ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 239

บทที่ 239 กอดอย่างลึกซึ้ง

หากพูดขึ้นมา ก็มีสักระยะหนึ่งแล้วที่เฉินเกอไม่ได้เจอหลินยียีเลย

คิดไม่ถึงหลังจากที่ไม่ได้เจอหลินยียีมาสักพัก สาวน้อยคนนี้เหมือนจะสวยขึ้นอีกแล้ว

“คุณหลินยียีช่างสวยงามเหลือเกิน!”

ด้านล่างเวที ติงห้าวที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้จนต้องมองตาค้าง

กล่าวคำชื่นชมอย่างตรงไปตรงมา

สำหรับหลี่ชือหานก็ไม่ได้โกรธอะไร

เพราะอะไรหรอ?

เพราะหน้าตาของหลินยียีนั้น แม้แต่หลี่ชือหานยังอิจฉาเลย

เธอยังยอมรับ คุณหนูหลินเป็นสาวงามของประเทศจริงๆ

“มันก็แน่อยู่แล้ว คุณหนูหลินยียีนั้นเป็นน้องสาวบุณธรรมขอบคุณชายเฉินแห่งจินหลิง จะหน้าตาธรรมดาได้อย่างไรกัน?!”

จางหล่างยิ้มเจื่อนๆแล้วพูด

“เอ่อคุณชายจาง วันนี้เป็นงานวันเกิดของคุณหนูหลินยียี คุณชายเฉินแห่งจินหลิงไม่มาหรอ?”

เจียงหรานหรานได้ถามขึ้น

เธอคิด หากวันนี้สามารถรู้จักกับคุณชายเฉินด้วยจะดีมากเลย

“เห่อๆ คุณชายเฉินไม่มาอย่างแน่นอน ฉันจะบอกพวกเธอให้นะ พ่อฉันบอกกับฉันว่า คุณชายเฉินแห่งจินหลิงชอบใช้ชีวิตแบบสมถะ เป็นคนที่ง่ายๆ งานที่ใหญ่โตแบบนี้ เขาไม่ชอบและไม่เคยที่จะไปร่วมงานเลย”!

จางหล่างพูดราวกับว่าเข้าใจคุณชายเฉินเป็นอย่างดี พูดอย่างภูมิใจมาก

“อ้อๆ” เจียงหรานหรานอดไม่ได้ที่จะแสดงความเสียใจออกมา

“หรานหรานเธอดื่มน้ำผลไม้ป่ะ นี่เป็นน้ำผลไม้จากต่างประเทศ อร่อยมาก ฉันเทให้เธอแก้วหนึ่ง!”

หลินตงที่อยู่ด้านข้างเห็นเจียงหรานหรานคุยกับจางหล่างตลอดเวลา ในใจรู้สึกอึดอัดมาก

ขณะนี้ก็เลยไปพูดดีด้วย

“ดื่มอะไรละ ฉันไม่ดื่ม ไม่ต้องมาสนใจฉัน!”

ไม่คิดว่าเจียงหรานหรานมองไปที่หลินตงอย่างรังเกียจ แล้วก็ถอนสายตากลับมาไว้ที่จางหล่างเหมือนเดิม

“ฉันขอน้ำผลไม้หนึ่งแก้ว!”

ขณะนี้บริกรให้ถือถาดเครื่องดื่มเดินผ่านมาทางเฉินเกอและเฉินหลิน

ปากของเฉินหลินแห้งมาก เธอกระหายน้ำเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเรื่องที่เช่ารถเมื่อกี้ ตอนนี้ก็เข้ามาในงานเลี้ยงไฮโซแบบนี้ ทำให้เธอตื่นเต้นมาก

เห็นน้ำผลไม้นี้เหมือนจะน่าดื่มมาก ก็เลยได้ขอไปหนึ่งแก้ว

และในเวลานี้ หลินยียีที่อยู่บนเวทีกำลังสอดส่องสายตาไปทั่วสารทิศ พร้อมกับกล่าวสุนทรพจน์และขอบคุณแขกผู้มีเกียรติในงาน

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงป้างดังขึ้น

อ้า!

พร้อมด้วยเสียงตะโกนของผู้หญิงคนหนึ่ง

ทำให้ภายในงานเงียบสงบไปทันที

เป็นเฉินหลิน เมื่อกี้เธอดื่มน้ำผลไม้ไปแล้ว รู้สึกว่ามันอร่อยดี ก็เลยจะหยิบให้เฉินเกอหนึ่งแก้ว

และในเวลานี้แหละ มือของเฉินหลินสั่นขึ้นมา แก้วที่ถือไม่แน่นพอ แก้วทรงสูงได้หล่นลงไปบนพื้น แตกกระจายไปทั่ว

น้ำผลไม้ก็กระเด็นใส่ร่างของเฉินเกอและตัวเอง

จึงตะโกนไปแค่คำเดียว

“หยา ทำไมถึงได้ไม่ระวังแบบนี้นะ มาฉันช่วยเธอเช็ด!”

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะพูด

พลางใช้มือหยิบทิชชู ช่วยเฉินหลินเช็ดกระโปรง และเช็ดขากระเกงของตัวเองด้วย

“แม่งเอ๊ย ขายหน้าฉิบผาย นี่มันคนบ้านนอกเข้ากรุงป่ะ? แค่แก้วทรงสูงยังถือไม่เป็น?”

“เห่อๆ ใช่น้อ สถานที่แบบนี้ ไม่ดูเทพธิดาหลินยียีกำลังกล่าวเปิดงานและคำขอบคุณอยู่บนเวที แต่กลับมาห่วงเรื่องกิน ช่างไร้รสนิยมเสียจริง!”

คุณชายที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเยาะเย้ย

เหมือนเสียงเยาะเย้ยยิ่งดัง เหมือนกับว่าจะยิ่งทำให้หลินยียีดีใจยังไงอย่างนั้น

“เฮ้ย เห็นหรือยัง นี่คือความแตกต่างระหว่างการหาแฟนรวยจริงกับแฟนรวยปลอม ๆ สถานที่ไฮโซก็ยังไม่เคยไปเลย ก็ไม่แปลกที่จะทำเรื่องขายหน้าแบบนี้!”

หลี่ชือหานมองเฉินหลินที่กลายเป็นตัวตลก ขณะนั้นจึงพูดอย่างเย็นชา

“เฮ้ย เหลือเกินจริงๆ โชคดีที่ฉันไม่ได้พาใครบางคนมา!” ติงห้าวก็ได้พูดขึ้น

สำหรับเจียงหรานหรานนั้น ขณะนี้เพียงแค่มองเฉินเกอแล้วส่ายหัวไปมา

“ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ!”

เฉินหลินเกิดกลัวขึ้นมาแล้ว รีบร้อนโค้งคำนับขอโทษทุกคน

จากนั้นหน้าก็แดงขึ้นมา แล้วดึงแขนเสื้อของเฉินเกอ

“เฉินเกอ พวกเราไปกันเถอะ อย่าอยู่ที่นี่อีกเลย!”

ก็ใช่ไง ตอนที่เฉินหลินเข้ามานั้น ก็รู้ว่าเฉินเกอไม่สามารถที่จะแสดงบทบาทนี้ต่อไปได้ เพียงแต่ในสถานการณ์ตอนนั้น ตัวเองและเฉินเกอต่างก็เข้ามาแล้วก็เลยเลยตามเลย

แต่ไม่คิดว่าจะมาทำเรื่องน่าเกลียดเช่นนี้ หากอยู่ต่อไป คงได้ขายหน้าไปมากกว่านี้แน่

“จะไปทำไมกัน? อยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว ก็แค่ทำแก้วแตกไปหนึ่งใบเอง ไม่เป็นไรน่ะ!”

เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอเห็นผูหญิงที่ฝ่ายสูงทะเยอทะยานอย่างเฉินหลิน ก็มีช่วงเวลาที่น้อยเนื้อต่ำใจกับเขาเหมือนกัน

อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเจื่อนๆ