ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 113

ดูก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้รู้จักเฉินเกอ

และตัวเฉินเกอนั้น เมื่อเห็นสาวสวยคนนี้ก็ตกใจเหมือนกัน

“เจียงเวยเวย?”

ตั้งแต่เรื่องที่ชกหวังหยางครั้งก่อน ตัวเขาเองกับเจียงเวยเวยก็ได้แตกหักกันแล้ว

เธอหลงรักหวังหยางมาตลอด ถึงแม้ว่าตอนหลังตัวเองได้มอบเสื้อให้เจียงเวยเวยหนึ่งตัว แต่ในสายตาเธอ ตัวเขาเองกับหวังหยางนั้นเทียบกันไม่ได้เลย

และเป็นเพราะตัวเอง ที่ให้เจียงเวยเวยเกือบจะไม่ได้เป็นประธานนักศึกษา ดังนั้นสองสามวันที่เจอกัน เจียงเวยเวยก็จะมองเฉินเกอด้วยหางตา

ไม่คิดว่าวันนี้จะได้มาเจอกันตรงนี้!

“เฉินเกอ นายมาทำอะไรที่นี่?”

เจียงเวยเวยถามด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“เฉินเกอ พวกเธอรู้จักกันเหรอ?”

ขณะนี้เจิ้งยวี่ได้ไปยืนข้างกายเฉินเกอ ถามด้วยเสียงที่ออดอ้อน

“รู้จัก พวกเราเรียนคณะเดียวกัน!”

เฉินเกอยิ้มเจื่อนๆแล้วพูด

แล้วมองไปที่เจียงเวยเวย: “ฉันมาเจอคุณพ่อคุณแม่ของเจิ้งยวี่ไง!”

“พบพ่อแม่ พบพ่อแม่ทำไม?”

สีหน้าของเจียงเวยเวยเย็นวาบทันที

ในเวลาเดียวกัน สมาชิกตระกูลเจียงทั้งสามคน ก็มองมาทางเฉินเกอ

“เฉินเกอเป็นแฟนของฉัน แล้วเธอคิดว่าเขามาพบพ่อแม่ทำไมละ?”

เจิ้งยวี่พูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

เธอไม่ได้ชอบคนที่ชื่อเจียงจื่อเฉียวเลยแม้แต่นิดเดียว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร หลังจากที่รู้จักเฉินเกอแล้ว มาตรฐานการเลือกผู้ชายของเจิ้งยวี่ก็สูงขึ้น

ในใจได้เห็นคนที่เก่งกาจมาแล้ว ถึงแม้จะดีเด่น ต่อให้คุณจะดีเด่นยังไง ก็คงสู้คุณชายเฉินเกอไม่ได้

ดังนั้นตอนนี้เจิ้งยวี่ก็เลยใช้ความคิดแบบนี้ในการเลือกแฟน

และคำพูดนี้ ราวกับว่าเป็นลูกระเบิดลูกหนึ่ง

ทำให้คนที่อยู่ในนี้ต่างตกตะลึง

โดยเฉพาะคนของบ้านตระกูลเจียง

พวกเขามาอย่างเปรมปรีดิ์ ก็เพราะได้ยินมาว่าเจิ้งยวี่เกี่ยวข้องกับบริษัทจินหลิง อีกอย่างหน้าตาก็สวยด้วย ฐานะทางบ้าน ก็ถือว่าเหมาะสมกัน

โดยรวมๆแล้ว หากมาเป็นลูกสะใภ้ตระกูลเจียง ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

แต่ไม่คิดว่า เจิ้งยวี่เธอมีแฟนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ตัวเองยังพาลูกชายมาดูตัว ถึงได้รู้?

“เหล่าเจิ้ง นี่มันอะไรกันแน่?”

ลุงใหญ่ของเจียงเวยเวยถามด้วยสีหน้าที่เย็นชา

คนที่ชื่อเจียงจื่อเฉียวนั้น เวลานี้ใบหน้าที่เขามองเฉินเกอราวกับศัตรู

เจิ้งยวี่ ทำไมเขาจะไม่ชอบเธอละ

ตอนนี้เขาสังเกตเฉินเกอ เพื่อเสาะหาจุดเด่นในตัวของเฉินเกอ แล้วทั้งสองก็เข้าสู่กันเปรียบเทียบ

ด้านคุณพ่อคุณแม่ของเจิ้งยวี่มัวแต่ขอโทษขอโพย พูดว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดกัน

ในใจนี้ด่าถึงบรรพชนของเฉินเกอแล้ว ไอ้เด็กนอกคอก วันนี้มาก่อความวุ่นวายอะไรเนี่ย!

“พ่อครับ ใจเย็นก่อนครับ เป็นอย่างที่คุณอาเจิ้งพูด ในนี้คงจะมีอะไรผิดพลาดบางอย่าง อีกอย่าง น้องชายคนนี้ ก็เป็นเพื่อนนักศึกษาของเวยเวยด้วย!”

เจียงจื่อเฉิงยกมือขึ้นจับนาฬิกา

เวลานี้ยิ้มแล้วพูดอย่างเรียบเฉย

“เห่อๆ เพื่อนนักศึกษา? เฉินเกอ ฉันรู้แล้วว่าทำไมนายถึงได้โอ้อวดอย่างไม่สิ้นสุด ที่แท้นายก็มาเป็นแฟนเด็กของคนอื่นนี่เอง พูดตามจริงนะเฉินเกอ ก่อนหน้านี้ถึงแม้นายจะถูกหวย กลายเป็นคนมีเงิน ทำให้ฉันอึดอัดมาก แต่ว่าเห็นแก่ที่นายเคยซื้อเสื้อให้ฉันตัวหนี่ง ถึงแม้ฉันยังคงไม่ชอบนาย แต่ว่าก็ไม่ได้ขยะแขยงนายเหมือนก่อน

“ดูจากตอนนี้แล้ว นายน่าขยะแขยงกว่าที่ฉันคิดไว้มาก!”

“ฉันถึงว่าล่ะ ทำไมนายถึงมีเงินขนาดนั้น ก็แค่ถูกหวย ทำไมถึงใช้ไม่หมดเสียที ที่แท้ก็มีคนเลี้ยงนี่เอง และพวกก็เขามีความสัมพันธ์กันจริง!”

ตั้งแต่ที่เจียงเวยเวยเข้าในห้องวีไอพีแล้ว ก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่

สำหรับเจิ้งยวี่คนนี้ เธอก็ค่อยๆจะจำได้แล้ว

เป็นคนที่ครั้งก่อนถูกพวกสวี่ตงและหลินเจียวจับไว้ เป็นผู้หญิงที่สวี่ชาวตามจีบ และเฉินเกอที่ถูกผู้หญิงที่รับเลี้ยงเก็บไว้บนรถ

ภาพตอนนั้นที่ตัวเองมองเห็น