ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 540

บทที่ 540 ม้วนเอกสารที่ลี้ลับ

“คุณพ่อ！”

บัดนี้ เฉินจิ้นตงกำลังเรียกอยู่นอกห้องลับ

“มีอะไรเหรอจิ้นตง？”

เฉินเตี๋ยนชางกล่าวถาม

“เมื่อสักครู่นี้ พ่อบ้านพบเห็นกล่องโบราณอันหนึ่ง ด้านบนมีจดหมายหนึ่งฉบับบอกว่าให้เสี่ยวเกอเปิดอ่านด้วยตัวเอง！”

เฉินจิ้นตงถือกล่องเดินเข้ามา

อันนี้เป็นกล่องโบราณอันนี้ เป็นรูปสี่เหลี่ยม ด้านบนมีจดหมายบังไว้

บนจดหมายเขียนว่า ผู้รับ เฉินเกอ

“ใครเป็นคนส่งมา？”

เฉินเตี๋ยนชางถาม

“ไม่ทราบครับ ได้ยินพ่อบ้านบอกว่าพบโดยบังเอิญ ผมยังไปถามเจ้าเวินโดยเฉพาะ กล้องวงจรปิดของเขาก็ไม่เห็นมีเบาะแสอะไรเลยครับ！”

เฉินจิ้นตงยังคงมีความตึงเครียดอยู่บ้าง

เพราะสำนักจิตที่เป็นคนของพ่อ ทุกคนต่างอยู่เหนือยอดฝีมือทั้งหลาย และพวกเขาได้รับมอบหมายให้รักษาความปลอดภัยของตระกูลเฉิน แต่ว่ายังมีคนเข้าบ้านตระกูลเฉินได้อย่างพลการ

“อืม？ช่วงนี้มีเรื่องแปลกๆเยอะมาก หรือจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ？”

เฉินเตี๋ยนชางมีสีหน้าสงสัย

“เสี่ยวเกอ ในเมื่อกล่องไม้นี้มอบให้หลาน หลานก็เปิดมาดูสิ！”

เฉินเตี๋ยนชางหยุดแล้วพูดต่อ

“อืม！”

เฉินเกอเปิดกล่องด้วยความสงสัย ด้านในกล่องมีม้วนเอกสารโบราณอยู่นิ่งๆม้วนหนึ่ง

เมื่อดูอย่างละเอียดก็พบว่าเหมือนแผนที่ทะเลทรายที่ใช้ในการทหาร

ในม้วนเอกสาร เหมือนยังมีเม็ดทรายเล็กๆหลงเหลืออยู่

ทุกจุดได้เขียนชี้แจ้งอย่างละเอียด

สิ่งที่ทำให้เฉินเกอประหลาดใจก็คือ ตำแหน่งสุดท้ายเหมือนจะอยู่ในวังใต้ดินตรงกลาง ซึ่งได้ตั้งวางโลงศพหินขนาดใหญ่ไว้โลงหนึ่ง！

และภาพม้วนเอกสารนี้ ถึงแม้จะสลับซับซ้อน แต่เหมือนจะกำลังแสดงโลงศพหินให้คนอื่นดูอย่างนั้น

“คุณปู่ครับ เป็นแผนที่แผ่นหนึ่งครับ！”

เฉินเกอดูเสร็จก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ใครเป็นคนส่งกันนะ？

“ดูจากตำแหน่งแล้ว สิ่งทีวาดนี้น่าจะอยู่ที่หาดทรายมรณะทางตะวันตกเฉียงเหนือ เขาให้แผนที่นี้แก่เสี่ยวเกอทำไมกันนะ？และยังมีภาพโลงศพหินนี้อีก ในม้วนเอกสารจงใจแสดงออกมา ดูท่าแล้ว โลงศพหินน่าจะเป็นโลงศพอมตะ！”

เฉินเตี๋ยนชางพูดเรียบๆ

“โลงศพอายุยืน？”

เฉินจิ้นตงถามด้วยความสงสัย

“อืม โลงศพแบบนี้ ปู่เคยเห็นในภาพสุริยัน มีประวัติมาหลายพันปีแล้ว เป็นสิทธิบัตรของประเทศหนึ่งในภูมิภาคตะวันตก ร่ำลือว่าศพที่เก็บอยู่ในโลงนี้ ร่างศพยังคงเหมือนเดิมตลอดกาล！”

เฉินเตี๋ยนชางพูดพลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“เคยมีคนมากมายอยากจะครอบครองโลงศพอมตะ แต่นานจนขนาดนี้ก็ยังไม่มีใครเห็นมาก่อน แปลกจังเลย ใครเป็นคนมอบของขวัญชิ้นโบว์แดงให้พวกเรากันนะ？เขามีเจตนาอะไรกันนะ？”

คุณโม่บอกผมว่า ตอนที่หาเบาะแสของไท่หยางเหมิงที่เมืองหนานหยาง มีคนแอบช่วยพวกเขาอยู่ลับ ตอนนี้มีคนส่งแผนที่เส้นทางการเดินทัพ มีความเป็นไปได้ไหมครับทั้งสองเรื่องนี้จะเป็นคนเดียวกัน？มีคนหนึ่งคอยแอบช่วยเหลือเราอยู่ตลอดเวลา？”

เฉินจิ้นตงพูดพลางมองไปที่เฉินเกอพร้อมกับเฉินเตี๋ยนชาง

เห็นได้ชัดว่าเฉินเตี๋ยนชางไม่เคยรู้จักคนอย่างนี้มาก่อน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเฉินจิ้นตง

มีความเป็นไปได้อยู่ทางเดียวก็คือเฉินเกอ

“อาจารย์ของผมฉินโป๋？แต่ก็ไม่น่าจะใช่นะครับ เขาไม่มีเหตุผลที่จะแอบอยู่ข้างหลัง เขาอยากจะช่วยเหลือผม คงจะมาแสดงตนแน่ๆครับ！”

เฉินเกอก็คิดไม่ตกจริงๆ

ตอนนี้มีความเป็นไปได้คนเดียวคือฉินโป๋

แต่ฉินโป๋ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะมาเจอเขานิ？

“อืม หยุดพูดถึงปัญหาเรื่องก่อน เสี่ยวเกอ เปิดจดหมายดูว่าด้านในเขียนอะไรไว้บ้าง？”

เฉินเตี๋ยนชางถาม

เฉินเกอเปิดจดหมายออก

ด้านในเขียนคำง่ายๆแค่สองประโยค

เมื่อทั้งสามคนเห็นสองประโยคนี้ต่างก็ต้องหยุดชะงัก