ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 149

เฉินเกอไม่ได้ขับรถไป แต่เรียกรถนั่งไปที่โรงพยาบาลโดยตรง

เนื่องจากห้องที่หลินเจียวอยู่เป็นห้องคนไข้เดี่ยววีไอพี

ตอนที่เฉินเกอไปถึง สภาพแวดล้อมเงียบสงบมาก

“ออกไป ออกไปให้หมดเลย ไม่เจอคุณชายท่านนั้นที่ช่วยฉันไว้ ฉันจะไม่รับการตรวจอะไรของพวกคุณทั้งนั้น ไสหัวไป”

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งมาที่หน้าประตู

ก็ได้ยินเสียงตะคอกของหลินเจียว

ตามมาด้วยคุณหมอและพยาบาลระดับสูงกลุ่มหนึ่งถูกหล่อนปาข้าวของไล่ออกมาแล้ว

“เฮ้อ คุณหลินท่านนี้อารมณ์ร้ายเหลือเกิน ไม่ให้ตรวจโรค ถ้าเกิดรักษาอาการล่าช้าจะทำอย่างไรกัน?”

“ใช่แล้ว ไม่มีทางเข้าใกล้ได้เลย”

พยาบาลสองสามคนพูดอย่างร้อนใจ

ทันใดนั้นพอหมุนดวงตาก็มองเห็นเฉินเกอที่ถือผลไม้ประเภทนั้นขึ้นมา

“คุณชายเฉินสวัสดีค่ะ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว คนไข้ฟื้นมาโวยวายอยากเจอคุณมาโดยตลอดเลยค่ะ”

พยาบาลสาวสวยหลายคนรีบเข้ามาล้อมเฉินเกอไว้

เพราะวันนั้นเฉินเกอเป็นคนขับรถแลมโบกินีมาทันที ซึ่งหรูหราที่สุด ย่อมถูกกลุ่มพยาบาลสาวสวยเหล่านี้ติดตาม และทักทายคุณชายเฉินอย่างเคารพสักหน่อย

“อ่อ คุณหมอจ้าว หลินเจียวฟื้นมาเมื่อไรกัน? อาการหล่อนเป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉินเกอพยักหน้านิ่งๆ ให้พยาบาลกลุ่มนี้ จากนั้นถามหมอเจ้าของไข้วัยกลางคนที่นามสกุลจ้าว

คุณหมอจ้าวคนนี้พอมองเห็นเฉินเกอดวงตาก็เป็นประกาย

จากนั้นโบกมือให้หมอที่เหลือคนอื่น แสดงว่าให้พวกเขาออกไปก่อน

“คุณชายเฉินสวัสดีครับ คนไข้เพียงแค่สมองได้รับการกระทบกระเทือนเล็กน้อย ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรใหญ่โต โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเราใช้ยาตัวหนึ่งกับหล่อนแล้ว ตอนนี้หล่อนสูญเสียความทรงจำประมาณครึ่งเดือนไป”

คุณหมอจ้าวยิ้มอย่างประจบอยู่บ้าง

นี่ทำให้เฉินเกออึดอัดพอสมควร เมื่อวานหลังจากตนเองพาหลินเจียวมาส่งก็โทรศัพท์หาหลี่จ้าวเจิ้นกั๋ว ต้องการเขาช่วยจัดการห้องคนไข้ในโรงพยาบาลให้ และพยาบาลเฝ้าไข้โดยเฉพาะ

แต่ตนเองไม่ได้บอกว่าอยากให้หลินเจียวเสียความทรงจำ

แต่นี่ก็คิดได้ไม่ยาก ต้องเป็นเพราะหลังจากตนเองโทรศัพท์เสร็จ จ้าวเจิ้นก็กั๋วรีบโทรศัพท์หาโรงพยาบาลทางนี้ทันที ไม่เพียงจัดการห้องคนไข้และหมอพยาบาลให้ ยังบอกว่าทำให้หลินเจียวไม่สามารถจำเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ด้วย

จ้าวเจิ้นกั๋วคนนี้ ความคิดรอบคอบเสียจริง

เฉินเกอหัวเราะอย่างขมขื่นในใจ

แต่เป็นแบบนี้ก็ดี วันหลังหูของเขาก็ลดเรื่องยุ่งยากไปอย่างหนึ่ง

“ได้ เรื่องนี้รบกวนคุณแล้วนะ วันหลังผลประโยชน์ย่อมไม่น้อยแน่ ผมขอไปดูหล่อนก่อน”

“ได้ครับคุณชายเฉิน”

เฉินเกอผลักประตูเข้าไป

“ไสหัวออกไปเลย ฉันบอกแล้ว……เชี่ย เฉินเกอ ทำไมเป็นนายล่ะ?”

หลินเจียวหยิบแก้วหนึ่งขึ้นอยากจะขว้าง ผลสุดท้ายพอมองเห็นเฉินเกอ หล่อนก็ตะลึงค้างไปแล้ว

พูดตามจริงหลังจากเมื่อวานตอนเย็นที่สะลึมสะลือแล้วฟื้นมา ผ่านความฉงนช่วงก่อนหน้านี้ และช่วงหลังที่หมอพยาบาลเหล่านี้มีท่าทีระมัดระวังกับตนเอง ทำให้หลินเจียวเกิดอารมณ์คุณหนูใหญ่ขึ้น

เริ่มต้นหลินเจียวถามว่าตนเองมาได้อย่างไร

หมอบอกว่าเขาที่เป็นคุณชายท่านหนึ่งจัดเตรียมมาให้คุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเป็นห้องคนไข้ระดับสูงพิเศษ

บวกกับตอนที่หลินเจียวรีบร้อนถามคุณชายคนไหน หมอพวกนี้อย่างไรก็ไม่ยอมพูด

บวกกับแต่ละคนล้วนเคารพต่อหลินเจียวมาก

ดังนั้นจึงมีฉากที่หลินเจียวกำเริบเสิบสานขึ้นมาเมื่อกี้

แต่นึกไม่ถึงว่าจะเห็นเฉินเกอเข้าให้

“ฟังจากน้ำเสียของเธอ ดูเหมือนเธอจะดีขึ้นมาไม่น้อยเลย”

เฉินเกอนำผลไม้วางไว้และนั่งลงมา