ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 416

บทที่ 416 เขาเหนือกว่าใคร ๆ

“เขตพื้นที่นี้โจวเป่าเกอเป็นคนคุมนะ”

ผู้หญิง ทำท่าทีจะกดโทรศัพท์

เมื่อโกวไฉเฟิ่งได้ยินชื่อนี้แล้ว ก็รู้สึกเป็นกังวลอย่างยิ่ง

เป่าเกอชื่อนี้ ในเขตพื้นที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้น มีอิทธิพลมาก และสถานเริงรมย์ยามค่ำคืนหลาย ๆ แห่งก็เป็นของเขา

หากว่าผู้หญิงคนนี้รู้จักกับเป่าเกอจริง ๆ ล่ะก็ งั้นตัวเองก็คงจะซวยแล้ว

หากจะพูดไปแล้ว คนในตระกูลหยาง ไม่ควรที่จะยอมต่ออะไรง่าย ๆ

แต่ว่าหมดหนทางแล้ว ครั้งนี้คงต้องพึ่งตระกูลหยางแล้วจริง ๆ ตระกูลหยางถึงแม้ว่าจะให้ความช่วยเหลือ แต่ว่า ก็ต้องเจอคุณย่าด่ายับเช่นกัน เพราะได้นำความเดือดร้อนมาให้แก่ครอบครัว

ด้วยเหตุนี้ บางครั้งจึงจำเป็นต้องรู้จักการลดลาวาศอกบ้าง

เพราะโกวไฉเฟิ่งในตอนนี้นั้น คงไม่มีกล้าที่จะเอาตระกูลหยางไปเบ่งใส่ใคร ๆ ได้แล้ว

แต่ว่าตอนนี้ เป็นพวกเธอที่ได้ชนกับลูกสาวของตน และพวกเขายังได้รับการข่มขู่อีกด้วย

โกวไฉเฟิ่งเองก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน

“งั้นโทรเลย ให้เขาโทร”

ในเวลานั้น เฉินเกอก็ได้ลุกขึ้นแล้วพูด

ผู้หญิงคนนั้นถึงกลับตะลึง

“นายหมายความว่ายังไง ไม่เชื่อใช่ไหม ได้ งั้นฉันจะโทรเดี๋ยวนี้”

ผู้หญิงคนนั้นกดเบอร์โทรจริง ๆ

ส่วนโกวไฉเฟิ่งเมื่อได้ยินดังนั้นก็เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี

“นายหุบปากไปเลย นายจะรู้อะไร ยืนนิ่ง ๆ ก็พอ”

เมื่อตะคอกใส่เฉินเกอแล้ว

โกวไฉเฟิ่งก็รีบห้ามปรามผู้หญิงคนนั้นไว้ก่อน “มีอะไรค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จาก็ได้ พวกเธอว่ามา จะให้ชดใช้เท่าไร พวกเราจะชดใช้ให้เอง”

ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นว่า “นี่ค่อยดีหน่อย เอาอย่างนี้ดีกว่า งั้นก็เอามาหนึ่งหมื่นแล้วกัน”

โกวไฉเฟิ่งกัดฟันแน่น “ได้ เดี๋ยวพวกเราจะเอาให้”

“ได้ไงอ่ะ แม่ ไม่ต้องให้พวกเขา”

หยางเสี่ยวเป้ยรู้สึกร้อนรนจนจะร้องไห้

“ไม่จ่ายใช่ไหม งั้นฉันจะโทรตอนนี้เลย”

ผู้หญิงคนนั้นเมื่อรู้สึกว่าข่มโกวไฉเฟิ่งอยู่แล้ว ก็ดูมีอาการพอใจขึ้นไปใหญ่

เธอขี่แค่รถจักรยานไฟฟ้า ริอาจจะมาสู้กับฉันที่ขับรถเบนซ์หรอ

“ให้ ๆ ๆ เดี๋ยวจะจ่ายให้ตอนนี้เลย”

โกวไฉเฟิ่งพูดขึ้นเพราะจนปัญญาที่จะสู้กับเธอ

จากนั้น ก็ใช้โทรศัพท์โอนเงิน

“โอ้วโห๋ พวกเธอรีบดูเร็ว รถคนใหม่นั้นเท่ห์สุด ๆ เลย”

ในเวลานั้น ผู้คนที่มามุงดูต่างก็มองไปยังประตูของเขตรั้วบ้าน เพราะมีเบนซ์ซีรีย์เจ็ดคันหนึ่งขับมาจอด ทำเอาทุกคนตรงนั้นต่างตะลึงไปตาม ๆ กัน

“ดูท่าแล้ว น่าจะเป็นรุ่นที่มีในต่างประเทศนะ อุปกรณ์ตกแต่งช่างดูหรูหราเสียจริง คงต้องประมาณแปด เก้าแสนแน่ ๆ เลย”

“โอ้วโห รถคันนี้โคตรเท่ห์เลย”

ผู้คนต่างก็พากันพูดถกเถียงเกี่ยวกับรถคันดังกล่าวอยู่

เฉินเกอเองก็เห็นรถคันนี้เหมือนกัน เลยอดคิดไม่ได้ว่า โห๋ผิงนั้นจะเป็นคนจัดการได้ดีขนาดนี้

ไม่ทันไรก็ส่งของมาแล้ว

เมื่อรถถึงประตูของเขตรั้วบ้านแล้ว ก็ได้หยุดจอดอยู่ตรงนั้น

และคนที่เดินจากรถลงมานั้น เป็นชายวัยกลางคน อายุประมาณสี่สิบกว่าปี สวมสูทผูกเนคไทอย่างสมาร์ท

เมื่อเห็นคนยืนที่หน้าประตูของเขตรั้วบ้านอยู่มากมาย

เลยถามขึ้นว่า “สวัสดีนะทุกคน ขอถามหน่อยตึกที่ 12 คูหาที่ 2 ไปทางไหน”

เขาได้ถามทางกับคนคนหนึ่ง

“ตึกที่ 12 คูหาที่ 2 อยู่ตรงพวกเรานี่แหละ”

โกวไฉเฟิ่งได้พูดขึ้น

“งั้นก็ดีเลย ผมมาส่งรถครับ หากว่าสะดวก รบกวนพาผมไปหน่อยครับ”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างสุภาพ

“คุณคือประธานฟางหรอ”

และในเวลานั้น สองสามีภรรยามองยังชายวัยกลางคนแล้วพูดขึ้นด้วยอาการตกใจ

“ใช่แล้วครับ”

ประธานฟางพยักหน้า

“พวกเรารู้จักกันใช่ไหมครับ”

ประธานฟางถามขึ้น

“คุณไม่รู้จักพวกเราหรอก แต่ว่าพวกเรารู้จักคุณ ประธานฟางคุณเป็นถึงหัวหน้าตัวแทนจำหน่ายรถBMWในหัวเซี่ย รถของพวกเราซีรีย์ห้า ซึ่งติดต่อผ่านเป่าเกอ ถึงได้ซื้อรถคันนี้กับรองหัวหน้าโชว์รูม”

ผู้หญิงรีบพูดขึ้น เพราะว่า ประธานฟางเป็นคนที่เก่งมากจริง ๆ อยู่ที่เยี่ยนจิงนั้นนับว่าเป็นคนมีชื่อเสียงอันดับต้น ๆ เลยก็ว่าได้ คนระดับอย่างเป่าเกอเองคงไม่อาจจะเอื้อมถึงได้หรอก แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นมาเฉย ๆ เผื่อว่าจะรู้จัก

“งั้นก็ขอขอบคุณคุณที่คอยสนับสนุน”