ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 486

บทที่486 ข่าวจากตระกูลเว่ย

จากนั้นเฉินเกอก็พาทุกคนกลับไปที่คฤหาสน์

จากระยะไกล ตรงหน้าประตูเห็นรถจอดอยู่เต็มแถว

“นั่นคือใคร?”

เฉินว่านชานถามด้วยความแปลกใจ

“เขาคือคุณชายตระกูลเว่ยชื่อเว่ยชิงชู ดูเหมือนว่า สิ่งที่ฉันกำลังหา ในที่สุดก็ได้ข่าว!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

พันแผลกับเทียนหลงเสร็จแล้วส่งกลับไปพักผ่อนที่ห้อง

ขณะนี้เว่ยชิงชูกำลังดื่มชาในห้องรับแขก

ถือกระเป๋าเอกสารด้วย

สามารถทำให้คุณชายใหญ่ยอมได้อย่างนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงเป็นไปไม่ได้ ก็เพราะให้เกียรติเฉินเกอ

เฉินเกอเป็นลูกพี่ใหญ่ทางตะวันตกเฉียงใต้ ได้รับทุนสนับสนุนจากเว่ยชิงชู ดังนั้นที่อยู่ของเฉินเกอ เขาต้องรู้แน่นอน

“ชิงชู! รอนานแค่ไหน?”

เฉินเกอเดินเข้ามา และทั้งสองก็ทักทายกัน

แม้ว่าเว่ยชิงชูจะดูหยิ่งผยองบ้าอำนาจเล็กน้อย ตั้งแต่พบกันครั้งแรก เฉินเกอก็รู้ หากว่าสามารถปรับเปลี่ยนเขาได้ ก็ไม่มี

ปัญหาเลยที่จะเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถ

“ไม่นาน!”

หลังจากทักทายกันอย่างอบอุ่น

เว่ยชิงชูพูดจุดประสงค์ทันที

“คุณเฉิน เรื่องที่คุณขอให้คุณปู่ตรวจสอบนั้น ในที่สุดก็ไม่ได้เสียแรงไปฟรีๆ ได้เบาะแสของโสมพันปีแล้ว!

เว่ยชิงชูดื่มน้ำอีกครั้งด้วยความกระหาย

“อะแฮ่ม แต่ว่าถึงได้เบาะแสแล้ว แต่ครึ่งปีที่แล้ว โสมพันปีนี้ถูกขุดออกไปแล้ว เพราะคุณปู่ของฉันสร้างหลุมพรางไว้ จึงได้

เบาะแสจากพ่อค้ารายย่อยคนหนึ่ง มิเช่นนั้นฉันคิดว่าถึงจะตามหายังไง หาทั้งชีวิตก็ไม่พบ!”

เว่ยชิงชูพูด

“ตามที่พ่อค้ารายย่อยพูด ครึ่งปีก่อน เป็นเพราะเขาชำนาญทาง มีกลุ่มผู้มีอิทธิพลได้ว่าจ้างให้เป็นผู้นำทาง เพื่อไปหา

โสมพันปี ในที่สุดที่หุบเขาหยุนหลง ก็พบโสมพันปี กลุ่มคนเหล่านั้น ให้เงินแก่พ่อค้ารายย่อยจำนวนหนึ่งเพื่อปิดปาก แต่

พ่อค้ารายย่อยคิดว่ามันน้อยเกินไป ถึงไม่พูดอะไร แต่ส่วนลึกไม่พอใจ ปู่ของฉันส่งคนไปจำนวนมาก และเชื่อมต่อหลาย

ทาง ไม่ว่าจะเป็นคนชั้นล่างหรือคนชั้นสูง คนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ต้องตรวจสอบอีกครั้ง ในที่สุดพ่อรายย่อยนี้ก็ยอมพูด

ออกมา!”

“โสมพันปีตกอยู่ในกำมือของตระกูลยู่”

เว่ยชิงชูพูดเสียงเบา

“ตระกูลยู่?”

เฉินเกอถามด้วยความประหลาดใจ

“ในเขตเทียนเฉิงนอกจากตระกูลเว่ยของฉัน ยังมีอีกหนึ่งครอบครัวนักธุรกิจร่ำรวยมีอิทธิพล ครอบครัวของฉันย้ายมาที่นี่ แต่

สำหรับตระกูลยู่ เป็นคนท้องถิ่นมีอิทธิพลเก่าอยู่ที่นี่!

เฉินเกอพยักหน้า “ข่าวนี้เป็นจริงใช่ไหม?”

เว่ยชิงชูดื่มน้ำอีกครั้ง “เป็นจริงแน่นอน และปู่ของฉันก็สืบพบด้วยว่า โสมพันปีตกอยู่ในมือของครอบครัวยู่ ไม่เพียงแต่

พวกเรารู้ คนมีอิทธิพลในท้องถิ่นบางส่วน และยังรวมถึงอำนาจต่างประเทศ ต่างรู้เรื่องนี้ สามเดือนก่อนก็มีคนมากมายต่าง

หาแนวคิดกับตระกูลยู่ เมื่อสามเดือนก่อน คุณหนูรองยู่จินเซียงถูกลักพาตัว น่าจะเกี่ยวข้องกับโสมพันปี!”

“ตระกูลยู่ ซ่อนได้ดีมาก แต่ใครก็ตามที่มีโสมพันปี ก็เหมือนกับมีระเบิดที่จะระเบิดได้ทุกเวลา ในเวลาอันรวดเร็วก็จะมี

คนพุ่งเป้ามาทันที มันเป็นเรื่องปกติ!”

เฉินว่านชานยิ้มแหย่ๆ

เฉินเกอขมวดคิ้ว “ไม่ว่าจะต้องใช้พลังอำนาจแค่ไหนเพื่อแย่งชิงโสมพันปี ฉันต้องเอามาให้ได้!”

ในความเป็นจริงดังที่เฉินเกอพูดไว้ โสมพันปีได้ถูกกล่าวขานว่ามีมนต์ขลัง สามารถยืดอายุคนได้

อย่างไรก็ตาม หากคนธรรมดากินสิ่งนี้เข้าไป จะทำให้ลมปราณแตกถึงตายได้

เพราะไม่สามารถแบกรับพลังงานของโสมพันปีนี้ได้

แต่ว่าตัวเองสามารถทนได้อย่างสมบูรณ์

จะจัดการกับโม่ฉางคง ก็ต้องใช้มีโสมพันปีเข้ามาช่วย

“ยังไงมันก็ลำบากพอสมควรสำหรับตระกูลยู่ ตอนนี้โสมพันปีอยู่ในมือเขา ดูเหมือนจะมีค่าแต่ไม่มีที่รองรับ และ

ไม่รู้จะขายให้ใคร! เพราะมีผู้มีอิทธิพลจำนวนมากกำลังจ้องมองอยู่”

เว่ยชิงชูพูด “คุณชาย ถ้าเราอยากได้ จะไปบังคับแย่งมาคงไม่ง่าย ฉันมีวิธีหนึ่ง ไม่รู้ว่าใช่ได้หรือเปล่า?”

เฉินเกอถาม “วิธีไหน?”

“นั่นเป็นกลวิธีทางอ้อม เริ่มที่ลูกสาวของตระกูลยู่ ก่อน หากสามารถหลอกลูกสาวของตระกูลยู่ได้ และการหลอก

เอาโสมพันปีก็ไม่ยาก! และไม่ต้องไปเสียเวลาแย่งชิงกับผู้มีอิทธิพลเหล่านั้น!”

เว่ยชิงชูพูดจบ

เฉินเกอเพียงเหลือบมองด้วยความโกรธ “จีบสาวเป็นเรื่องที่นายชำนาญใช่ไหม? โอเค ภารกิจนี้มอบให้นายรับผิดชอบ

เป็นไง?”

เว่ยชิงชูรีบโบกมือ “ฉันทำไม่ได้ เธอรู้จักฉัน อีกอย่าง ก็ไม่ใช่ว่าต้องไปจีบ แค่ไปทำความรู้จักก็ได้! อย่างไรก็ตามตอนนี้

ยู่จินเซียงตกเป็นเป้าหมายของทุกคน และเราจะต้องไม่ปล่อยให้ยู่จินเซียงตกอยู่ในมือของคนอื่น และคนในตระกูล

เว่ยกับตระกูลยู่ก็รู้จักกันดี ฉะนั้น คุณปู่หมายถึง ให้คุณส่งคนสนิทที่เหมาะสมมา!”

“ยู่จินเซียงตอนนี้เรียนปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยเทียนเฉิง ทางผม สามารถช่วยส่งคนของคุณย้ายเข้าไปในฐานะอาจารย์!”

“แล้วใครล่ะที่เหมาะสม?”

เฉินเกอขมวดคิ้ว

เหลือบมองไปที่ทุกคน

เฉินว่านชานอยากไปไป

แต่ว่าดูรูปลักษณ์ที่หยาบกร้านของเขา ไปเป็นยามน่าจะเหมาะสมกว่า

จางหูอายุน้อยกว่าไปหน่อย และจางหลง จางหู่ก็ได้รับบาดเจ็บทั้งคู่

นอกจากนี้พวกเขาเย็นชาเกินไป

เป็นลูกศิษย์หรืออาจารย์ก็ไม่เหมาะสม

ทุกคนต่างมองกันไป มองกันมา ต่างพากันส่ายหัว

ในที่สุด สายตาทุกคนก็หันมามองเฉินเกอ

“คุณชาย ก็อย่างว่า ในหมู่พวกเรา มีท่านเพียงคนเดียวที่เคยเรียนมหาวิทยาลัย ถ้าจะหาคนเหมาะสม ก็มีแต่ท่านเท่านั้น!”

เฉินว่านชานยิ้ม

“ฉัน?”

เฉินเกอถึงกับสะดุ้ง

“พวกนายทำอย่างนี้ได้ยังไง คุณชายเขามีคนรักแล้ว จะปล่อยให้คุณชายไปวุ่นวายกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง?”

ในขณะนี้ ยู่เอ๋อยกน้ำชาเข้ามา ใบหน้า แสดงความไม่พอใจ

“ยู่เอ๋อ คุณคิดอะไร คุณชายเว่ยแค่ล้อเล่น เป็นไปได้อย่างไรที่จะปล่อยให้คุณชายไปจีบผู้หญิง เพียงเพื่อต้องการปกป้อง

ยู่จินเซียง ให้เธออยู่ภายใต้การดูแลของพวกเรา!”

เฉินว่านชานยิ้มแหย่ๆ

“โอ้!”

ยู่เอ๋อทำปากมุ่ย

และเฉินเกอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

ตอนนี้สองพี่น้องจางหลง จางหู่กำลังพักฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ เฉินว่านชาน รับหน้าที่ดูแลอุตสาหกรรม ดูเหมือนว่าจะมีแต่

ตัวเองที่เหมาะสมที่สุด

ในที่สุดเฉินเกอพยักหน้า “โอเค เรื่องนี้ฉันไปทำ ชิงชู นายจัดการให้ฉันด้วย!”

“ไม่มีปัญหา คุณชายรู้วิชาทางการแพทย์ ดังนั้นไปเป็นอาจารย์สอนวิชาชีววิทยาแทน การบรรยายในมหาวิทยาลัยนั้นง่าย

มากแค่อ่านตามตำราก็พอ ฉันก็จบจากมหาวิทยาลัยนี้!

เว่ยชิงชูยิ้มแหย่ๆ

……

“อาจารย์เฉิน คุณเพิ่งมารายงานตัววันนี้ ฉันแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คืออาจารย์เฉินเมิ่งจากกลุ่มชีววิทยาของเรา และท่านนี้คือ

คุณครูหยูเจียง”

วันรุ่งขึ้น เฉินเกอใส่ชุดสูท แต่งตัวเป็นนักวิชาการ และมาทำหน้าที่เป็นอาจารย์สอนแทน

รองหัวหน้ากลุ่มชีววิทยา พาชายหนุ่มคนหนึ่งและหญิงสาวคนหนึ่ง รออยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัย

ในตอนนี้ รองหัวหน้ากลุ่มแนะนำ “นี่คือเฉินเกออาจารย์เฉินที่เพิ่งเข้ามาสอนแทน เช่นเดียวกับคุณครูหยูเจียงเพิ่งมาใหม่

ต่อไปทุกคนจะเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เฉินเมิ่ง วันนี้คุณจะพาอาจารย์สองท่านนี้ไปคุ้นเคยกับบริเวณรอบๆมหาวิทยาลัย?”

รองหัวหน้ากลุ่มพูด

คนชื่อเฉินเมิ่ง เป็นหญิงสาวไว้ผมยาว หน้าตาสวยงาม และรูปร่างสูงสง่า อายุประมาณ 24 ปี ภาพลักษณ์โดดเด่นกว่าคนอื่น

สวมชุดทำงานสีดำและกระโปรงสั้น

เป็นการเพิ่มเสน่ห์เล็กน้อย

"คุณครูหยูเจียงอาจารย์เฉินเกอ พวกเราไปด้วยกันไหม?”

เฉินเมิ่งยิ้มอย่างอ่อนหวาน และในเวลาเดียวกัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฉินเกอหลายครั้ง