเกินไปนะคะ เรายังไม่ได้รู้จักสถานที่นั้นดีพอ อีกอย่างเธอก็ชอบสร้างปัญหา ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ แค่บอดี้การ์ดสองสามคน มันจะไปมีประโยชน์อะไร”

กิดเดียนหัวเราะ พร้อมกับเดินเข้ามากอดเธอจากด้านหลัง “ที่คุณภรรยาพูดก็จริงนะ”

แม้ว่านั้นจะเป็นสิ่งที่เขาพูดออกมา แต่มือของเขากลับปัดป่ายไปมา

เขาก้มตัวลงต่ำ พลางจับเอวที่บองบางและอ่อนนุ่มของเนลล์เอาไว้ ก่อนจะแนบหูไว้บนหน้าท้องของเธอ

“ขอผมฟังหน่อย วันนี้ลูกชายของผมคุยกับผมหรือยังนะ?”

เนลล์ยืนนิ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น แล้วปล่อยให้เขาแนบหูลงที่ท้องของเธอ ก่อนจะหัวเราะออกมา “เขายังไม่ทันได้เกิดมาเลย คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาจะเป็นลูกชาย”

กิดเดียนมองขึ้นไปที่เธอ “ผมก็ต้องรู้อยู่แล้วสิว่าผมปลูกอะไรลงไป”

เนลล์ถึงกับพูดไม่ออก

เธอควรจะทำอย่างไร หากเธอต้องการเอาชนะผู้ชายคนนี้?

กิดเดียนฟังเสียงท้องของเนลล์อยู่ครู่หนึ่ง ไม่มีใครรู้ว่าเขาได้ยินอะไรหรือเปล่า แต่ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยความพอใจ ก่อนจะช่วยพยุงเนลล์ให้ไปนั่งบนโซฟาที่อยู่ข้าง ๆ

เนลล์หัวเราะพลางพูดติดตลกว่า “คุณได้ยินที่ลูกชายของคุณ พูดกับคุณไหมคะ?”

กิดเดียนพยักหน้าอย่างจริงจัง “แน่นอน ผมได้ยิน”

“เขาบอกอะไรคุณเหรอ?”

กิดเดียนพูดด้วยความลึกซึ้งว่า “เขาบอกว่าอย่าบอกให้คุณรู้”

เนลล์รู้ได้ในทันทีว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย เขาแค่กำลังล้อเล่นกับเธอเท่านั้น

เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา และต่อยเขา

กิดเดียนก็ไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด เขาปล่อยให้เธอต่อยเขาตามที่เธอต้องการ เพราะไม่ว่ายังไงกำปั้นอันบอบบางของเธอนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรไปมากกว่าการถูกจั๊กจี้

ทั้งสองคนหยอกล้อกันอยู่ครู่หนึ่งจนเนลล์เริ่มเหนื่อย เธอจึงนอนลงบนโซฟาเพื่อพักผ่อน

ระหว่างนั้นกิดเดียนก็เดินไปที่ด้านข้าง เพื่อจัดการกับเอกสารบางอย่างที่แมทธิวเพิ่งจะส่งมาให้

จู่ ๆ ภายในห้องก็เงียบสงัดลง

ทั้งสองคนหยุดคุยกัน กิดเดียนนั่งจดจ่ออยู่กับงานของเขาจนเสร็จ และเมื่อเขามองขึ้นไป เขาก็ตระหนักได้ว่าตอนนี้ท้องฟ้าได้มืดลงแล้ว

เมื่อเขามองดูนาฬิกาที่ข้อมือ เขาก็พบว่ามันเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว

เขาตกใจ และอดที่จะโทษตัวเองไม่ได้ที่มัวแต่ยุ่งกับงานจนลืมเวลาไป

เขารีบลุกขึ้นจากโต๊ะพลางมองดูภรรยาของเขา อาจเป็นเพราะเนลล์เหนื่อยเกินไป หรือเพราะเธอรอเขานานเกินไป เธอจึงผล็อยหลับไปบนโซฟา