ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 610

บทที่ 610 กลับไปเมืองจินหลิงอีกครั้ง

เฉินเกอก็คิดไม่ถึงว่าการเดินทางไปที่เมืองหลิวเฉิงครั้งนี้ จะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น

สำหรับเรื่องการเชื้อเชิญของตระกูลเฉินและเรื่องที่พวกเขาร่วมลงทุนกับหลี่เจิ้นกั๋ว เฉินเกอไม่ได้ซักถามแม้แต่น้อย

มอบหมายให้หลี่เจิ้นกั๋วจัดการเรื่องธุรกิจ เฉินเกอรู้สึกวางใจเป็นอย่างมาก

หลังจากที่งานเลี้ยงได้จบสิ้นลง

เฉินเกอกับพวกซูฉููฉูเดินออกไปด้วยกัน

“คุณซู สิ่งที่ผมเคยล่วงเกินคุณไป ไม่ทราบว่าคุณยังโกรธอยู่ไหมครับ？ผมอยากจะอธิบายกับคุณมาโดยตลอด ตอนนั้นผมคิดว่าคุณเป็นแฟนสาวของผมซูมู่หานครับ ดังนั้นถึงได้เสียมารยาทกับคุณ！”

เฉินเกอมองซูฉููฉูพลางกล่าว

เมื่อสักครู่ ในสถานการณ์ที่อันตรายซูฉููฉูยังยืนออกมารับผิดชอบ มันเพียงพอต่อการอธิบายว่า เธอเป็นหญิงสาวที่แสนดีคนหนึ่ง

“ยังโกรธอะไรอีก ขอเพียงคุณชายเฉินยินดี อย่าว่าแต่กอดเลย ถึงคุณจะเอาลูกสาวฉันไป……”

ด้านข้าง คุณนายซูพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ

แต่ยังไม่ทันพูดจบ ซูฉููฉูเหมือนจะรู้ว่าคุณแม่ของตนจะพูดอะไร จึงได้มองเธอด้วยสายตาตำหนิ

คุณนายซูถึงจะรู้ว่าตนได้เสียมารยาทแล้ว รีบหุบปากปิดสนิท

“คุณแม่ค่ะ คุณชายเฉินมีเรื่องจะคุยกับพี่สาว แม่อย่าเพิ่งรบกวนเลยนะคะ！”

ซูหรานหรานรีบดึงคุณแม่ออกห่าง

“ไม่เป็นไรค่ะ ตรงกันข้าม ตอนนั้นฉันไม่เพียงแต่ไม่โกรธคุณ ยังรู้สึกขอบคุณคุณด้วยซ้ำ คุณทำให้ฉันรู้อะไรบางอย่าง！”

ซูฉููฉูรู้สึกคาดไม่ถึงจากที่เคยจินตนาการคุณชายเฉินไปต่างๆนาๆ ความจริงแล้วจะเป็นคนทึ่สง่างามมและรักเดียวใจเดียวอย่างนี้

เธอพูดอย่างยิ้มแย้ม

“อ่อ？ทำให้คุณรู้อะไรหรือครับ？”

เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้ม

“อืมอืม เมื่อก่อน ฉันเคยสงสัยในด้านความรักมาโดยตลอด ในโลกปัจจุบันนี้เต็มไปด้วยอบายมุขต่างๆ รวมทั้งด้านชู้สาวด้วย ดังนั้นจึงไม่มีรักแท้หลงเหลืออยู่แล้ว รักที่ว่าล้วนจอมปลอม เสแสร้งแกล้งทำ ฉันคิดว่าผู้ชายทุกคนที่ไปรักผู้หญิง เพียงเพื่อพยายามให้ได้ร่างกายของหญิงสาวมาเชยชม ฉันผิดหวังกับความรักมาก จากนั้นจึงรู้สึกไม่เชื่อมั่นและสับสนในด้านความรักมาก！”

ซูฉููฉูกล่าว

“แต่ว่า ตอนที่คุณโอบกอดฉันอยู่นั้น คุณกอดได้แน่นมาก ถึงตอนนั้นฉันจะไม่รู้จักคุณ แต่ฉันรับรู้ได้ว่าคุณต้องรักผู้หญิงที่กำลังตามหาอยู่มาก คุณกลัวว่าเธอจะไปจากคุณอีก！”

“และเป็นนาทีนั้นนี่เองที่ทำให้ฉันรู้ว่าบนโลกนี้ยังมีรักแท้หลงเหลืออยู่！ฉันอิจฉาผู้หญิงที่คุณรักมาก เธอชื่อมู่หานใช่ไหมค่ะ？”

ซูฉููฉูมองเฉินเกอพลางถาม

เฉินเกอพยักหน้า

“ฉันยังสามารถขอร้องคุณได้อีกหนึ่งเรื่องไหมค่ะ？คุณชายเฉิน？”

ซูฉููฉูถาม

“คุณลองพูดมาสิ ขอแค่ผมมีความสามารถก็จะทำให้！”

“ฉันอยากฟังคุณเล่าเรื่องคุณกับมู่หาน……？”

เฉินเกอครุ่นคิดดูสักพัก จากนั้นก็เล่าให้ซูฉููฉูฟัง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเฉินเกอก็เล่าให้เธอฟังจนจบ

ซูฉููฉูพยักหน้าอย่างพอใจมาก

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ที่แท้ความรักก็ไม่ต้องการอะไรมากมายเลย！”

ซูฉููฉูอมยิ้ม“ใช่สิ คุณว่าคุณต้องการเลือดหนึ่งหยดจากฉัน？ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าเลือดหยดนี้มีประโยชน์ต่อคุณยังไง แต่ว่า ในเมื่อคุณต้องการ ฉันก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ！”

พูดจบซูฉููฉูก็กัดนิ้วมือของตัวเอง จากนั้นจึงมาเลือดสดๆไหลออกมาหนึ่งหยด

หลังจากที่เฉินเกอจัดการเก็บเลือดหนึ่งหยดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็มองซูฉููฉูด้วยสายตาซาบซึ้งใจ

“วันหลังมีเรื่องอะไรที่คุณจำเป็นต้องใช้ผม สามารถมาหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ ขอบคุณคุณซูฉููฉูมากจริงๆครับ！”

“ต่างขอบคุณซึ่งกันและกันแหละค่ะ พวกเราเป็นเพื่อนกัน วันหลังก็ไม่ต้องเอ่ยขอบคุณอีกก็ได้ค่ะ และยังมีอีกอย่างค่ะคุณชายเฉินฉันขออวยพรให้คุณตามหามู่หานเจอเร็วๆนะคะ หากแต่งงานกันเมื่อไหร่ อย่าลืมเชิญฉันไปร่วมงานแต่งด้วยนะคะ！”