ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 246

บทที่ 256 ได้เจอกับเพื่อนรัก

“อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ทีแรกฐานะนายยังไม่เอื้ออำนวย ตอนนี้ขอเพียงนายขายรถซัก จากนั้นก็ซื้อบ้านที่อำเภอผิงอัน อาก็จะหาตำแหน่งงานที่ทำเอกสารให้นายทำ มีประกันสังคมห้ากองทุน ชีวิตนายก็ถือว่ามั่งคงแล้ว!”

“ลูกน้องของอาเมื่อก่อน พี่สาวเธออายุมากกว่านายสามปีมั้ง ยังไม่แต่งงาน ขอเพียงนายทำตามที่อาบอก อาก็จะเป็นพ่อสื่อให้นาย นายก็จะได้แต่งเมียอีกด้วย!”

เจียงเว่ยตงกล่าว

เฉินเกอมึนงง ขอเพียงตัวเองบริจาคเงินให้เขา ก็มีผลตอบแทนที่ดีขนาดนี้เลยหรอ?

และตอนนี้เจียงหรานหรานก็พูดอย่างตกใจ: “พ่อ พ่อคงไม่ได้หมายถึงพี่สาวคนนั้นที่ทำงานให้พ่อนะ? เธอ......เธอปัญญาอ่อนไม่ใช่หรอ?”

“ปัญญาอ่อนแล้วจะทำไม? ตอนนี้หาเมียง่ายหรอ ลูกก็ดูสถานะของเฉินเกอด้วย ฐานะอย่างเฉินเกอ พ่อยังไม่กล้ารับประกันเลยว่าเธอจะยินยอมหรือเปล่า!”

เจียงเว่ยตงกล่าวอย่างเรียบเฉย

“เอ่อ........เรื่องนี้ก็ไม่รบกวนคุณอาเจียงแล้ว!”

สีหน้าของเฉินเกอเดียวเขียวเดียวซีดสลับกันไป

เพียงแต่นึกถึงคำพูดของพ่อนั้น ก็ได้อดกลั้นลงไป

แต่เจียงเว่ยตงกลับไม่จบไม่สิ้นเสียที

หลังจากทานข้าวเสร็จ เจียงเว่ยตงก็ได้ช่วยเฉินเกอติดต่อบริษัทขายรถมือสอง ให้เฉินเกอรีบไปขายรถ ส่วนหนึ่งบริจาคส่วนหนึ่งซื้อบ้าน เขาก็จะได้ใช้โอกาสนี้ในการจัดหางานที่ต้องเซ็นสัญญาไว้ให้กับเฉินเกอ

อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นคนขององค์กรครึ่งหนึ่ง

เฉินเกอไม่ยินยอมอย่างแน่นอน

ถึงขั้นอยากจะบอกฐานะที่แท้จริงออกมา จะได้ฉีกหน้าพวกเขาไปเลย

เพียงแต่แค่คิดถึงสิ่งที่คุณพ่อได้กำชับไว้ เพราะคุณพ่อกับน้าถางเคยทำเรื่องที่ผิดต่อคุณอาเจียง

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำผิดเรื่องอะไรก็ตาม

ดังนั้นเฉินเกอก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี

แค่อยากทำเรื่องที่คุณพ่อมอบหมายให้เสร็จสิ้นก็พอ จากนั้นก็จะไม่สนใจเรื่องแย่ๆพวกนี้อีก

เพราะว่ารถก็ไม่ได้สำคัญกับตัวเองเท่าไหร่ ก็เลยตอบตกลง

“ได้ครับ ให้หลินตงไปเป็นเพื่อนนายละกัน หลินตงพอจะรู้เรื่อง ไม่งั้นนายโดนคนอื่นหลอกแล้วก็ยังไม่รู้!”

หลังจากทานข้าวเสร็จ เจียงเว่ยตงพูดกับเฉินเกออย่างเรียบเฉย

หากไม่ใช่เพราะว่าหลินตงบอกข้อเสนอที่ให้เฉินเกอบริจาคเงิน เขาไม่เคยคิดที่จะหางานให้เฉินเกอ ถึงแม้จะเป็นงานที่ต้องเซ็นสัญญาก็ตาม เขาก็ไม่เต็มใจที่จะทำ

ตอนนี้นั้น รอให้เขาบริจาคเงินแล้ว ค่อยหางานในองค์กรให้เขาไปทำเป็นพวกพนักงานด้านเอกสาร เงินเดือนเดือนละสองสามพันหยวน อยู่แบบนี้ไปทั้งชาติก็คงถือว่าดีต่อเขาแล้ว

หลินตงต้องตกลงไปกับเฉินเกออยู่แล้ว

“ฮึ โดนหลอกหรอ? ไม่หลอกนายละสิถึงแปลก!”

เป้าหมายของหลินตงชัดเจนมาก ก็คืออาศัยเจียงเว่ยตงบีบเอาเงินของเฉินเกอมาให้หมด ขายรถด้วย ดูสิว่าต่อไปนี้เขาจะโอ้อวดยังไงอีก?

ไม่คิดเลย เฉินเกอจะขายรถเพื่อได้งาน ยอมตกลงจริงๆ ฮ่าๆ!

ทำไมเฉินเกอจะไม่รู้ว่าในใจของหลินตงและคุณอาเจียงนั้นคิดอะไรอยู่

เพียงแต่ใช้วิธีนี้หยุดพวกเขาเท่านั้น ขี้เกียจที่จะยืดเยื้อต่อไป

หากพ่อให้ช่วยเหลือเขาอีก จะได้มีเหตุผลในการปฏิเสธ

สำหรับหลินตงและเจียงหรานหราน ยังมีเพื่อนอีกสองสามคนของเจียงหรานหราน ทุกคนต่างมาที่เต้นรถมือสอง

“เถ้าแก่ รีบออกมาเร็ว พวกเราจะขายรถคันนี้!”

หลินตงตะโกนเรียกอย่างดีใจ

“มาแล้วหรอ โอ้โห เบนซ์จิ๊บหรอ!”

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านใน เห็นรถเบนซ์จิ๊บแล้วตกตะลึงทันที

และหลินตงนั้น ได้ยื่นบุหรี่หนึ่งมวนไปให้เถ้าแก่ เพื่ออยากจะคุยกับเถ้าแก่ส่วนตัว

ความหมายคืออยากจะให้กดราคารถเบนซ์ของเฉินเกอให้ต่ำหน่อย

แต่คิดไม่ถึงว่าเวลานี้ ทันใดนั้นเฉินเกอเห็นเถ้าแก่เต็นท์รถมือสองแล้วพูดอย่างยิ้มแย้ม: “ลี่เสี้ยว?”

เถ้าแก่เต็นท์รถมือสองรีบเงยหน้าขึ้นทันที มองเห็นเฉินเกอ มึนงงเล็กน้อย

จากนั้นก็ตบลงที่ขาของตัวเอง: “แม่งเอ๊ย เฉินเกอ!?”

ทั้นใดนั้นได้เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ

ลี่เสี้ยว เฉินเกอเป็นเพื่อนบ้านกันและเป็นเพื่อนเล่นกันมาแต่เด็ก ถือว่าเป็นพรรคพวกของเฉินเกอ แก่กว่าเฉินเกอครึ่งปี เล่นด้วยกันตั้งแต่เด็ก และยังมีบุญคุณต่อเฉินเกออีกด้วย

ตอนทั้งคู่ยังเด็กผลการเรียนของพวกเขาอยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้นเรียน

เพียงแต่หลังจากนั้นได้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น เขายังเรียนไม่จบมัธยมก็ไม่เรียนแล้ว ตามคนอื่นไปฝึกซ่อมรถ ไม่คิดว่าแค่ผ่านไปไม่กี่ปี ก็ได้ทำไห้กิจการใหญ่ได้เพียงนี้ กลายเป็นเถ้าแก่เต็นท์รถมือสองเสียแล้ว

เป็นเพราะว่าเฉินเกอไปเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองอื่น ไม่ได้กลับบ้านด้วย ดังนั้นสองปีมานี้จึงติดต่อกันน้อยมาก

แต่ว่าเพื่อนสมัยเด็กน้อ ทุกคนต่างเข้าใจดี ถึงแม้ไม่เจอกันสามถึงห้าปี เพียงแค่เจอกัน ก็ยังคงสนิทสนมเหมือนสมัยเด็ก

“กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย ทำไมถึงไม่โทรหาฉันละ!”

ลี่เสี้ยวได้ชกเข้าที่อกของเฉินเกออย่างแรง

“ฉันก็เพิ่งกลับมาช่วงนี้เอง ไม่ได้กลับบ้านเกิดเลย ตอนนี้อยู่ในเมือง!” เฉินเกอก็พูดอย่างดีอกดีใจ

“ลี่เสี้ยว มีลูกค้านายก็ดูแลลูกค้าสิ นายมัวทำอะไรอยู่?”

เวลานี้ มีผู้หญิงเดินออกมาจากในร้าน แต่งตัวทันสมัย ดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเฉินเกอ

และผู้หญิงคนนี้เฉินเกอก็รู้จักด้วย เมื่อก่อนก็เรียนมัธยมด้วยกัน ตอนนั้นก็เป็นแฟนกับลี่เสี้ยว

ที่บ้านเปิดซูเปอร์มาร์เก็ต ฐานะดี

ไม่คิดเลย ตอนนี้ทั้งสองคนยังคบกันอยู่

“เห่อๆ เพื่อนฉันเองเฉินเกอซูถิง เธอก็รู้จัก!”

ลี่เสี้ยวพูดอย่างยิ้มแย้ม: “ตอนนี้เป็นว่าที่ภรรยาของฉัน เมื่อสามเดือนก่อนเพิ่งหมั้นกัน!”

“อ้อๆ เฉินเกอหรอ ฉันยังนึกว่าเป็นใครเสียอีก นายรีบไปดูแลลูกค้าเถอะ!”

ไม่คิดเลยซูถิงเห็นเฉินเกอแล้ว กลับมองเฉินเกออย่างเย็นชา แล้วหันหลังเดินจากไป

ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะดูถูกอะไร แต่เป็นสายตาที่ฉายผ่านด้วยความแค้นบางอย่าง

เฉินเกอทำได้เพียงยิ้มเจื่อนๆ

“แม่งเอ๊ย เถ้าแก่ พวกเรายืนไปครึ่งค่อนวันแล้ว พวกคุณคุยกันเสร็จหรือยัง!”

หลินตงได้กล่าวขึ้น: “พวกเราจะมาขายรถ!”

หลินตงพูดอยู่ในใจ นี่มันก็บังเอิญเกินไปมั้ย ที่แท้เป็นร้านของเพื่อนเฉินเกอ แล้วตัวเองจะทำยังไงละเนี่ย!

“อ้อๆ ใครจะขายรถ? คุณชายท่านนี้ คุณจะขายรถเบนซ์จิ๊บหรอ?”

ลี่เสี้ยวพูดอย่างยิ้มแย้ม

“เข่อๆ ฉันเพียงแต่ช่วยมาช่วยเขาขาย นี่เป็นรถเบนซ์จิ๊บของเฉินเกอ ขับได้สักพักใหญ่แล้ว ขายให้คุณหนึ่งล้านหยวน!”

หลินตงกล่าว

แล้วก็มองมาที่เฉินเกอ: “เฉินเกอ นายดูสินี่เป็นร้านของเพื่อนรักนาย นายกล้าที่จะขายแพงหรอ? มีกำไลนิดหน่อยก็พอแล้ว!”

ยังไม่รอให้เฉินเกอได้พูดเลย

ลี่เสี้ยวอึ้งไปชั่วขณะ: “เฉินเกอ นี่รถของนาย?”

“อืมๆ เอาไว้ค่อยอธิบายให้นายฟังอีกที รถคันนี้ขายให้นายก็ดีเหมือนกัน!”

เฉินเกอพูดอย่างยิ้มๆ

ลี่เสี้ยวพยักหน้ารับ แล้วเดินวนดูรถหนึ่งรอบ แล้วเปิดฝากระโปรงรถดู “รถคันนี้สองล้านกว่าหยวน และขับได้ไม่ถึงเดือนเลย เฉินเกอทำไมนายต้องขายด้วย? และจะขายแค่หนึ่งล้านหยวน? เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นอะไรกับนาย?”

ลี่เสี้ยวมองหลินตงที่พูดว่าจะขายหนึ่งล้าน ดูสายตาของหลินตงเหมือนไม่ใช่คนดี

“เขาขายรถเพื่อที่จะรีบซื้อบ้าน แต่งเมียและหางาน ขอเพียงนายเอาเงินให้เฉินเกอ ฉันและคุณอาเจียงก็จะรีบจัดการให้เขาทันที มีหม้อข้าวที่กินได้ทั้งชาติ เห่อๆ!”

หลินตงกล่าว

เขาพูดจริงหรอ? ได้ทั้งเมียได้ทั้งงาน?

ลี่เสี้ยวมองเฉินเกออย่างปลื้มใจ หากเป็นหม้อข้าวพร้อมเมีย งั้นก็เป็นเรื่องที่คุ้มค่าจริงๆ

ลี่เสี้ยวก็ดีใจแทนเพื่อนรัก

เฉินเกอทำได้เพียงหัวเราะอย่างเจื่อนๆ

เขาไม่สามารถบอกเพื่อนรักอย่างลี่เสี้ยว ว่าเป็นเรื่องที่กำลังใช้หนี้แทนพ่อ!

“ว่าแต่คุณชายท่านนี้ ฉันไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น? ใช่แล้วน้องชาย คุณสูบหรี่ก่อน เรื่องของเพื่อนรักฉันรบกวนคุณแล้ว!”

ลี่เสี้ยวที่ยิ้มอยู่พูดไป พลางหยิบบุหรี่ของตัวเองยื่นไปให้หลินตง

หลินตงไม่รับ และได้หยิบของตัวเองขึ้นมาจุดแล้วสูบ

“อ่อๆ ไม่มีเงินเยอะขนาดนี้ ไม่มีเงินแล้วเปิดเต็นท์รถทำไม ช่างมันเห่อ พวกเราไปร้านที่อยู่ตรงข้ามดีกว่า เฉินเกอ เห็นมั้ย ไม่ใช่ว่าไม่ขายให้เพื่อนรักนายนะ แต่ว่าเพื่อนรักนายไม่มีเงินน่ะ!”

หลินตงจงใจฉีกหน้าลี่เสี้ยวให้เฉินเกอดู

“หนึ่งล้านก็ไม่ต้อง รถคันนี้ฉันให้นายเลย ฉันก็ไม่ได้ขับแล้ว!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

“แม่งเอ๊ย เฉินเกอนายไม่สบายหรอ?”

เจียงหรานหรานก็มองเฉินเกออย่างตกตะลึง