ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 620

บทที่ 620 สารภาพรัก

พูดจนกระทั่งเฉินเกอเดินมาถึงแล้วนั้น

หญิงสาวเหล่านี้พากันขอบคุณเฉินเกอ

เฉินเกอนั้น เป็นเพราะได้กลับมาที่มหาวิทยาลัยจินหลิงอีกครั้ง ทำให้เขาคิดถึงความทรงจำที่พิเศษ

ด้วยเหตุนี้ไม่มากก็น้อยก็ทำให้เขาใจลอยไปบ้าง

“เตรียมตัวเสร็จผมจะถ่ายแล้วนะ?”

เฉินเกอกล่าว

“เตรียมตัวเสร็จแล้ว!”

หญิงสาวเหล่านั้นยิ้มแล้วพูดพร้อมกัน และได้โพสต์ท่าเรียบร้อยแล้ว

เฉินเกอถือกล้องขึ้นมา ปรับมุมแสงแล้ว

“หนึ่ง สอง สาม แม่งเอ๊ย!”

ทันใดนั้น ร่างของเฉินเกอก็สั่นขึ้นมาทันที เพราะมีความตื่นเต้นเกินไป เฉินเกอนั้นก็ได้สบถคำหยาบ แล้วก็โยนกล้องลงไปบนพื้น

พรึบเสียงเดียว เลนส์กล้อง หักออกเป็นสองท่อน

เพราะว่าเมื่อกี้ ช่วงเวลาที่เฉินเกอรวบรวมสตินั้น ก็รู้สึกว่ายันต์หยกบนตัวเขา และจิตวิญญาณของตัวเอง จู่ๆได้เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่างขึ้น

ความรู้สึกแบบนี้ ก็เหมือนกับตอนแรกที่เจอกับซูฉููฉูเลย ช่างเหมือนเหลือเกิน

และมองไปที่กลุ่มคนคนที่อยู่ตรงกลาง กลิ่นกายของหัวหน้าหญิงสาวผมยาวคนนี้ เฉินเกอรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก

เพราะว่า ผู้หญิงคนที่สองที่ร่างกายมีพลังจุดจื้อหยินนั้นได้หาเจอแล้ว

เป็นดังที่อาจารย์ผีพูดไว้ไม่มีผิด จุดจื้อหยินและจุดจื้อหยางจะดึงดูดหากัน ขอเพียงสามารถเข้าใกล้ ทั้งสองคนต้องได้เจอกัน

ตอนนี้ก็เป็นอย่างที่เห็น ตัวเองตามหาถูกที่แล้ว

ที่แท้อีกคนหนึ่ง เธอก็อยู่ในมหาวิทยาลัยจิงหลิง!

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่

แต่ว่า หญิงสาวทั้งหกคนต่างอ้าปากค้าง ทุกคนต่างตกใจ

กล้องตัวนี้ ราคาห้าหมื่นกว่าหยวน กลับ.....กลับถูกผู้ชายคนนี้ทำพังไปแบบนี้!

“อ้า!”

เถียวหยวนหยวนแสดงอาการเป็นคนแรก

เธอรู้สึกเหมือนฟ้าทล่มลงมา ราวกับว่าท้องฟ้าได้กลายเป็นสีดำแล้ว

เพราะกล้องนี้เธอเป็นคนไปเช่ามา กล้องพังแล้ว ต้องชดใช้อย่างแน่นอน!

“เหี้ยเอ๊ย นายโยนกล้องของพวกเราแบบนี้เลยเหรอ!”

เถียวหยวนหยวนพุ่งเข้ามาอย่างโมโห อดไม่ได้จนผลักเฉินเกอไปหนึ่งที

และหญิงสาวที่เหลือ ต่างก็โมโห

คุณคิดดูสิ ท่าก็โพสเสร็จแล้ว เดิมทีเป็นเรื่องที่อารมณ์ดี สุดท้ายกลายมาเป็นแบบนี้ ทุกคนต่างไม่สบายใจ

“เรื่องดีๆทำไม่เป็นทำเป็นแต่เรื่องชั่วๆ” หยวนหยวน เธอทำไมไปหาผู้ชายแบบนี้มาล่ะ จริงๆเลยเธอ!”

เหล่าหญิงสาวกลอกตาใส่เฉินเกออย่างอารมณ์เสีย

และเถียวหยวนหยวนนั้นร้อนใจจนจะร้องไห้แล้ว

“น่าจะยังไม่พัง กล้องแบบนี้ ทุกชิ้นส่วน น่าจะมีอุปกรณ์ป้องกันไว้ มาให้ฉันดูหน่อย!”

และหญิงสาวผมยาวที่เป็นหัวหน้าค่อยๆเอาผมของเธอไปทักที่หู

พลิกตรวจดูกลับไปกลับมาหนึ่งรอบ

ก็ได้เริ่มประกอบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาอีกครั้ง

ตกลงไปเพียงแค่ครั้งเดียว หน้ากล้องแตกเล็กน้อย น่าจะแค่ชดใช่ค่าเสียหายพันถึงสองพันหยวนก็พอ!

หญิงสาวผมยาวกล่าว

“ฮึ่มๆ อยากจะบ้าตายเสียจริง ทำไมจึงซวยแบบนี้ สวรรค์ทำไมต้องให้ฉันเจอกับเขาด้วย ถนนมีคนตั้งมากมาย ฉันจะหาใครก็ได้ แต่ทำไมเจาะจงต้องเป็นเขาด้วย หากไม่หาเขา พวกเราอาจจะถ่ายเสร็จกันแล้วก็ได้!”

เถียวหยวนหยวนโกรธจนอยากระบาย

“ต้องชดใช้เท่าไหร่ ผมจะชดใช้ให้ทั้งหมดเลย!”

เฉินเกอรีบกล่าว

“ฮึ่ม นายพูดเองนะ ใช้มาเลยห้าหมื่น!”

เถียวหยวนหยวนพูดอย่างโมโห

“ไอ้หยา ห้าหมื่นอะไรละ แค่เขาสามารถเอาออกมาสองพันก็บุญแล้ว ช่างซวยจริง!”

พวกหญิงสาวกล่าว

“ได้ ฉันชดใช้ให้เธอ!”

ขณะที่พูด เฉินเกอกำลังคิดจะหยิบโทรศัพท์ออกมา โอนเงินห้าหมื่นให้เธอ

สุดท้ายกระอักกระอ่วนเลยทีเดียว

เฉินเกอค้นหาโทรศัพท์ไปทั้งตัว พบว่าไม่ได้พบโทรศัพท์มา

ตอนนี้เพิ่งจะนึกขึ้นได้ ตัวเองเมื่อกี้เพื่อต้องการด่าเด็กเวรเหล่านั้น จึงได้ทิ้งโทรศัพท์ไว้บนรถ

ตัวเองไม่ได้พบอะไรออกมาเลย

ล้วงเข้าไปในกระเป๋า เหมือนจะมีเงินสดแค่เจ็ดแปดร้อยหยวน และก็ไม่รู้ว่าตัวเองใส่เข้ามาในกระเป๋าเมื่อไหร่ อย่างไรเสียเฉินเกอไม่ได้สนใจเรื่องเงินมานานมากแล้ว