ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 608

บทที่ 608 ผมพูดความจริง

เฉินเกอพูดได้อย่างละเอียดลออ

พูดราวกับเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนเป็นเวลานานแล้ว

มิเช่นนั้นจะคุ้นเคยอย่างนี้ได้อย่างไรกัน？

ซูฉููฉูกับซูหรานหรานต่างมองเขาอย่างประหลาดใจ

คนตระกูลเฉินและทุกคนในงาน บัดนี้มีใบหน้าที่ซีดขาวกันหมดแล้ว

เฉินเหนียนหัวมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปแวบหนึ่ง

แววตาที่มองเฉินเกอยิ่งมองยิ่งนอบน้อม เพราะเหตุผลบางอย่างที่ว่า เขารู้เรื่องของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนอย่างแม่นยำ และรู้รายละเอียดจนผิดปกติ

มาถึงตอนนี้ไม่มีใครกล้าสงสัยสถานะของเฉินเกอแล้ว

“ที่แท้มีแขกพิเศษมาเยือนนี้เอง ต้องกราบขออภัยที่ตระกูลเฉินไม่ได้มาต้อนรับดีๆ！”

เฉินเหนียนหัวรีบสาวเท้าเดินลงจากเวที จากนั้นจึงโค้งคำนับเฉินเกออย่างมีสัมมาคารวะ ไม่ใช่คารวะเฉินเกอคนที่มาส่งการ์ดเชิญคนนี้

แต่เป็นการคารวะแสดงความเคารพต่อคุณชายเฉิน

ซูหรานหรานเกิดความซาบซึ้งใจต่อเฉินเกอ

เกือบจะจับผิดได้แล้ว คิดไม่ถึงว่าขอทานน้อยคนนี้จะมีความรู้กว้างขวางถึงเพียงนี้

สำหรับสองพ่อลูกโกวสิ้งตอนนี้เริ่มนั่งไม่อยู่กับที่แล้ว

บัดนี้พวกเขามีความคิดอยากจะกระโจนไปก้มกราบแทบเท้าของเฉินเกอ อ้อนวอนให้ชายหนุ่มตรงหน้ายกโทษให้พวกเขา

“เขา……เขาเป็นลูกน้องของคุณชายเฉิน！”

ผู้หญิงคนนี้เริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

เพี๊ยะ！

โกวสิ้งหันหลังไปตบหน้าผู้หญิงคนนี้จนบวมช้ำ แล้วกระเด็นล้มไปกองกับพื้น ทำให้เกือบจะสลบไปเลยทีเดียว

“ไอ้กาลกิณี คุณทำให้ตระกูลโกวต้องพบกับภัยพิบัติอันใหญ่หลวงเสียแล้ว！”

โกวสิ้งกัดฟันพูด

“ไม่ถูก！”

และในเวลานี้มีชายหนุ่มคนหนึ่งลุกขึ้นมากล่าว

“หืม？ไม่ถูกตรงไหน？”

เฉินเหนียนหัวซักถาม

“หลายเดือนก่อนผมไปคุยธุรกิจที่เมืองหนานหยาง ผมพอจะได้ยินข่าวคราวมาบ้าง เพราะบ้านของคุณชายเฉินก็ตั้งอยู่ที่เมืองหนานหยาง หนึ่งปีก่อนบ้านตระกูลเฉินเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ซึ่งก็คือคุณชายเฉินได้หลุดพ้นจากตระกูลไปแล้ว และได้หายตัวไปอย่างลี้ลับอีกด้วย！”

“และอีกอย่างคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน และแม้กระทั่งวิลล่าสปาก็ถูกโอนย้ายให้กับตระกูลโม่ในครึ่งปีก่อนแล้ว แต่ว่าตอนนี้ทำไมคุณชายเฉินถึงได้กลับมากะทันหัน อีกทั้งยังเรียนเชิญคุณหนูใหญ่ตระกูลซูให้ไปเที่ยวที่คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนด้วยล่ะ？”

“เมื่อสักครู่นี้ผมได้ถามเพื่อนที่อยู่ในเมืองหนานหยาง บอกว่าจนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคุณชายเฉินอยู่ที่ไหนกันแน่！”

ชายหนุ่มกล่าว

และกล่าวถึงความสงสัยของตนอย่างกล้าหาญ

“อืม……ก็ถูก！”

เฉินเหนียนหัวจู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมา จึงตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว

ส่วนซูหรานหรานเริ่มกลับมามึนอีกครั้ง

จ้องมองชายหนุ่มคนนั้นอย่างดุร้าย

ไอ้บ้า อุตส่าห์ผ่านด่านมรณะมาได้แล้วเชียว นายมาพูดอะไรตอนนี้อีกเล่า！！！

เธออยากจะระบายความโมโหออกมาให้สุดๆ

“ขอเรียนถามท่านผู้นี้หน่อยครับว่า คุณชายเฉินได้กลับไปที่เมืองจินหลิงหรือยังครับ？”

เฉินเหนียนหัวจ้องมองเฉินเกอแล้วซักถาม

“ยังไม่กลับ แต่ช่วงนี้เขาเริ่มเตรียมตัวกลับไปแล้ว！”

เฉินเกอกล่าว

แต่เห็นได้ชัดว่าคำตอบนี้ไม่ทำให้ชายหนุ่มที่เอ่ยข้อสงสัยเชื่อได้

กำลังเตรียมจะซักถามอีกครั้ง

แต่สุดท้ายถูกเฉินเหนียนหัวยกมือตัดบทเสียก่อน

“ทุกท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนใจไปครับ ตอนนี้มันไร้ประโยชน์ที่เราจะหารือเรื่องการกลับมาของคุณชายเฉิน มิสู้รอแขกพิเศษที่ลี้ลับท่านนี้มาก่อน ถ้าท่านมาแล้ว ทุกอย่างก็จะกระจ่างเลยครับ！เพราะเขาเป็นคนของตระกูลเฉินครับ！”

เฉินเหนียนหัวกล่าวยิ้มอย่างกะทันหัน

“หา？”

ประโยคนี้ชวนให้ผู้คนสนใจยิ่งนัก

หรือเฉินเหนียนหัวได้ร่วมมือกับตระกูลเฉินแล้ว？

“ท่านครับ ในเมื่อท่านเป็นคนของคุณชายเฉิน รู้ไหมครับว่าแขกพิเศษที่มาในวันนี้เป็นใคร？หรือคุณชายเฉินไม่ได้บอกท่านให้มาพร้อมกับแขกพิเศษท่านนี้ครับ？”

เฉินเหนียนหัวกล่าวถามอีกครั้ง

เขาเป็นนักท่องยุทธภพ ถ้าเกิดเป็นผู้มากฝีมือ เขาก็ไม่กล้าที่จะไปขัดใจ

ดังนั้นยังคงพูดกับเฉินเกออย่างสุภาพ