ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 588

บทที่ 588 หนึ่งบุปผาหนึ่งพิภพ

เฉินเกอพาทั้งสองคนว่ายเข้าไป

ปากถ้ำนี้ แม้ว่าช่องเปิดจะแคบ แต่ดูเหมือนเป็นรูปน้ำเต้า

หลังจากว่ายเข้าไปแล้ว ถึงได้พบว่า ข้างในเป็นอีกโลกหนึ่ง

จนกระทั่งพวกเฉินเกอมาถึงปากถ้ำที่แตกต่าง

เฉินเกอก็พบอย่างตกตะลึงว่า ทางเข้าถ้ำนี้ เต็มไปด้วยบุปผาผี

รอบข้าง เกสรกระจัดกระจายทั่วทิศ

“กลั้นหายใจ ตั้งสมาธิ!”

เฉินเกอบอกพวกเขา

เฉินเกอมองไปที่หน้าปัดอุปกรณ์ บนนั้น ร่างของหญิงชราได้หายไปแล้ว และได้หายไปที่นี่ด้วย

เธอต้องอยู่ข้างในแน่นอน

หญิงชราคนนี้มีเล่ห์เหลี่ยมยิ่งนัก หากประมาท ก็จะตกหลุมพราง

และในเวลานี้พอดี กู่หยูเซียวและเถียเฉิง ทั้งสองคน ก็รู้สึกไม่สบายกะทันหันในเวลาเดียวกัน

เมื่อพูดโดยรวมแล้ว เกสรในทางเข้าถ้ำทะเลนี้ หนาแน่นมากกว่า

แม้แต่เฉินเกอที่ควบคุมอย่างตั้งใจ ก็ยังเกือบไม่สามารถต้านทานการโจมตีทางจิตใจที่รุนแรง ที่เกิดจากบุปผาผีได้

อีแก่คนนั้น ต้องเล่นอุบายแน่นอน!

ในไม่ช้า เถียเฉิงและ กู่หยูเซียวทั้งสอง ก็ตกอยู่ในภาวะหมดสติ

และเมื่อเผชิญกับการโจมตีทางจิตใจที่ทรงพลัง

วูบ!

เฉินเกอก็ไม่สามารถกลั้นได้ในที่สุด รู้สึกเพียงว่า พื้นที่ในทุกทิศทาง บิดเบี้ยวไปหมด

ตอนที่ใกล้จะหมดสติ ก็ได้เห็นใบหน้าที่อัปลักษณ์แปลกประหลาด ปรากฏต่อหน้าเขา......

มืดสนิท ไร้ความรู้สึก

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ เฉินเกอจะได้ค่อยๆฟื้นขึ้นมา

สิ่งที่กระทบกระเทือนต่อประสาทของสมองนี้ ไม่ต่างจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ในตอนที่ตัวเองได้รับความทรงจำกำลังภายในและศิลปะการต่อสู้จากเทพเจ้าท่านนั้น

ทุกคนยังคงอยู่ใต้ทะเล ถ้าไม่ใช่เพราะหินกันน้ำ เกรงว่าตอนนี้จะจมน้ำตายหมดแล้ว

ส่วนเถียเฉิง ใบหน้าขาวซีด ยังตกอยู่ในอาการหมดสติอย่างรุนแรง

เฉินเกอทนอาการปวดหัวไว้ แล้วไปตามหากู่หยูเซียว

แล้วตอนนี้ถึงได้พบว่า

กู่หยูเซียว หายตัวไปแล้ว?

เกิดอะไรขึ้น?

เฉินเกอแบกเถียเฉิงขึ้นมา รู้สึกมีสติขึ้นมาหน่อย

ค้นหาไปมาในอุโมงค์อย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่พบร่องรอยของ กู่หยูเซียวเลย!

เธอคงไม่เกิดเรื่องขึ้นนะ?

เฉินเกอตำหนิตัวเองในใจ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะลังเล

เพราะตัวเองยังมีชีวิตอยู่ วังราชาสมุทร แค่อยู่ตรงหน้า บางที กู่หยูเซียวอาจจะลอยเข้าไปในอุโมงค์ที่อยู่ตรงหน้า

ด้วยความหวังนี้ เฉินเกอจึงปลุกเถียเฉิงฟื้นขึ้นมา

ทั้งสองเดินต่อไปเรื่อยๆ

ไม่รู้ว่าได้ว่ายอยู่ในอุโมงค์นี้อีกนานแค่ไหน

ตูม!

ทันใดนั้น คลื่นรอบข้างก็พุ่งขึ้นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามีพลังมหาศาล กำลังดูดเฉินเกอเข้าไปข้างในอย่างบ้าคลั่ง

เถียเฉิงมองไปที่เฉินเกอ ส่งสัญญาณว่าเป็นคลื่นใต้ทะเล แต่พลังนี้ใหญ่มหาศาลมากเกินไป แม้ว่าเฉินเกอจะกระฉับกระเฉงใต้น้ำ และใช้พละแข็งแกร่งในการต้านทาน

แต่ว่า ไม่สามารถต้านทานได้เลย

ร่างของทั้งสอง เคลื่อนตัวเข้าไปในปากถ้ำที่แคบลงเรื่อยๆอย่างบ้าคลั่ง

“วิชาหดตัว!”

ช่องว่างเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ ตั้งแต่ความสูงของคนคนหนึ่ง จนถึงตอนนี้ มีเพียงความสูงเท่าเด็กน้อยอายุสี่ห้าขวบเท่านั้น และปากถ้ำ ยังคงหดลงเรื่อๆ

เฉินเกอเตือนเถียเฉิง

ทั้งสองทำการหดตัวพร้อมกัน

ปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมนี้

ถ้าไม่เช่นนั้น ร่างกายที่น่าสะพรึงของเฉินเกอนี้ ก็จะถูกปากถ้ำนี้ บีบจนเป็นเนื้อละเอียด

ตูม!

ในที่สุด แรงดูดนี้ ก็ถึงจุดสิ้นสุด

พวกเขาสองคนถูกเหวี่ยงเข้ามาในช่องว่างนี้ ด้วยแรงเฉื่อย

สิ่งที่ทำให้เฉินเกอประหลาดใจคือ

ที่นี่ กลับไม่มีน้ำทะเลเลย เป็นพื้นที่แห้งสนิทโดยสิ้นเชิง

ส่วนเถียเฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัส เฉินเกอ ดึงเขาขึ้นมา