ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 618

บทที่ 618 ตำนานคุณชายเฉิน

ไม่ผิด ทั้งสองคนก็คือเฉินเกอกับหม่าเสี่ยวหนาน

หยางเยี่ยนก็รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองเกือบจะถูกโค่นล้มแล้ว

เดิมทีนึกว่า หม่าเสี่ยวหนานไม่มีคนหนุนหลัง สามีตัวเองเก่งกาจขนาดนี้ จะจัดการเธอ ก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก

อีกอย่างเมื่อวานตอนที่เจอเฉินเกอ หยางเยี่ยนยิ่งรู้สึกว่า เฉินเกอก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาก็ต้องมีวันที่ลำบากสักวันหนึ่ง

แต่คิดไม่ถึงเลย คนเขามีเงิน มีเงินมากเสียด้วย!

ขณะนั้นหัวเต็มไปด้วยเหงื่อ ไม่รู้ว่าจะโต้ตอบยังไงดี

และไม่นานนัก รถตำรวจคันหนึ่งได้ขับเข้ามาในโรงเรียน

เทียบกับเมื่อวาน ยังมีตำรวจเพิ่มขึ้นมาอีกสองนาย

“ครูหม่า พอดีเลยครูหยางเยี่ยนก็อยู่ตรงนี้ เรื่องมีความคืบหน้าแล้วครับ พวกเรายังจะไปคุยกันที่ห้องครูใหญ่หรือเปล่า?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งมองไปที่หยางเยี่ยนอย่างเย็นชา

“ใช่.......ใช่ค่ะ”

หยางเยี่ยนในใจรู้สึกกังวลขึ้นมา

ทุกคนได้เข้าไปในห้องครูใหญ่

และบรรยากาศในห้องครูใหญ่ ก็ทำให้หยางเยี่ยนรู้สึกถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อย

ราวกับว่าสายตาทุกคู่ที่จ้องมองมาทางเธอ ต่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว

“เรื่องมีความคืบหน้าขึ้นมาก ทางตำรวจได้หลักฐานที่มีน้ำหนัก สงสัยว่าคดีทุนการศึกษาสูญหายนี้ มีคนอยู่เบื้องหลังบงการให้นักเรียนกระทำ อีกอย่างวิธีการที่บีบบังคับนั้น ช่างโหดร้ายมาก!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวกับครูใหญ่

“คุณตำรวจทั้งหลาย ลำบากแล้วครับ!”

หยางเยี่ยนในใจเต้นตึกๆ สีหน้าซีดไปทันที

เหลือบมองสามีแวบหนึ่ง เธอขอความช่วยเหลือด้วยการกลืนน้ำลาย

ในที่สุดเธอก็รู้ว่าความกระวนกระวายในใจของเธอมาจากไหน

แต่สามีของหยางเยี่ยนกลับก้าวถอยหลังไปอย่างโกรธเคือง

แม่งเอ๊ย เรื่องนี้ยุ่งไม่ได้เด็ดขาด ในแง่หนึ่งชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ฐานะของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ ไม่กล้าที่จะล่วงเกิน

อีกแง่หนึ่ง หากยุ่งต่อไป ตัวเองก็จะเอาตัวรอดยากแล้ว

และในเวลานี้ ที่หน้าประตูก็ได้มีพนักงานรักษาความปลอดภัยเดินไปเดินมา

ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็คำเปลี่ยนคำพูด ได้หยิบหมายจับออกมา: “ครูหยางเยี่ยน ทางตำรวจได้สงสัยว่าคุณกับสามีเป็นผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ ก่อคดีอาญาที่ร้ายแรง เชิญพวกคุณไปกับเราด้วย!”

ได้ยินที่เจ้าหน้าที่ตำรวจพูด

สามีของหยางเยี่ยนตกใจทันที

“ไม่เกี่ยวกับผม เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ ไม่เกี่ยวกับผม!”

พูดจบ สามีของหยางเยี่ยนก็จะก้าวเท้าหนี

แต่แค่หนีไปถึงหน้าประตู ก็ถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยจับตัวไว้

“อ้า!”

หยางเยี่ยนก็เป็นบ้าทันที เริ่มวิ่งหนีไปทางประตู

เห็นได้ชัด พวกเขารู้ว่าตัวเองทำอะไรไปบ้าง หากถูกจับตัวไป สิบถึงยี่สิบปีก็คงจะออกมาไม่ได้

พนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนที่ประตู มัวแต่ช่วยกันจับตัวสามีของหยางเยี่ยน

ไม่คิดว่าหยางเยี่ยนก็จะวิ่งออกมา

ก็เห็นหยางเยี่ยนวิ่งไปทางบันได นักเรียนที่มาเรียนทั้งหมดต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่เธอเตรียมตัวจะวิ่งลงบันไดนั้น

ฉึกๆ!

กระบองไฟฟ้ากะพริบด้วยแสงสีน้ำเงิน

เฉินเกอหยิบมันออกมาจากกระเป๋าของพนักงานรักษาความปลอดภัย

จี้ไปที่ร่างกายของหยางเยี่ยนอย่างรวดเร็ว

ฉึก!

หยางเยี่ยนตะโกนไปเสียงเดียว สั่นสะท้านไปทั่วร่าง ล้มลงแล้วชักกระตุกอยู่บนพื้นโดยตรง

“อ้า! นั่นมันครูหยางเยี่ยนไม่ใช่เหรอ?”

“โอ้มายก๊อต ทำไมมีคนมากมายมาจับเธอล่ะ?”

เหล่านักเรียนต่างเอามือกุมปากถอยหลัง

และเฉินเกอเห็นหยางเยี่ยนถูกปราบแล้ว อาศัยที่พวกเขายังไม่เข้ามา นั่งลงแล้วจี้ที่ร่างของหยางเยี่ยนอีกครั้ง

ฉึก！

ครั้งนี้ทำให้ หยางเยี่ยนขี้ไหลฉี่ราดโดยควบคุมไม่ได้

“หากไม่ใช่ว่าอยู่ตรงนี้ ฉันสับเธอเป็นหมื่นๆชิ้นไปนานแล้ว!”

ทิ้งกระบองไฟฟ้าไว้ด้านข้าง เฉินเกอเอ่ยปากอย่างเย็นเยือก