ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 489

บทที่ 489สันเขาปาปู้

“แม่ง นี่อาจารย์อะไรเนี่ย สันเขาปาปู้ยังไม่รู้จัก ตรงนั้นเป็นที่รวมตัวกันสำหรับหนุ่มๆสาวในวงการ จัดงานปาร์ตี้แข่ง

รถโดยเฉพาะ เป็นแหล่งมั่วสุม!”

นักศึกษาบางคนพูดไม่ออก

“โอ้ย พูดเรื่องนี้กับเขาทำไม เวลาจินเซียงอารมณ์ขึ้นมา ที่ไหนก็กล้าไป ครั้งก่อนที่เกิดเรื่องก็เพราะอย่างนี้แหละ ไป พวกเรา

รีบไปตามเธอกลับมา!”

หลี่หนิงหนิงกังวลจนเกือบร้องไห้

หลี่หนิงหนิง แม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทกับยู่จินเซียง

แต่แท้จริงแล้วพ่อของหลี่หนิงหนิง เป็นพ่อบ้านของตระกูลยู่

โดยปกติหลี่หนิงหนิงมีหน้าที่ดูแลยู่จินเซียง

โดมรวมแล้ว คุณหนูรองของตระกูลยู่นั้นโด่งดังเรื่องความใจอารมณ์ร้อนบ้าคลั่ง

คราวนี้ฉันไม่ยอมเรียนออกไปเที่ยวข้างนอก ยิ่งคงเล่นสนุกมากขึ้น

มีเพื่อนร่วมชั้นมากกว่า30คนต่างมีความจริงใจเหมือนกัน ทุกคนต่างพากันออกไปตามทันที

โชคดีที่คนกลุ่มนี้ส่วนมากจะร่ำรวย มีรถยนต์ทุกคน ต่างพากันเข้าไปนั่งในรถ และจากไป

“คงไม่ร้ายแรงขนาดนั้นมั้ง?”

เฉินเกอพูดอย่างถอดใจ

“อย่าให้เกิดอุบัติเหตุเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ครั้งนี้ก็มาเสียเที่ยวเลย!”

คิดในใจ

นอกจากนี้ยู่จินเซียงยังถูกจ้องมองด้วยผู้มีอิทธิพล ไม่น่าไว้ใจ จากนั้นก็ขี่รถแบตเตอรี่ และตามพวกเขาไป

……

หลังจากยู่จินเซียงขับรถมาจนถึงสันเขาปาปู้เขาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย นี่ไม่ใช่แค่สนามแข่งรถ แต่เป็นเหมือนโคลอสเซียม

สนามแข่งรถสันเขาปาปู้ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองหยุนเฉิง ที่เชิงเขา

เนื่องจากพื้นที่วกวน ดังนั้นจึงมีคนตั้งสถานที่นี้เป็นที่แข่งรถ

เดิมที มันเป็นพื้นที่โล่งร้าง แต่ตอนนี้เต็มไปด้วยรถสปอร์ตทุกชนิด แม้แต่รถสปอร์ตชั้นนำอย่างเฟอร์รารี่

มีชายหนุ่มและหญิงสาวจำนวนมากในสถานที่

เสียงที่เสียดแทงหัวใจและเสียงเครื่องดนตรีที่ดังกระหึ่มเกือบทำให้แก้วหูแทบแตก

ยู่จินเซียงรู้สึกประหลาดใจกับสถานที่แห่งนี้ที่เต็มไปด้วยกลิ่นฮอร์โมนเพศ อ้าปากค้าง มองดูทั้งหมดนี้ด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ

ในโลกนี้ ยังมีสถานที่แบบนี้หลงเหลืออีก นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นหรือจินตนาการมาก่อน

สันเขาปาปู้ เธอเคยได้ยินชื่อนี้นานมาแล้ว แต่เธอไม่อยากมา เพราะพ่อของเธอสั่งห้ามเด็ดขาด

เพียงแต่ว่าช่วงนี้ยู่จินเซียงอารมณ์ไม่ค่อยดี ประการแรกคือเรื่องพี่สาวทำให้เครียด เรื่องยังไม่จบ วันนี้ก็มาเจอคนขี้ขลาด

ทำให้เธอรำคาญอีก

พอคิดเรื่องพวกนี้ขึ้นมา โอ้ยๆ จะบ้าตายจริงๆ

พอเครียดขึ้นมา กฎข้อห้ามทั้งหมดก็จะลบออกจากสมอง ยู่จินเซียงก็แค่อยากมาเที่ยวเล่นที่สันเขาปาปู้

เวลานี้ ยู่จินเซียงซึ่งนั่งอยู่ในรถทำอะไรไม่ถูก และกำลังจะขับรถออกจากที่นี่ ในขณะนี้ หูข้างซ้ายใส่ตุ้มหูเงินหลายอันมี

ทรงผมไอ้ผมหยิกหยองเดินมาที่รถของเธอ แล้วพูดว่า “เฮ้ย น้องสาวมาใหม่เหรอ? เป็นยังไง? มาลองแข่งกันสักรอบไหม ถ้าคุณ

เอาชนะฉันได้ คืนนี้ฉันจัดงานปาร์ตี้ให้เธอตรงนี้!”

“ไม่เอา ฉันไม่อยากแข่ง แค่อยากมาดูๆ!” ยู่จินเซียงส่ายหัว

ไม่อยากแข่ง?ดูเหมือนเธอยังเป็นนักศึกษาอยู่ คงไม่กล้าแข่งมั้ง? เสียดายรถสปอร์ตคันนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!”

“แม่งเอ้ย! “ยู่จินเซียงด่า

“แข่งก็แข่ง ใครจะกลัวนาย!”

แต่หลังจากพูดที่พูดจบยู่จินเซียง ก็เสียใจเล็กน้อย

เธอแค่อยากมาดูๆสันเขาปาปู้ สนามแข่งรถที่มีข่าวลือมายาวนานว่ามันเป็นแบบไหนและขับมาถนนเขาผานชาน แต่ไม่

คาดคิดว่ามันจะเป็นฉากแบบนี้ เธอยังไม่ชินกับสถานที่

ไอ้ผมหยิกหยองคนนี้นี้ก็รู้ด้วยว่ายู่จินเซียงกังวลเรื่องอะไร และชี้ไปที่ฝูงชนรอบๆตัวเขาแล้วพูดว่า "นี่คือฝูงสัตว์ อย่าถือว่าพวก

มันเป็นมนุษย์ ถ้าคุณไม่อยากมอง ก็แค่หลับตา”

ยู่จินเซียงลังเล แต่เห็นไอ้ผมหยิกหยองยืนอยู่ข้างๆเหมือนไม่ยอมง่ายๆ ความรู้สึกเหมือนจะรีบทำให้มันจบๆ แล้วพูด

“ ในเมื่อจะแข่ง ก็ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระ พวกเรารีบแข่งกันเถอะ

“ไม่ได้ ต้องรอรอบต่อไป ตอนนี้มีคนนำไปแล้ว” ไอ้ผมหยิกหยองชี้ไปที่รถทั้งสองคันที่พร้อมจะแข่ง

เมื่อยู่จินเซียงกระแทกพวงมาลัยด้วยความโกรธเล็กน้อย รออย่างใจจดใจจ่อ

“ดู นั่นรถของยู่จินเซียง!”