ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 276

บทที่276 ต้องรื้อบ้านเก่า

“คุณชายเฉิน?”

เจียงเฉว่ฉิงกับลี่เหวินหยางสะดุ้ง

พนักงานของแผนกการตลาดทั้งหมดต่างพากันตกตะลึง

“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

เฉินเกอตอบ

“เฉินเกอ นายนายนาย นายคือคุณชายเฉินเหรอ?” เจียงเฉว่ฉิงถามด้วยความประหลาดใจ

แม้ครั้งก่อนที่กินข้าวกับครอบครัวสวี่ซินแม่ของสวี่ซินเคยพูดหยอกล้อ เฉินเกอคงเป็นคุณชายเฉินจินหลิง?

เจียงเฉว่ฉิงตกตะลึงทันที

แต่เมื่อคิดเป็นไปได้ไง เขากับเฉินเกอคุ้นเคยกันขนาดนี้ เขาจะเป็นเจ้าสัวระดับสูงอย่างคุณชายเฉินได้ไง?

แต่ตอนนี้……หลี่เจิ้นกั๋วประธานหลี่เรียกชื่อนี้ออกมา

สมองของเจียงเฉว่ฉิงมึนงง

พระเจ้า เฉินเกอคือคุณชายเฉินจริงหรือ?

“อืม!อืม!” เขาพยักหน้าและยิ้มให้เจียงเฉว่ฉิง

หลังจากนั้นเฉินเกอก็จากไปพร้อมความประหลาดใจของทุกคน

สำหรับลี่เหวินหยาง เดิมทีพาเจียงเฉว่ฉิงเข้ามาเพื่อพบพ่อของเขา ในขณะนี้ดวงตาของเขาล่องลอย และเข่าทรุดลงนั่งบน

เก้าอี้

“ว้าวๆ เฉินเกอเป็นทายาทมหาเศรษฐีจริงๆหรือ ยังเป็นประธานใหญ่ ถึงว่า ที่เขามีตั๋วเยอะขนาดนั้น ฉันว่าแล้ว

ฐานะเฉินเกอต้องไม่ธรรมดา พระเจ้า นึกไม่ถึงว่าเขาจะเป็นถึงประธานใหญ่!”

หลังจากที่เฉินเกอเดินจากไป ทุกคนในแผนกการตลาดก็แทบบ้าคลั่ง

“โชคดี ที่พวกเราไม่เคยทำให้ท่านประธานเคืองใจ นอกจากนี้พวกผู้หญิงก็ยังแอบกลัว

ยังไงก็รู้สึกว่าบรรยากาศแปลก

ทุกคนต่างพากันตกใจสุดๆ

สำหรับเรื่องของหวางจุ้นเชิง นั้น ถ้าจะแก้ปัญหามันก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนา

ในขณะนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่เปิดเผยเรื่องที่ตัวเองทำ ผู้จัดการแผนกอื่น ๆ อีกหลายคนก็ถูกพวกเขาเปิดเผยออกมาด้วย

เช่นกัน

คนที่สร้างปัญหาส่วนใหญ่มาจากจินหลิงอำเภอผิงอัน

วิธีการแก้ปัญหาก็ง่ายมาก นั่นก็คือส่งให้ตำรวจจัดการ

แต่เมื่อพวกเขาถูกพาตัวไป สายตาของหลิวย่าหนานมองไปที่เฉินเกอด้วยความสับสน ต้องการขอความช่วยเหลือจากเฉินเกอ

แต่เฉินเกอไม่ได้สนใจ

โอกาสมันหมดไปแล้ว

ในเมื่อใช้ความรู้สึกดีๆที่เคยมีมาหลอกเขา ก็อย่ามาโทษว่าเขาไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อน!

เรื่องนี้มาถึงจุดสิ้นสุด

“เฉินเกอ อีก 4 วันก็ถึงวันเกิดของคุณ คุณมีแผนจะจัดยังไง ประธานใหญ่เฉินเสี่ยวโทรมาหาผม และบอกว่านี่เป็นวัน

เกิดปีแรกของคุณที่หลุดพ้นจากความยากจน ให้พวกเราจัดงานให้คุณอย่างดีที่สุด!”

หลี่เจิ้นกั๋วพูด อยู่ชั้นล่าง

“จะจัดได้ยังไง ทุกปีที่ฉันฉลองวันเกิด อากงหวูกับอาม่าหวูเป็นคนจัดให้ฉัน ปีนี้ก็เหมือนกัน ฉันจะกลับบ้านเกิด แต่ว่า

เมื่อถึงวันนั้น พวกคุณก็มาด้วยกัน ก็พวกเรายี่สิบกว่าคน น่าจะสนุกมาก ฮ่าฮ่า!”

เฉินเกอยิ้ม

เฉินเกอ นอกจากลี่เสี้ยวเป็นเพื่อนสนิทที่เติบโตมาด้วยกัน บอกตามตรง ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท เพราะไม่มีเงินไม่มีอำนาจ

ใครจะยินดีมาเล่นกับคนที่ฐานะยากจน

ดังนั้นงานเลี้ยงวันเกิดในครั้งนี้ คนที่เฉินเกอเชิญก็มีน้อย

มีแต่หลี่เจิ้นกั๋วจ้าวจื่อซิ่ง และพวกไป๋เสี่ยวเฟย หลินยียี และยังมีลี่เสี้ยวซูถิง

คนเหล่านี้ที่มักเล่นด้วยกันบ่อยเมื่อมารวมตัวกัน ก็คงยอดเยี่ยมมาก

จัดงานใหญ่เกินไป เฉินเกอก็ไม่ค่อยชอบ

หลังจากตกลงกันเรียบร้อย เฉินเกอก็เก็บข้าวของ เตรียมตัวกลับไปตำบล

สำหรับจ้าวจื่อซิ่ง ใบหน้าของเขาซีดเซียว

หลี่เจิ้นกั๋วดูออก ตอนนี้เขาถามว่า “มีอะไรเหล่าจ้าว มีเรื่องอะไรที่ไม่ได้พูดกับคุณชายเฉิน?”

จ้าวจื่อซิ่งเกาหัวของเขาอย่างกังวล “อีกสี่วันเป็นวันเกิดของคุณชายเฉินฉันได้บอกทุกคนแล้วไปแล้ว! แต่คุณชายเฉิน

บอกว่าต้องการจัดงานแบบเงียบๆธรรมดา?”

“อะไรนะ? บอกทุกคนแล้ว? หลี่เจิ้นกั๋วตกตะลึง……

ตอนบ่ายห้าโมงเย็นเฉินเกอนั่งแท็กซี่และมุ่งหน้ากลับไปที่ตำบล

เฉินเกอในปัจจุบัน สามารถกลับไปอย่างสง่า ใช้รถเป็นขบวนส่งกลับก็ไม่มีปัญหา

อย่างไรก็ตาม เรื่องที่ตัวเองเป็นคุณชายเฉิน อากงหวูยังไม่รู้เรื่อง

ถ้ากลับไปอย่างนั้น อย่างแรกมันจะอลังการเกินไป เฉินเกอไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้มากนัก

สิ่งที่สองคือ ต้องการบอกให้ครอบครัวของอากงหวูได้เข้าใจชัดเจนก่อน ว่าเงินที่ใช้ในการรักษาอากงหวูครั้งที่แล้ว

ตลอดจนตัวตนฐานะของตัวเองของเขา ในเมื่อขณะนี้ไม่มีอะไรต้องปิดบังผู้เฒ่าทั้งสอง!