ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 130

"เฉินเกอ ฉันจะบอกคุณว่าคนที่ไปวันนี้เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม เพื่อนของฉันรู้ว่าคุณเป็นนักเรียนของฉัน ดังนั้นหลังจากที่คุณไป คุณต้องทำให้ดี ถ้าคุณทำให้ฉันอับอายขายหน้า คุณก็รอไว้เถอะ!”

เมิ่งไฉ่หรูกล่าวอย่างไม่เกรงใจ

เฉินเกอไม่ตอบแค่มองออกไปนอกหน้าต่าง

“ คุณธรรม!”

เมิ่งไฉ่หรูทำท่าไม่พอใจ หยุดพูดและตั้งสมาธิกับการขับรถ

วันนี้ เมิ่งไฉ่หรูแต่งตัวสวยและเซ็กซี่มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอได้ร่วมงานกับ เมิ่งไฉ่หรูอย่างใกล้ชิด ดมกลิ่นกายหอมละมุนของเมิ่งไฉ่หรู ถ้าจะบอกว่าเสน่ห์ของผู้หญิงไม่ดึงดูดผู้ชายเลยนั่นมันโกหกชัดๆ

ในช่วงเวลาที่เฉินเกอกำลังคิดฟุ้งซ่าน บนถนนการค้าจินหลิง ก็ได้ถึงหน้าประตูผับซีโร่

ในขณะนี้รถหรูขนาดใหญ่และขนาดเล็กจำนวนมากจอดอยู่ที่หน้าประตู

มีผู้คนเข้าๆออกๆ

ที่ประตูเฉินเกอเห็นกระเช้าดอกไม้ที่หลี่เฟยหงและคนอื่น ๆ ส่งมาให้ ยังไงทุกคนก็ทำงานร่วมกันในถนนการค้าจินหลิง ก็ต้องให้หน้ากันอยู่แล้ว

แม้แต่บอส จ้าวจื่อซิ่งก็ส่งคำอวยพรมา

เห็นได้ว่าเจ้าของบาร์แห่งนี้มีเส้นสายที่ดีมาก

"ไฉ่หรู ทำไมคุณพึ่งมา กำลังรอคุณอยู่เลย!"

ชายและหญิงจับมือกันท่ามกลางฝูงชน เดินเข้าไปทักทายเมิ่งไฉ่หรู

"เฉียวเฉียว ต้องขอโทษจริงๆ เพราะการจราจรติดขัดบนท้องถนน ขอให้คุณธุรกิจเจริญรุ่งเรืองนะเฉียวเฉียว!"

เมิ่งไฉ่หรูพูดกับผู้หญิงที่เห็นได้ชัดว่าเป็นเมียเฒ่าแก่

"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันดีใจที่คุณสามารถมา ใช่แล้ว คนที่ฉันขอให้คุณหามาช่วยละ"

"เจอแล้ว คนนี้!"

ทั้งสองกำลังคุยกัน

เฉินเกอละ กำลังมองดูว่าใครมาส่งกระเช้าดอกไม้มาที่ถนนการค้าจินหลิง เพื่อดูว่าตนเองรู้จักคนไหน

ในเวลานี้ เมิ่งไฉ่หรู ดึงเฉินเกอเล็กน้อย

"นายหญิงเรียกคุณอยู่!"

"อ่อๆ สวัสดีครับผมชื่อเฉินเกอ!"

เฉินเกอดึงสติกลับมาและเอื้อมมือไปจับมือโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามบรรยากาศก็หยุดลง

เฉียวเฉียวและคนรักของเธอทั้งสองคนมองไปที่มือที่ยื่นออกมาของเฉินเกอ ใบหน้าของพวกเขาก็แข็งกระด้าง

คุณคือใคร?

คุณเป็นเพียงพนักงานพาร์ทไทม์? สมควรจับมือเราไหม?

ปัจจุบันผู้คนเน้นเรื่องหน้า มารยาทบางอย่างเป็นสิ่งจำเป็น แต่ถ้าพวกคุณแตกต่าง

เกินไป และการไปจับมือก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างไม่สุภาพ

บังเอิญเป็นความคิดนี้ในขณะนี้ของเฉียวเฉียว

ณ ตอนนั้น ยิ้มด้วยรอยยิ้มดูถูก

"คุณทำอะไร! เอามือเน่าๆของคุณกลับไป!"

เมิ่งไฉ่หรูดุอย่างเย็นชา

"ได้โปรด คุณช่วยรู้ว่าตนเองเป็นใครได้ไหม? เฉียวเฉียว คุณบอกเขาตรงๆเลย ให้เขาทำอะไร?"

"ได้ ให้เขาไปที่หน้าบาร์ละกัน เพื่อช่วยยกเครื่องดื่มต่างๆ!"

เฉียวเฉียวมองไปที่ เฉินเกอและส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

และแล้ว เฉินเกอจึงกลายเป็นเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มในบาร์

เมิ่งไฉ่หรูได้เข้าไปในห้องหรูหราที่สุดกับเฒ่าแก่

ในบาร์ค่อนข้างคึกคัก

โดยเฉพาะคืนนี้ มีคุณชายรวยๆมามากมาย

“ แขกโต๊ะ 6 ต้องการเบียร์สามโหล!”

“หา?แต่ผมยุ่งเกินไป แขกที่มาคืนนี้เกินที่เราคาดไว้ ไอ้คนนั้นใครหนะ คุณว่างไม่ใช่เหรอ ไปส่งเบียร์สามโหลไปที่โต๊ะ 6! "

บริกรบนบาร์ชี้ไปที่เฉินเกอซึ่งเพิ่งย้ายไวน์และนั่งลงเพื่อพักผ่อน

"เร็วเข้า!"

บริกรขึ้นเสียงของเขาอีกครั้ง

แม่ง!

เฉินเกอจะตอบก็ไม่ใช่ ไม่ตอบก็ไม่ใช่

แต่ลองคิดดูแล้ว ในเมื่อรับปากยอมทำธุระนี้แล้ว ก็แค่ถือสักว่าทำเป็นงานพาร์ทไทม์ตนเองก็ไม่ใช่ไม่เคยทำมาก่อน!

นำมันมาแล้วเดินไปที่โต๊ะ 6 ที่นี่!

ในเวลานี้ โต๊ะที่ 6.

"มาๆๆๆ เพื่อนๆ ไมีความสุขไหมวันนี้ วันนี้พี่เซียวเลี้ยงเอง ทุกคนเต็มที่ ไม่เมาไม่กลับ!"