ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 265

บทที่ 265 ซื้อหอหอพักที่สำนักงานขาย

“คุณชายเฉิน คือผมอยากจะถามคุณเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี้คุณเคยบอก ว่าจะหาที่พักอาศัยให้กับพนักงานในบริษัท และคุณบอกว่าคุณไปเลือกและจัดการเอง ถ้าคุณชายเฉินคุณยุ่ง ก็ให้ฉันไปจัดการเถอะ วันนี้ฉันกลับอำเภอผิงอันพอดี！”

หลีเจิ้นกั๋วกล่าว

“ไม่ต้อง ฉันเลือกสถานที่ไว้แล้ว และจะแจ้งให้คุณทราบเมื่อฉันซื้อเสร็จแล้ว！คุณช่วยฉันกังวลเรื่องของหยกเถอะ！”

เฉินเกอกล่าว

“ได้ครับคุณชายเฉิน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ ฮ่าฮ่า ใกล้จะถึงวันเกิดของคุณในเร็วๆนี้แล้ว ตามกฎแล้ว ครั้งนี้เราจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้คุณอย่างมีสีสันและชีวิตชีวาอย่างแน่นอน คุณว่าสถานที่เราเลือกที่ไหนดี？”

“ฉันยังคงฉลองวันเกิดที่บ้านเก่าของฉัน ส่วนเรื่องมีสีสันและชีวิตชีวา ก็ช่างมันเถอะ พอถึงเวลาแล้วพวกคุณสองสามคนก็มา และเราทานข้าวด้วยกันก็พอแล้ว！”

ตั้งแต่เล็กจนโตคุณชายเฉินไม่ค่อยจัดงานวันเกิดสักเท่าไหร่ ในงานวันเกิดของเมื่อก่อน เขาก็แค่ทานอาหารดี ๆสักมื้อ หรือถูกอากงหวูและอาม่าหวูเรียกไปทานอาหารดี ๆมื้อหนึ่ง

เพราะเริ่มตั้งแต่สมัยมัธยมตอนปลาย พ่อแม่และพี่สาวของเขาก็ไม่อยู่บ้านกันแล้ว

ต่อให้เฉินเกออยากฉลอง ก็ไม่มีใครฉลองให้เขา

เขากล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างขมขื่นในตอนนี้

“ทั้งหมดฟังของคุณชายเฉินทุกอย่าง！”

หลังจากที่คุยกับทางด้านหลี่เจิ้นกั๋วเสร็จแล้ว เฉินเกอก็วางสายโทรศัพท์จากเขา

เมื่อนึกถึงเรื่องเกี่ยวกับซื้อหอพัก แน่นอนว่าเฉินเกอได้เลือกสถานที่ไว้แล้ว

ก็คือที่ที่เขาซื้อหอพักในคราวก่อน

เพราะว่าสถานที่นี้ใกล้กับบริษัท และบรรยากาศก็ค่อนข้างดี

อาหารมื้อเย็นก็ไม่ได้ทานแล้ว เฉินเกอเลยเดินตรงไปยังสำนักงานขาย เพื่อจัดการเรื่องนี้

หน้าประตูของสำนักขายในขณะนี้

รถเก๋งสองคันได้หยุดลง

ชายและหญิงเจ็ดแปดคนลงมาจากรถ

“สวัสดีค่ะหนุ่มหล่อสาวสวยทั้งหลาย พวกคุณจะเลือกห้องหรอ？ฉันพาพวกคุณไปดู！”

ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์กล่าวอย่างสุภาพ

“พวกเขาสองคนจะซื้อบ้านแต่งงาน พวกเราแค่ตามมาดูพร้อมกับพวกเขาเท่านั้น！”

หญิงสาวคนหนึ่งกล่าว

“ฉันว่าหมิงเฉว่ คุณดูบ้านของแฟนคุณใหญ่ขนาดไหน และพักอาศัยกับพ่อแม่ของเขาก็ดี ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อบ้านใหม่นิ อีกอย่างบ้านนี้ก็มีมูลค่าแพงที่สุดในอำเภอผิงอันของเราแล้วนะ！”

ถูกต้อง คนที่มาซื้อบ้านคือลี่หมิงเฉว่และแฟนหนุ่มของเธอ

ในเวลานี้ หญิงสาวกล่าวกับลี่หมิงเฉว่

“ฉันรู้สึกว่าออกมาอยู่ดีกว่า เพราะว่าอาศัยอยู่ร่วมกับพ่อแม่นั้น ไม่สะดวกมากจริง ๆ！แบบนี้สิดี ยังได้เพลิดเพลินกับชีวิตคู่ที่สวยงามของคนสองคน！”

ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น

“อืม ใช่ เราสองคนก็คิดเช่นนี้ ออกมาเพลิดเพลินกับชีวิตคู่ของเราก่อนค่อยว่ากัน ใช่แล้วเฉินหลิน คุณไม่ใช่บอกว่าคุณหาแฟนหนุ่มที่ยอดเยี่ยมได้คนหนึ่งไม่ใช่หรอ？ทำไมวันนี้เขาไม่มาหรอ？”

ลี่หมิงเฉว่กล่าวกับเฉินหลิน

พวกเธอต่างก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันในสมัยมัธยมปลาย ตอนนี้ ทุกคนก็กลับมาแล้ว และบางคนที่เล่นด้วยกันดีมาก่อน แน่นอนว่าต้องออกมาเล่นด้วยกัน และนี่ก็รอให้ลี่หมิงเฉว่เลิกงานจากโรงพยาบาล และเธออยากจะไปเลือกบ้าน

ทุกคนต่างก็มาเล่นด้วยกัน

“แฟนของฉัน……เขาไม่มา！” เฉินหลินกล่าวอย่างงุ่มง่าม

เธอมีแฟนสักที่ไหนล่ะ ถึงมีก็แค่เฉินเกอเป็นคนปลอมตัวมา เฮ้อ ไม่ใช่แฟนจริง ๆสักหน่อย

“แล้วคุณล่ะซือหาน？ไม่ใช่ว่าแฟนของคุณจะมาหรอ？”

ลี่หมิงเฉว่ถามหลี่ซือหาน

“เขาจะมาที่นี่อีกสักพัก！”

หลี่ซือหานมองไปที่เฉินหลินเบาๆ จากนั่นมองไปที่ลี่หมิงเฉว่แล้วยิ้มและกล่าว

ผู้คนที่อยู่ที่นี่ ทุกคนต่างก็ได้ยินมาแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินหลินและหลี่ซือหาน ดังนั้นสำหรับคำสนทนาบางอย่าง พวกเขาต่างก็รู้สึกไวต่อสิ่งนั้นและไม่พูดถึง

“ฉันว่าเราไปเลือกบ้านเถอะ เลือกเสร็จแล้ว เดี๋ยวออกไปเล่นกัน！”

หลี่ห้าวพูดขึ้นในขณะนี้

ทุกคนจึงไปเลือกบ้านกัน

ไม่ว่าอย่างไรก็มีอะไรให้คุยตลอด