บทที่341 ความยากลำบาก
“มู่หาน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
หัวหน้าโห๋ เห็นคนจำนวนมากส่งเสียงเอะอะ ถึงแม้ว่าเขาจะชื่นชมซูมู่หานมาก แต่ก็จัดการทุกอย่างอย่างยุติธรรม
“เซียวหยุน เธอบอกหัวหน้าโห๋!”
หยางหัวลี่ ลากหลีเซียวหยุน ที่ไม่ยอมพูดอะไรออกมาข้างหน้า
หลีเซียวหยุน อึกอักไม่อยากพูด
มู่หานปกติแล้วนั้นดีกับทุกคน หลีเซียวหยุน กับซูมู่หานเองก็มีความสัมพันธ์ที่ดี
อันที่จริงเมื่อแหวนของเธอเพิ่งหายไป เธอโกรธมากและเธอจะโทรแจ้งตำรวจเพื่อจับคนที่ขโมยของไป
แต่หลังจากรู้ว่าคือซูมู่หานนั้น หลีเซียวหยุน ก็ไม่พูดอะไร
ตอนนี้เพื่อเห็นแก่หน้าของซูมู่หานจึงไม่อยากพูดอะไรมาก คิดเพียงอยากให้เรื่องใหญ่เล็กลง เล็กลงจนหายไป
“เซียวหยุน พูดสิ!”
หัวหน้าโห๋ ขมวดคิ้วแล้วพูด
ดังนั้นหลีเซียวหยุน จึงบอกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
ยิ่งกว่านั้นนะ ยังมีพยานอีกมากมาย
ครั้งนี้ หัวหน้าโห๋ ต้องลำบากใจ
พูดตามจริง หัวหน้าโห๋ จะต้องไม่เชื่อแน่
แต่ว่าถ้าหากตัวเองไม่แสดงท่าทีออกมาแล้วเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ปล่อยผ่าน หยางหัวลี่ นั้นก็เป็นพวกที่จัดการได้ยาก ไม่แน่ว่าอาจจะโวยวายหาเรื่องและแจ้งความ
ยิ่งกว่านั้น วันนี้ หยางหัวลี่ มีกลุ่มเพื่อนจากมหาวิทยาลัยมาเป็นกองหนุน เห็นได้ชัดว่าคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ
“มู่หาน เรื่องนี้ฉันคงจนปัญญา ถ้าหากว่าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ฉันให้โควตานี้แก่คุณไม่ได้!”
หัวหน้าโห๋ พูด
“ให้ไม่ได้หรอก!”
หยางหัวลี่ กอดอกแล้วพูด
และ หม่าหนาน ที่ยืนอยู่ตรงมุมนั้นมองไปที่ซูมู่หานในขณะนี้และคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในไม่ช้าก็ได้ถูก หยางหัวลี่ มองในเชิงปรามเอาไว้
ตอนนี้ตัวเองกำหมัดแน่นจากนั้นลดศีรษะลงอย่างช่วยไม่ได้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอับอาย
ซูมู่หานแก้ตัวลำบากแล้ว ไม่มีทางเลือก เธอทำได้เพียงเฝ้าดูโอกาสนี้ถูกคนอื่นแย่งไป
ซูมู่หานไม่สามารถทำได้ คนที่อยู่ตรงนี้ไม่มีใครกล้าต่อกรกับ หยางหัวลี่ อยู่แล้ว
“มู่หาน!”
ซูเหมิงเหมิง พวกเธอเดินเข้ามา
“ไม่มีอะไร เหมิงเหมิง ฉันไม่เป็นไร ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ!”
ซูมู่หานพูดจบแล้วก็หันหลังเดินออกไป
หลังจากซูมู่หานล้างมือและกำลังจะออกจากห้องน้ำนั้น
หยางหัวลี่ กลับพาพรรคพวกของเธอเข้ามาขวางทางซูมู่หานไว้
“เธอจะทำอะไร? ตอนนี้เธอยังไม่พอใจอีกรึไง?”
ซูมู่หานถาม หยางหัวลี่ ด้วยสีหน้าเย็นชา
“หึ ๆ ฉันไม่พอใจอยู่แล้ว ฉันรู้ว่าคนพวกนั้นมองฉันยังไง ไม่แน่อาจจะเข้าใจว่าฉันจงใจใส่ร้ายเธอก็ได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ตอนนี้โอกาสอยู่ในมือฉันแล้ว เธอแพ้ฉันแล้ว แต่ฉันยังไม่พอใจ!”
หยางหัวลี่ พูดพร้อมดวงตาแดงก่ำ
ใช่แล้ว ตั้งแต่เล็กจนโต หยางหัวลี่ มักจะอยู่อันดับต้นเสมอ ไม่ว่าจะเดินไปไหนหรืออยู่ในกลุ่มใด เธอจะต้องเด่นที่สุด เป็นเจ๊ใหญ่
ใคร ๆ ก็ต้องเรียกเธอว่าพี่ลี่
คิดว่าเลียนแบบละครทีวี มีการแสดงที่ยอดเยี่ยมแล้ว คิดว่าตัวเองสมควรได้รับตำแหน่งเจ๊ใหญ่แล้วสิ?
อย่างไรก็ตามในทุกด้านของตัวเองจะต้องโดนซูมู่หานชิงดีชิงเด่นตลอด
ยิ่งกว่านั้น ซูมู่หานยังชอบทำตัวเสแสร้งจนทุกคนชื่นชอบเธอ สนับสนุนเธอ
ไม่เว้นแม้แต่ หม่าหนาน ผู้ยากไร้
หรือว่าจะเป็นพวกมีเงิน แม้แต่แฟนของ หลีเซียวหยุน ที่มีฐานะร่ำรวยมาก ก็ยังดีกับซูมู่หาน
ต้องเข้าใจว่าในอดีตนั้น หลีเซียวหยุน เป็นเพื่อนสนิทมหาวิทยาลัยเดียวกันกับตน
แต่กลับกลายเป็นว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับซูมู่หาน
คุณคิดว่า หยางหัวลี่ จะมองไม่ออกเหรอ? ถ้าหากว่าเป็นคนอื่นแม้ว่าตัวเธอจะขโมยของมีค่าพอ ๆ กับของหลีเซียวหยุน เธอไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ คงจะต้องฉีกหน้าไปแล้ว
แต่พอเป็นซูมู่หานล่ะ กลับไม่สืบสาวหาความ ยิ่งกว่านั้นยังเกลี้ยกล่อมให้ตัวเองอย่างประกาศเรื่องนี้ออกไป ห้ามไม่ให้ซูมู่หานได้รับผลกระทบที่ไม่ดี
ทำไม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...