ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 130
"เฉินเกอ ฉันจะบอกคุณว่าคนที่ไปวันนี้เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม เพื่อนของฉันรู้ว่าคุณเป็นนักเรียนของฉัน ดังนั้นหลังจากที่คุณไป คุณต้องทำให้ดี ถ้าคุณทำให้ฉันอับอายขายหน้า คุณก็รอไว้เถอะ!”
เมิ่งไฉ่หรูกล่าวอย่างไม่เกรงใจ
เฉินเกอไม่ตอบแค่มองออกไปนอกหน้าต่าง
“ คุณธรรม!”
เมิ่งไฉ่หรูทำท่าไม่พอใจ หยุดพูดและตั้งสมาธิกับการขับรถ
วันนี้ เมิ่งไฉ่หรูแต่งตัวสวยและเซ็กซี่มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอได้ร่วมงานกับ เมิ่งไฉ่หรูอย่างใกล้ชิด ดมกลิ่นกายหอมละมุนของเมิ่งไฉ่หรู ถ้าจะบอกว่าเสน่ห์ของผู้หญิงไม่ดึงดูดผู้ชายเลยนั่นมันโกหกชัดๆ
ในช่วงเวลาที่เฉินเกอกำลังคิดฟุ้งซ่าน บนถนนการค้าจินหลิง ก็ได้ถึงหน้าประตูผับซีโร่
ในขณะนี้รถหรูขนาดใหญ่และขนาดเล็กจำนวนมากจอดอยู่ที่หน้าประตู
มีผู้คนเข้าๆออกๆ
ที่ประตูเฉินเกอเห็นกระเช้าดอกไม้ที่หลี่เฟยหงและคนอื่น ๆ ส่งมาให้ ยังไงทุกคนก็ทำงานร่วมกันในถนนการค้าจินหลิง ก็ต้องให้หน้ากันอยู่แล้ว
แม้แต่บอส จ้าวจื่อซิ่งก็ส่งคำอวยพรมา
เห็นได้ว่าเจ้าของบาร์แห่งนี้มีเส้นสายที่ดีมาก
"ไฉ่หรู ทำไมคุณพึ่งมา กำลังรอคุณอยู่เลย!"
ชายและหญิงจับมือกันท่ามกลางฝูงชน เดินเข้าไปทักทายเมิ่งไฉ่หรู
"เฉียวเฉียว ต้องขอโทษจริงๆ เพราะการจราจรติดขัดบนท้องถนน ขอให้คุณธุรกิจเจริญรุ่งเรืองนะเฉียวเฉียว!"
เมิ่งไฉ่หรูพูดกับผู้หญิงที่เห็นได้ชัดว่าเป็นเมียเฒ่าแก่
"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันดีใจที่คุณสามารถมา ใช่แล้ว คนที่ฉันขอให้คุณหามาช่วยละ"
"เจอแล้ว คนนี้!"
ทั้งสองกำลังคุยกัน
เฉินเกอละ กำลังมองดูว่าใครมาส่งกระเช้าดอกไม้มาที่ถนนการค้าจินหลิง เพื่อดูว่าตนเองรู้จักคนไหน
ในเวลานี้ เมิ่งไฉ่หรู ดึงเฉินเกอเล็กน้อย
"นายหญิงเรียกคุณอยู่!"
"อ่อๆ สวัสดีครับผมชื่อเฉินเกอ!"
เฉินเกอดึงสติกลับมาและเอื้อมมือไปจับมือโดยไม่รู้ตัว
อย่างไรก็ตามบรรยากาศก็หยุดลง
เฉียวเฉียวและคนรักของเธอทั้งสองคนมองไปที่มือที่ยื่นออกมาของเฉินเกอ ใบหน้าของพวกเขาก็แข็งกระด้าง
คุณคือใคร?
คุณเป็นเพียงพนักงานพาร์ทไทม์? สมควรจับมือเราไหม?
ปัจจุบันผู้คนเน้นเรื่องหน้า มารยาทบางอย่างเป็นสิ่งจำเป็น แต่ถ้าพวกคุณแตกต่าง
เกินไป และการไปจับมือก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างไม่สุภาพ
บังเอิญเป็นความคิดนี้ในขณะนี้ของเฉียวเฉียว
ณ ตอนนั้น ยิ้มด้วยรอยยิ้มดูถูก
"คุณทำอะไร! เอามือเน่าๆของคุณกลับไป!"
เมิ่งไฉ่หรูดุอย่างเย็นชา
"ได้โปรด คุณช่วยรู้ว่าตนเองเป็นใครได้ไหม? เฉียวเฉียว คุณบอกเขาตรงๆเลย ให้เขาทำอะไร?"
"ได้ ให้เขาไปที่หน้าบาร์ละกัน เพื่อช่วยยกเครื่องดื่มต่างๆ!"
เฉียวเฉียวมองไปที่ เฉินเกอและส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
และแล้ว เฉินเกอจึงกลายเป็นเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มในบาร์
เมิ่งไฉ่หรูได้เข้าไปในห้องหรูหราที่สุดกับเฒ่าแก่
ในบาร์ค่อนข้างคึกคัก
โดยเฉพาะคืนนี้ มีคุณชายรวยๆมามากมาย
“ แขกโต๊ะ 6 ต้องการเบียร์สามโหล!”
“หา?แต่ผมยุ่งเกินไป แขกที่มาคืนนี้เกินที่เราคาดไว้ ไอ้คนนั้นใครหนะ คุณว่างไม่ใช่เหรอ ไปส่งเบียร์สามโหลไปที่โต๊ะ 6! "
บริกรบนบาร์ชี้ไปที่เฉินเกอซึ่งเพิ่งย้ายไวน์และนั่งลงเพื่อพักผ่อน
"เร็วเข้า!"
บริกรขึ้นเสียงของเขาอีกครั้ง
แม่ง!
เฉินเกอจะตอบก็ไม่ใช่ ไม่ตอบก็ไม่ใช่
แต่ลองคิดดูแล้ว ในเมื่อรับปากยอมทำธุระนี้แล้ว ก็แค่ถือสักว่าทำเป็นงานพาร์ทไทม์ตนเองก็ไม่ใช่ไม่เคยทำมาก่อน!
นำมันมาแล้วเดินไปที่โต๊ะ 6 ที่นี่!
ในเวลานี้ โต๊ะที่ 6.
"มาๆๆๆ เพื่อนๆ ไมีความสุขไหมวันนี้ วันนี้พี่เซียวเลี้ยงเอง ทุกคนเต็มที่ ไม่เมาไม่กลับ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน