ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 581

บทที่ 581 ความลับในบ่ายวันนี้

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ท่านปู่ฟางและโจ๋วจงทาวก็ถูกส่งกลับไปที่อพาร์ตเมนต์

แต่ว่าตอนที่ส่งกลับไปถึง ท่านปู่ฟางป่วยหนัก ฟางหยีก็อยู่ในอาการหมดสติอย่างรุนแรง

เฉินเกอก็ไม่ทันที่จะทักทายโจ๋วจงทาว ก็ได้เขียนใบสั่งยาใหม่ให้เขาทันที เพื่อให้โจ๋วจงทาวรักษาทั้งสองคน

หลังจากนั้น เฉินเกอก็ออกไปถนนข้างนอกเลย พูดตามหลักการแล้ว เซ่งจู้น้อยท่านนั้น ก็น่าจะมาแล้ว

เดินอยู่บนถนน ถนนในเวลานี้ คึกคักยิ่งนัก

ผู้คนต่างดื่มด่ำไปกับบรรยากาศแห่งความสุขและความตื่นเต้น

ลัทธิอูกู่นี้ แค่ได้ยินชื่อ ก็ทำให้คนรู้สึกถึงความคิดที่ชั่วร้าย

ได้ทำอะไรกันแน่ ถึงสามารถให้ผู้คนมากมายมาบูชาพวกเขา?

เฉินเกอแอบสงสัยในใจ

ในไม่ช้า ก็มาถึงหน้าประตูวิลล่าตระกูลหยุนของหยุนหลิน

วิลล่าตระกูลหยุนซึ่งเป็นสถานที่ต้อนรับสำหรับการมาเยือนของเซ่งจู้น้อยในคืนนี้ ที่นี่ยิ่งถูกล้อมรอบหนาแน่นมาก

และลูกศิษย์ลูกหาของตระกูลหยุน จำนวนไม่น้อย ยิ่งยืนอยู่ที่หน้าประตู ทำหน้าที่ต้อนรับแขกคนสำคัญ

“คนคนนั้น ทำไมนายเข้ามาตามอำเภอใจเลย ใครให้นายเข้ามา?”

และตอนที่เฉินเกอเดินเข้าไป ก็ถูกชายหนุ่มและหญิงสาวกลุ่มหนึ่งห้ามไว้

“หยุนหลิน ไม่ได้บอกกับพวกคุณว่าฉันจะมาหรือ?”

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“นายถือเป็นตัวอะไรกัน ถึงกล้าเรียกชื่อลุงใหญ่ของฉันโดยตรง แขกในวันนี้ เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงหน้าตาทางสังคมกันหมด ล้วนเป็นผู้อาวุโสที่อายุเกินครึ่งร้อยปี! ไอ้หมอนี่คนที่ฉวยโอกาสในเหตุการณ์ชุลมุนอย่างนาย ฉันเห็นมาเยอะแล้ว!”

ชายหนุ่มคนหนึ่ง ตะโกนใส่เฉินเกออย่างเคร่งขรึม

“อย่าพูดกับเขาอย่างนี้ ดูท่าทางของเขา น่าจะมาจากต่างถิ่น อาจเป็นเพียงว่าได้เห็นตระกูลหยุนมีผู้คนเข้าออกจำนวนมาก และยังดูยิ่งใหญ่อลังการขนาดนั้น เลยอยากเข้ามาดูเท่านั้น นายอย่าดุแบบนี้!”

และในเวลานี้เอง หญิงสาวที่หน้าสวยงาม มองไปที่เฉินเกอแล้วพูดขึ้น ยังส่งยิ้มให้เฉินเกอ

จะพูดยังไงดี เมื่อหญิงสาวตัวได้เห็นหุ่นของเฉินเกอนั้นดียิ่งนัก โดยเฉพาะรูปร่างหน้าตา ยิ่งเหมือนคนที่มีอัธยาศัยมาก รูปลักษณ์ที่หล่อเหลาดูดีทำให้คนรู้สึกถึงความสง่า

จึงถือว่ามองถูกตา

ดังนั้นจึงช่วยเขาพูดนิดหน่อย

นี่ก็เหมือนกับสถานการณ์ที่ผู้ชายบางคนได้เห็นผู้หญิงสวย ก็เต็มใจที่จะช่วยเธอ

“นายอยากเข้าไปไหม?”

หญิงสาวมองไปที่เฉินเกออีกครั้ง ถามด้วยรอยยิ้ม

เธออายุยี่สิบกว่าปี มัดผมหางม้า ยิ้มอ่อนหวาน

แต่ว่าตามเฉินเกอไม่ได้ตอบกลับเธอ

“อย่างนี้แล้วกัน ข้างในต้องการลูกมือพอดี นายตามฉันเข้ามา!”

พูดจบ หญิงสาวทำเหมือนเป็นผู้ปกครองใหญ่ ดึงเฉินเกอไว้ แล้วเดินเข้าไป

“ฮึ่ม น้องเล็กก็ใจดีแบบนี้แหละ ปกติลูกแมวลูกหมาตัวหนึ่งใกล้จะตายก็ต้องร้องไห้ เมื่อกี้ต้องเป็นเพราะว่า ฉันด่าไอ้หมอนั่นโหดร้ายเกินไปแน่นอน จึงทำให้เธอเกิดความสงสาร ช่างไม่เหมือนคนของตระกูลหยุนเลยสักนิด

ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น

และหยุนฉิง ก็ได้พาเฉินเกอเข้ามาในคฤหาสน์แล้ว

“ก็คือที่นี่ คนนี้คือลุงหยุน ฉันได้บอกกับเขาแล้ว มีอะไรที่ต้องการช่วยเหลือ นายก็ช่วยเหลือหน่อยก็พอแล้ว ฉันจะออกไปต้อนรับแขกแล้ว!”

หยุนฉิง ยิ้มให้เฉินเกอและโบกมือเล็กน้อย แล้วก็จากไป

“ยัยเด็กนี่ จิตใจไม่เหมือนกับคนของตระกูลหยุนที่ตัวเองเคยพบเจอเลยสักนิด เป็นมิตรมากเกินไปแล้ว!”

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะอย่างจนปัญญา รู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้มีความน่าสนใจไม่น้อย

ที่จนปัญญาเพราะว่า เพราะเธอเป็นมิตรมากเกินไปเป็นมิตรมากจนตัวเองรู้สึกละอายที่จะบอกเธอ ว่าตัวเองมาที่นี่เพื่อจะฆ่าคน!

บางคน ก็ยากที่จะปฏิเสธ

“นี่นาย คือลุงหยุนที่เรียกนายมาใช่ไหม? เข้ามา เทน้ำให้พวกเราดื่ม!”

และในเวลานี้ ด้านนอกคฤหาสน์ มีโต๊ะและเก้าอี้จัดไว้มากมาย

หนึ่งในนั้น มีชายหญิงวัยรุ่นไม่กี่คน กำลังดื่มน้ำพูดคุยกัน พวกเขาพูดกับเฉินเกออย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด

เพราะว่า เมื่อกี้ตอนนี้หยุนฉิงพาเขาเข้ามา และได้มอบหมายให้กับลุงหยุนเป็นทำหน้าที่รับผิดชอบงานบ้าน พวกเขาก็รู้แล้วว่า นี่เป็นคนงานที่มาใหม่

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธเล็กน้อย

แต่เพราะความเป็นมิตรของหยุนฉิงในเมื่อครู่ ตัวเองจึงไม่ได้ปฏิเสธเธอ ซึ่งก็เท่ากับว่าได้ตอบรับเธอแล้ว