ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 180

“กำไลหยกวงนี้ ดูเหมือนราคาไม่เบาเลย มันแตกออกเป็นสามท่อนแล้ว น่าเสียดาย........ ”

"ดูเหมือนว่าจะเป็นหยกเหอเถียนจื่อยู่ซึ่งมีราคามากกว่าห้าหมื่นหยวน ช่างน่าเสียดายมาก เด็กผู้หญิงคนนี้รุนแรงเกินไปจริงๆ การผลักดันด้วยมือนี้ อย่างน้อยได้ผลักเงินออกไปแล้วห้าหกหมื่นหยวน!"

"ยังมีอีกชิ้นหนึ่ง ไม่รู้ว่าอีกชิ้นหนึ่งจะเป็นอะไรหรือเปล่า!"

คนจำนวนมากมองไปที่หลี่ชือหานด้วยความขี้เล่น

และพนักงานต้อนรับหญิงก็ตกตะลึงเช่นกัน และเธอยังไม่ทันสนใจที่จะขอโทษกับเฉินเกอ และรีบเปิดอีกกล่องหนึ่งดูทันที

ในเวลาที่กล่องถูกเปิดออก เสียงอุทานรอบข้างก็ดังขึ้นทันที

"ว้าว หยกหลงหยุน นี่มันเป็นหยกหลงหยุน ฉันได้ยินมาว่าหยกแบบนี้ ถ้าคุณมองดีๆ จะเห็นว่าข้างในหยกนั้นเหมือนเมฆรูปมังกร ซึ่งมีราคาแพงมาก!"

"ฉันรู้ นี่คือหนึ่งในแบรนด์ชั้นนำของในร้านทองแห่งนี้ มันทำขึ้นมาโดยอาจารย์ชื่อดัง และราคาประมาณสองแสนหยวน!"

“ยังดี ที่ไม่ตกแตก ไม่งั้นจะต้องชดใช้เท่าไหร่!”

"อะไรคือไม่ตกแตก หยกหลงหยุนต้องตรวจเช็คสีหยกที่อยู่ข้างใน ถ้าหากสีหยกถูกกระทบจนโกลาหลไปแล้ว มันจะไม่มีรูปร่างเหมือนมังกร ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็แตกไปเลยจะดีกว่า!"

ผู้รู้บางคนอุทาน

“นี่คือใคร ซื้อกำไลหยกดีๆเช่นนี้มากมาย!”

บอสใหญ่คนเมื่อกี้นี้ ก็ประหลาดใจและพูดขึ้นมา

"เกิดอะไรขึ้น!!"

ในขณะนี้ ผู้จัดการหนุ่มในร้านรีบวิ่งออกมา และเห็นได้ชัดว่าต้องมีคนรายงานให้เขาฟังแล้ว

เมื่อเห็นว่ากำไลหยกสองวงตกอยู่ที่พื้นในที่เกิดเหตุ ก็ไม่ต้องพูดถึงความหวาดกลัวเขาเลย

“คุณยังยืนตะลึงทำอะไรอยู่ที่นี่ ยังไม่รีบเอาไปหาอาจารย์ยืนยันว่าหยกรูปมังกรถูกกระทบจนเสียหายหรือไม่!”

"อ๊ะ? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้! แล้วคนนี้คือ........"

"รีบไปเร็วเข้า !!!!"

ผู้จัดการก็พูดอย่างเป็นกังวล

พนักงานต้อนรับหญิงยังไม่ทันมีเวลาขอโทษเฉินเกอเลย ก็รีบเอาไปตรวจเช็ค

"คุณหนูคนนี้ คุณรอสักครู่ ผลการตรวจเช็คออกมาในภายหลัง เราค่อยมาพูดคุยถึงเรื่องของการชดใช้กัน!"

ผู้จัดการกล่าวกับหลี่ชือหานอย่างเย็นชาในขณะนี้

"อ้า? คุณพี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เมื่อกี้นี้ฉันแค่ยื่นมือออกไป......."

เมื่อหลี่ชือหานได้ยินว่ากำไลหยกทั้งสองนี้ มีราคาแพงมากขนาดนี้ เธอก็ตกใจจนขาแทบจะอ่อนลง

"ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ คุณรอสักครู่ก่อน แน่นอน คุณสามารถโทรไปหาที่บ้านของคุณได้ ถ้าหากว่าหยกหลงหยุนไม่เป็นไร คุณจะต้องชดใช้แค่กำไลเหอเถียนจื่อยู่เท่านั้นก็พอ!"

ผู้จัดการกล่าว

ส่วนเฉินเกอ ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

แน่นอนว่ากำไลหยกสองชิ้นนี้ ตัวเองเป็นคนซื้อเอง

แต่ตอนนี้ เฉินเกอโกรธและเสียใจมาก

ในเมื่อกี้นี้ ตัวเองอยากจะเกลี้ยกล่อมหลี่ชือหาน แต่เธอก็ปฏิบัติตัวเช่นนั้น โดยไม่ได้ถือว่าตัวเองเป็นมนุษย์เลย

ความรักที่ผ่านมาอยู่ที่ไหนหมดแล้ว?

มิฉะนั้น เฉินเกอก็จะไม่พูดอะไรเลย ที่ทำกำไลหยกสองอันนี้แตก คุณว่าใช่หรือไม่?

แต่ตอนนี้ เฉินเกอก็จะไม่พูดอะไรเลย

เพียงแค่มองไปที่หลี่ชือหานอย่างเงียบๆ

"ให้ตายเถอะ โทษพวกคุณสองคนนั้นและ มันเป็นความโชคร้ายจริงๆ ที่ได้พบกับพวกคุณสองคน!"

หลี่ชือหานร้องไห้ไป และด่าว่าไป และยังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรออก

แน่นอนว่าเธอไม่กล้าที่จะโทรหาคนครอบครัวของเธอ ถ้าพ่อแม่ของเธอรู้เรื่อง เธอจะต้องถูกฆ่าตายแน่ๆ

ดังนั้นเธอจึงโทรหาพวกห้าวเฉินหลิน

ต่อไป ก็คือการรอผล

หลี่ชือหานกำหมัดแน่น และจ้องไปที่เฉินเกอและหม่าเฟย

รูปลักษณ์ที่อยากให้คุณทั้งคู่ตายในไม่ช้าก็เร็ว

ในไม่ช้า ติงห้าวและเฉินหลินก็มาถึง

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ก็โกรธมากเหมือนกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเห็นว่าหลี่ชือหานถูกทุบตีด้วย

"ใครทำ?"

ติงห้าวถามอย่างกล้าหาญ

“หม่าเฟยคนนั้น!”

หลี่ชือหานก็แข็งกระด้างมากขึ้นเช่นกัน

แม้ว่าเรื่องของเขากับหลี่ชือหานจะไม่เป็นจริงก็ตาม แต่ติงห้าวยังคงรักษาความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนนี้กับหลี่ชือหานและเฉินหลินอยู่

ที่เรียกว่าคู่ปรับรักมาเจอกัน จะหึงหวงตาแดงเป็นพิเศษ

ติงห้าวหยิบแจกันจากด้านข้างโดยตรง และโยนไปที่หม่าเฟย

โครมคราม แตกอยู่บนหัวโดยตรง

สำหรับหม่าเฟย เขารู้สึกโง่เล็กน้อย เพราะตกใจกับเรื่องกำไลหยกแตกนั้น เขาก็ไม่คาดคิดว่าติงห้าวจะกล้าขว้างใส่ตัวเองจริงๆเหมือนกัน และนอนลงบนพื้นโดยศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือดของเขา

"ไอ้ เชี้ย กล้ายั่วยุผมติงห้าว แล้วจะฆ่าแก!"