ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 348

บทที่348 หาคนมาช่วย

หลิวหยูเสียงที่เกรี้ยวกราดอยู่แล้ว เขาคิดจะใช้ความรุนแรง ใช้มือที่ล้วงกระเป๋าจะสั่งสอนหยางอยู่เฟย

แต่คิดไม่ได้ถึงจะคว้าเอาอากาศ

ตอนนี้เลือดสดอาบไหลลงหน้าผาก

แต่บอดี้การ์ดต่างตกใจกลัว

คนของทั้งสองฝ่ายต่างไม่กล้าทำอะไร

สีหน้าหยางอยู่เฟยของก็เปลี่ยนเป็นซีดขาวทันใด

เรื่องเลือดตกยางออกนี้เกิดขึ้นที่ฉู่ตู พูดแล้วมันคงไม่เป็นผลดีแน่

“อย่าให้ผู้หญิงคนนี้หนีไปได้ เธอทำร้ายคุณชายหลิว!”

บอดี้การ์ดคนหนึ่งชี้ไปที่หูฮุ่ยหมิน แล้วพูดขึ้น

“ชะ...ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ!”

หูฮุ่ยหมินก็งงเช่นกันเธอแค่ต้องการห้ามซึ่งตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไร แต่ตอนนี้ชัดเจนว่าบอดี้การ์ดพวกนั้นพุ่งเป้าไปที่เธอ

พนักงานของสถานบันเทิงเมื่อได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้จึงรีบส่งไปสลายผู้สังเกตการณ์ทันที

แล้วส่งหน่วยพยาบาลเข้าไปทำแผลให้หลิวหยูเสียง

ผู้จัดการสถานที่ท่องเที่ยวนั้นจึงต้องเข้ามาจัดการ

ตอนนี้ในที่เกิดเหตุเหลือคนอยู่ไม่เยอะแล้ว

มีพวก หวางเหวิน เฉินเกอ หูฮุ่ยหมิน และเพื่อนที่ไปไหนไม่ได้

“คุณชายหลิว พวกเราจะส่งคุณไปทำแผลที่โรงพยาบาลประจำจุดชมวิว!”

“อย่าปล่อยให้พวกเธอหนีไป!”

หลิวหยูเสียงใช้มือกุมศีรษะแล้วถูกหน่วยพยาบาลห้ามขึ้นเปลไป

เขาตะโกนร้องด้วยความโมโห

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมจะไปไม่ได้!”

หูฮุ่ยหมินพูดด้วยความโมโห หลิวหยูเสียงเผด็จการเกินไปแล้ว

ว่าแล้วก็หันหลังจากไป

“คุณผู้หญิงท่านนั้น พวกคุณกรุณารอก่อน ต้องจัดการเรื่องนี้กันก่อน ถ้าหากคุณไปทั้งอย่างนี้ ทางพวกเราคงไม่สามารถไปรายงานทางตระกูลหลิว ได้!”

“ฉันเป็นพยานให้ได้ เธอไม่ได้ทำอะไรแค่ดึงฉันไว้เท่านั้น!”

หยางอยู่เฟยรู้สึกซาบซึ้ง เธอหันไปมองและพยักหน้าเบา ๆ ให้หูฮุ่ยหมิน จากนั้นก็พูดกับผู้จัดการสถานที่

“คุณหยาง พวกเราไม่มีทางเลือกแต่ว่าจุดชมวิวของพวกเราจะป้องกันไม่ให้เกิดเหตุทะเลาะวิวาทอีก แต่จะทำอย่างไรได้ คุณดูทัศนคติของคนจากตระกูลหลิว สิ”

ผู้จัดการพูดด้วยความจนใจ

ถึงแม้ว่าทางจุดชมวิวจะมีความสามารถในการป้องกันเหตุแต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถต้านทานได้

หวางเจี้ยน ที่อยู่ข้าง ๆ กลัวจนขนหัวลุก คนชื่อหลิวหยูเสียง คนนี้ตั้งแต่เล็กจนโตเขาคงไม่เคยโดนรังแกเลย

ตอนนี้เกิดหัวกระแทกแบบนี้

ยิ่งกว่านั้นยังหมายหัวหูฮุ่ยหมิน ว่าเป็นคนทำอีก

ตัวเองมากับหูฮุ่ยหมิน ถึงเวลาจะต้องได้รับผลแน่

ทำให้ตระกูลหลิว ขุ่นเคือง พวกเขาตระกูลหวัง จะมีความหมายอะไร

ตอนนี้เมื่อเขาโทรหาพ่อของเขาหวางเจี้ยนก็พูดตะกุกตะกักอย่างประหม่า

ส่วนหวางเหวิน ที่ไม่เคยพบเจอเรื่องพวกนี้

เธอกลัวจนร้องไห้ไปแล้ว

ที่สุดแล้วนั้นเธอเป็นเพียงนักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบและหญิงสาวที่เพิ่งเริ่มทำธุรกิจ

ปกติก็ไม่เคยเข้าใกล้นักธุรกิจใหญ่ ๆ

และที่ชัดเจนคือเธอรู้จักตระกูลหลิว ดี

ดังนั้นเธอต้องกลัวอยู่แล้ว

ไม่ต้องพูดถึงเขา เหลียงเมิ่งตอนนี้กลัวจนเกือบจะร้องไห้ เขาโทรไปฟ้องพ่อแล้ว

“เรื่องนี้พวกเธอไม่ต้องกลัว ยังไงพวกเธอก็ไม่ได้ทำอะไร ฉันจะช่วยหาทางให้พวกคุณ!”

หยางอยู่เฟยเห็นว่าพวกเขาอายุเพียงยี่สิบต้น ๆ เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย

ครั้งนี้เป็นเพราะว่ากลัวว่าตัวเธอจะถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บ

จะทนดูให้พวกเธอต้องรับกับเรื่องนี้ได้ยังไง

พูดแล้ว เรื่องที่หูฮุ่ยหมิน ไม่ได้ทำอะไรหยางอยู่เฟย รู้ดี

ดังนั้นเพื่อไม่ให้พวกเขาตกใจกลัว ดังนั้นหยางอยู่เฟย จึงได้ปลอบพวกเขา

ถึงแม้หยางอยู่เฟย จะมองว่าไม่มีอะไร

แต่พูดตามจริง ในใจก็ยังแอบกลัวและคิดว่าจะแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างไรดีนะ

พูดจบแล้วหยางอยู่เฟย ก็รีบติดต่อไปที่บริษัทแล้วเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

“อ๊ะ? โอเค ฉันเข้าใจแล้ว!”

พูดจบ หยางอยู่เฟย ก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึมลงเล็กน้อย

“เป็นยังไงบ้างคะ พี่หยูเฟย?”