ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 124

เมื่อหล่อนออกมา เห็นรถลัมโบร์กินีคันนั้นขับออกไปแล้ว

เฉินเกอก็หายไปแล้ว

พูดตามหลักแล้ว เฉินเกอคงยังออกไปได้ไม่ไกล

หรือว่า...

ชิ!

ไม่กล้าคิดต่อแล้ว ไม่กล้าคิดต่อจริงๆ!

หวังเสี่ยวถีสูดหายใจเข้าลึก หรือว่า เฉินเกอจะเป็นเจ้าของรถลัมโบร์กินีคันนั้น!

นึกถึงตอนที่เจอเฉินเกอครั้งแรก เฉินเกอยังหั่นแตงโมอยู่บนรถโดยไม่เกรงใจ

ตอนนี้ล่ะ เฉินเกอมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ และรถคันนี้ก็มาอยู่ที่นี่ด้วย

อีกอย่างสิ่งที่เฉินเกอทำเมื่อครู่ หวังเสี่ยวถีก็เห็นด้วยตาตัวเอง เงินตั้งสองแสน เขาจ่ายโดยไม่แม้แต่ลังเลสักนิด!

อ๊ากกก!

เฉินเกอเป็นเจ้าของรถคันนี้ เขาต้องรวยแค่ไหนกัน?

หวังเสี่ยวถีแทบจะยืนไม่ไหว ไม่ใช่เรื่องจริง ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่นอน! ! !

หลังจากที่เฉินเกอไปส่งซูเฉียงเวยกลับบ้าน เขาก็กลับมหาวิทยาลัยทันที

เขาขับรถไปจอดในสวนลับตาเหมือนปกติ

เมื่อเดินลงมา เขากดล็อครถ

“ฮัลโหลเฉินเกอ! ! !”

จู่ๆมีผู้หญิงกระโดดออกมาจากพงหญ้า จนทำให้ฉินเกอตกใจทันที

“เฮ้ย เธอทำอะไรน่ะ?”

เฉินเกอตกใจจนรีบเดินถอยหลัง

เมื่อเห็นหน้าคนนั้นชัดเจน เฉินเกอถึงกับตัวไม่ถูก

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า กลับเป็นเจียงเวยเวย

“เหอะๆ คุณชายเฉิน ฉันรอนายมาสักพักแล้ว คิดไว้แล้วว่านายต้องมาจอดรถตรงนี้!”

“ว้าว สุดยอดไปเลยเฉินเกอ คิดไม่ถึงเลยว่ารถคันนี้จะเป็นของนายจริงๆ นายนี่มันร้าย รถคันนี้เป็นของนาย ทำไมไม่รีบบอกฉันล่ะ! ทำให้ฉันเข้าใจนายผิดหมด!”

ตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่แล้ว หลังจากเฉินเกอแกล้งเป็นแฟนเจิ้งยวี่เพื่อไปพบพ่อแม่ของหล่อน บังเอิญเจอกับครอบครัวของเจียงเวยเวย จากนั้นเรื่องที่เฉินเกอซื้อรถหรู จึงถูกเปิดเผยกับเจียงเวยเวย

ทุกคนคงไม่รู้ว่า หลังจากคืนนั้นที่เขากลับมา

เจียงเวยเวยนอนไม่หลับทั้งคืน

พอหลับตาลงก็คิดถึงเฉินเกอ

ค่อยๆนึกถึงเรื่องที่ผ่านมากับเฉินเกอทีละเล็กทีละน้อย

เมื่อก่อนเฉินเกอยากจนมาก มักจะโดนรังแกบ่อยๆ

ให้เขาทำอะไร เขาก็ทำ

ในสายตาของหล่อน เฉินเกอแทบจะเทียบกับหมาไม่ได้เลย

แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ไม่รู้ว่าเริ่มจากเมื่อไหร่ ความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อเฉินเกอเริ่มเปลี่ยนไป

จนกระทั่งตอนนี้ เจียงเวยเวยยังสงสัยว่าตัวเองตกหลุมรักเขาหรือไม่

ไม่มีเหตุผลที่จะฝันแล้วยังฝันถึงเขาอีก!

อีกอย่างตอนนี้ เมื่อเห็นเฉินเกอ รู้สึกว่าเขาทั้งหล่อและน่าหลงใหล อยากจะเขาไปกัดเขาสักคำ

กระทั่งมีอยู่หนึ่งคืน หล่อนยังนั่งดูรูปเฉินเกอทำเรื่องอย่างว่า โอ้โห น่าอายมาก!

สรุปแล้ว ช่วงนี้เจียงเวยเวยตั้งหน้าตั้งตารอเจอเฉินเกอผู้หน้าตาดี

ดังนั้นวันนี้หล่อนจึงมาเขาอยู่นานแล้ว

“เฉินเกอ นายพูดอะไรหน่อยสิ!” เจียงเวยเวยพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน

โดยเฉพาะสายตาคู่นั้น ทำให้เฉินเกอรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

“เอ่อ เจียงเวยเวย เธอไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ พูดจริงๆนะ เมื่อก่อนแม้ว่าฉันจะเกลียดที่เธอชอบรังแกฉัน และยังชอบดูถูกฉันอีกด้วย แต่ตอนนี้ ฉันกลับชอบเธอที่เป็นแบบเมื่อก่อนมากกว่า อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม?”

เฉินเกอกลืนน้ำลาย

“หึ! เฉินเกอ ฉันว่านายเพี้ยนแล้ว เอาน่า หรือจะให้ฉันเป็นแบบเมื่อก่อน ด่านาย ลงไม้ลงมือหรือให้นายนอนบนเตียงถึงจะมีความสุข ให้ฉันใช้แซ่ฟาดนายถึงจะพอใจ? บ้าไปแล้ว! ร้ายกาจจริงๆ!”

เจียงเวยเวยบอกเป็นนัย

ทำไมเฉินเกอถึงไม่รู้สึก

ตอนนั้นเขารู้สึกกลัวมาก

ถ้ารู้ว่าเป็นผู้หญิงเช่นนี้ เขาคงไม่เปิดเผยตัวตนกับเจียงเวยเวย

พี่สาว นี่พี่ชอบผมตรงไหน ชอบเงินผมรึเปล่า?

เฉินเกอไม่กล้าพูดต่อ

เจียงเวยเวยร้อนใจจนกระทืบเท้า : “เฮ้อ นายนี่นะ ตั้งแต่ฉันรู้จักนาย นายก็พูดน้อยตลอด แมนๆหน่อยสิ! หึ เห็นแก่สิ่งที่ฉันทำไม่ดีกับนายมาเมื่อก่อน ฉันให้โอกาสนายลงโทษฉัน นายจะลงโทษฉันยังไงก็ยอม โอเคไหม?”

เมื่อพูดจบหล่อนดึงแขนเฉินเกอมากอดไว้ในอ้อมอก