ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 538

บทที่538 คำทำนายเกิดขึ้นอีกครั้ง

อยู่ในกลางหุบเขาที่มีต้นไม้ขึ้นอย่างหนักแน่น

ในกลางหุบเขาปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายของพิษนาๆชนิด เป็นป่ารกชื่นที่มืดมนมาก ช่างหวาดผวายิ่งนัก

ฉินหลานโดดเดี่ยวเพียงลำพังอยู่ในหุบเขา เธอรู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน

เพราะที่นี่เหมือนจะไม่มีคนเลย

แต่ว่า เธอเดินทะลุผ่านกลางหุบเขาจุดหนึ่งไปเห็นท้องฟ้าที่สดใสและอากาศที่บริสุทธิ์ปลอดโปร่ง

ตรงหน้ามีลำธารสายหนึ่ง สามารถได้ยินเสียงสายน้ำไหลรินอย่างชัดเจน

และข้างๆลำธารมีหญิงสาวสวมชุดขาวยืนอยู่ตรงนั้น

ในสิ่งแวดล้อมที่เปล่าเปลี่ยวไร้ซึ่งผู้คน เมื่อเห็นสาวชุดขาวผมยาวสยาย เป็นใครก็คงรู้สึกกลัวเป็นเรื่องธรรดม

“คุณ……คุณคือใคร？”

ฉินหลานเห็นเธอหันหลังยืนให้ตน จึงถามด้วยเสียงเบา

“ช่วยฉันด้วย มีเพียงคุณที่จะสามารถพาเขามาช่วยฉันได้！”

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นอย่างโศกเศร้า

“ใครช่วยคุณได้นะ？”

“ช่วยฉันด้วย มีเพียงคุณที่จะสามารถพาเขามาช่วยฉันได้！”

หญิงสาวพูดด้วยเสียงสะอื้นอีกครั้ง

จากนั้นฉินหลานก็เห็นเธอค่อยๆหันหน้ามามอง

ฉินหลานจ้องมองตาค้าง

แต่กลับเห็นดวงตาทั้งคู่มีเลือดไหลรินและมีใบหน้าที่ซีดขาว

“หา！”

ฉินหลานตกใจจนกรีดร้องเสียงดัง

“เป็นอะไรเหรอพี่หลาน？”

ข้างหูเป็นเสียงเฉินเกอส่งมาอย่างเป็นห่วง

ทำให้ฉินหลานค่อยๆได้สติตื่นขึ้นมา

ฉินหลานรีบเข้ากอดเฉินเกอ หัวใจเต้นเร็วมากๆ

“ฝันร้ายเหรอ？”

เฉินเกอถาม

“อืม เป็นฝันที่น่าสะพรึงกลัวมาก ฉันฝันเห็นฉันวิ่งเข้าไปในหุบเขาลี้ลับที่มืดมนแห่งหนึ่ง ที่นั่นไม่มีคนเลย แต่สุดท้าย กลับเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มีเลือดเต็มหน้า เธอบอกว่าให้ไปช่วยเธอด้วย！”

ฉินหลานรีบเล่าเรื่องราวในฝันร้าย

“อาจเป็นเพราะช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย คุณคงเหนื่อยมากพี่หลาน อีกนานกว่าจะสว่าง คุณพักผ่อนต่ออีกสักพักนะ มีผมอยู่ด้วย ไม่มีอะไรหรอก！”

เฉินเกอพูดพลางส่ายหัว

“ฉันนอนไม่หลับ ตั้งแต่ที่เห็นรูปภาพหวูหมิงฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเลย รู้สึกว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น ยังมีอีกเสี่ยวเกอ ตอนนี้ฉันยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าแผ่นหลังของหญิงสาวเหมือนคนคนหนึ่ง！”

“เหมือนคน？”

“ใช่ ฉันเคยบอกกับคุณแล้วว่า ฉันเห็นในรูปภาพหวูหมิงมีรูปปั้นหินหญิงสาว ร่างเธอถูกคนตีจนหัก และรูปปั้นหินนั้นเหมือนหญิงชุดขาวในฝันมาก เหมือนมากเลย！”

ฉินหลานตกใจจนหน้าแดง

“ไม่เป็นไรแล้ว มันปกติ คุณอาจจะถูกรูปภาพหวูหมิงทำให้เสียขวัญ พักผ่อนอีกสักครู่เถอะ！”

เฉินเกอปลอบประโลม จากนั้นประคองตัวฉินหลานไปนอนบนเตียง

และเฉินเกอก็ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ

พอฟ้าสว่าง ทั้งสองต่างลุกขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวัน

“คุณชาย ท่านปู่สั่งมาว่าเช้าวันนี้ คนทั้งตระกูลล้างหน้าทำความสะอาดเสร็จก็ไปดูภาพสุริยันอีกครั้งหนึ่ง คุณนายน้อยก็ต้องไปด้วยครับ！”

บัดนี้ มีคนรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาพูด

“ผมรู้แล้ว！”

เฉินเกอพยักหน้า

คุณปู่เห็นความสำคัญของภาพสุริยันมาก ตั้งแต่เมื่อวานเป็นต้นมา คุณปู่ให้คนทั้งตระกูลไปศึกษาดูภาพนั้น

เพราะความสามารถของคนคนหนึ่งนั้นมีจำกัด และคนมากมายทั้งตระกูลมารวมตัวกันศึกษาก็คงได้รับความคิดเห็นที่ลึกล้ำมากมาย

เฉินเกอเข้าใจดี คุณปู่เป็นกังวลเรื่องคำสาปแช่งของภาพสุริยันที่ทำนายไว้ว่า ตระกูลเฉินต้องดับสูญ

ดังนั้นจึงได้เตรียมตัวรับมืออยู่ตลอดเวลา

ในเวลาเช้าที่สดใส คนทั้งตระกูลเฉินได้รวมตัวกันอยู่ในห้องลับขนาดใหญ่

เฉินเกอก็ตามพี่หลานเข้าไปด้วย

ห้องลับเงียบสงบเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งเด็กวัยสามขวบก็ศึกษาทำความเข้าใจอย่างสงบ

พวกคุณปู่ตั้งใจศึกษาตั้งนานแล้ว

เฉินเกอดึงตัวพี่หลานไปนั่งข้างๆ

“พี่หลาน อันนี่คือภาพสุริยันเป็นมรดกตกทอดประจำตระกูลเฉิน ในเมื่อคุณปู่ให้คุณมาศึกษาดู ถ้างั้นคุณก็ลองดูๆนะ！”

เฉินเกอกระซิบ

“อืม！”

ฉินหลานพยักหน้าแรงๆ

พูดตามความจริงภาพสุริยันนั้นมีจุดรั่วมาก ดูอะไรไม่ออกเลย

แต่ฉินหลานไม่เป็นอย่างนั้น มีความคิดอยู่ในหัวมากมาย

เพราะเธอสังเกตเห็นว่าเสี่ยวเกอค่อยๆยอมรับตัวเธอแล้ว ซึ่งมันเป็นข่าวดีอย่างไม่ต้องสงสัย