ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 627

บทที่ 627 รถติดแล้ว

“เป็นไปไม่ได้ เขาบอกว่าเขาจะมา ฉันเองก็คิดข้อนี้เหมือนกัน แล้วจึงได้นัดกับเขาไว้ว่า เจอกันที่ประตูด้านหน้าของโรงแรม”

เฉินหนาน ถือได้ว่า เป็นผู้หญิงที่ถูกจัดอยู่ในประเภทสวยเลยทีเดียว

อีกอย่าง เวลาที่เธอคิดอะไร ก็ค่อนข้างที่จะรอบคอบ

ซึ่งเป็นอย่างที่เหยาหยวนหยวนนั่นได้บอกเอาไว้ว่า เฉินเกอคงไม่เคยมาโรงแรมห้าดาวที่ใหญ่โตขนาดนี้ และก็คงจะกลัวด้วย ดังนั้น เฉินหนานเลยบอกกับเขาว่าจะรอเขาที่หน้าโรงแรม แล้วค่อยเดินเข้าไปพร้อมกัน

แต่เวลาที่นัดเจอกันนั้น คือช่วงเช้าตอนเก้าโมง และเวลาตอนนี้ก็เก้าโมงสี่สิบแล้ว เฉินเกอยังไม่มาอีก

ส่งข้อความในวีแชตไปหาเขา ก็ไม่มีการตอบกลับ

เฉินหนานคิดว่า เขาคงจะไม่มาแล้วจริง ๆ

ใช่แล้ว เมื่อวานเขาบอกกับตัวเองว่า จะไปเตรียมของขวัญชิ้นพิเศษให้กับเพื่อน

แล้วเพื่อนคนนี้คือใครหรอ

หรือจะเป็นเพื่อนผู้หญิงของเขาหรอ

หรือว่า เขาไม่ได้ชอบตัวเองเลย

หากเฉินเกอเป็นแค่คนธรรมดา ๆ ที่จน ๆ คนหนึ่ง งั้นเฉินหนานก็คงไม่รู้สึกพะวงหาอย่างนี้หรอก

แต่ว่า ออร่าบนตัวของเฉินเกอ และฝีมือของเขาในตอนนี้นั้น เป็นดั่งวีรบุรุษในดวงใจของทุก ๆ คน

เขาเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่นมาก

ดังนั้น เฉินหนานเลยรู้สึกเป็นห่วงว่า เขานั้นชอบตัวเองหรือไม่

และนี่ก็คือความคิดและความใฝ่ฝันของผู้หญิงจำนวนมาก ร้อยละแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงสวย ๆ ต่างก็ต้องคิดแบบนี้

“หนานหนาน ขอโทษจริง ๆ นะ ที่ให้เธอนั้นรอนานแล้ว เมื่อสักครู่ ฉันเข้าทางประตูของแขกพิเศษ”

ในเวลานี้ หวางเผิงกับหวางกุ้ยฟางและยังมีเพื่อนผู้หญิงอีกสี่คน ได้เดินลงมา

มองมาแต่ไกลก็เห็นว่า เฉินหนานและเหยาหยวนหยวนสองคนนั้น กำลังเหมือนมองหาใครอยู่ และคิดไม่ถึงว่า เมื่อวานนั้น เธอทำกับตัวเองอีกแบบ แล้ววันนี้นั้น กลับทำกับตัวเองอีกแบบ หวางเผิงเองเลยรู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างมาก

“หนานหนาน แกไม่รู้หรอกเหรอว่า หวางเผิงเขาได้เตรียมของขวัญไว้ให้แกด้วย ตอนแรก ฉันว่าจะโทรเรียกให้แกขึ้นไปข้างบน แต่ว่าหวางเผิงเขาอยากจะลงมาหาแกเองเลยนะ”

หวางกุ้ยฟางพูดขึ้นด้วยอาการที่ยิ้มแย้ม

“อืม ๆ ขอบคุณนะหวางเผิง นายกับแม่ของฉันขึ้นไปก่อนเลยก็ได้”

เฉินหนานพูดกับหวางเผิงด้วยอาการที่ไม่ค่อยสนใจเท่าไร

เมื่อได้ยินประโยคนั้น ที่พูดออกมา หวางเผิงก็มีสีหน้าที่ดูเปลี่ยนไป

ส่วนหวางกุ้ยฟางเองก็ตกใจเหมือนกัน

รู้สึกว่ามันไม่ชอบมาพากล

ดูท่าทางของลูกสาวตัวเองแล้ว เหมือนไม่ได้รอหวางเผิงเหรอ

และหวางเผิงเองก็เพิ่งจะรู้สึกตัวได้

“หนานหนาน แกรอใครอยู่”

หวางกุ้ยฟางถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

“หนูรอเพื่อนอีกคนหนึ่งค่ะ เขายังไม่มาเลย”

เฉินหนานได้ตอบกลับไป

“ใคร เป็นผู้ชายหรือว่าผู้หญิง”

หวางกุ้ยฟางถามขึ้น

ด้านเฉินหนานนั้น ก็ได้แต่มองไปยังถนน และก็กำลังคิดอยู่ว่า ทำไมเฉินเกอยังไม่มาอีกสักที

หวางกุ้ยฟางมองที่ไปเหยาหยวนหยวน

“หยวนหยวน พวกเธอกำลังรอใครอยู่”

ครั้นแล้ว เหยาหยวนหยวนก็เลยได้เล่าเรื่องราวทั้งหมด ที่เริ่มตั้งแต่เรื่องถ่ายรูป ไปจนถึงเรื่องตอนบ่ายที่เกิดขึ้นให้แก่หวางกุ้ยฟางได้ฟัง

หวางกุ้ยฟางเพิ่งจะรู้ว่า ตอนนี้ลูกสาวของตัวเองกำลังรอไอ้คนจนคนนั้นอยู่

หวางเผิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และก็มีสีหน้าที่แสดงอาการหึงหวงออกมา

หวางกุ้ยฟางเองก็เห็นสีหน้าของหวางเผิงที่เปลี่ยนไป

จึงอดไม่ได้ที่จะกัดฟันไว้แน่น

ลูกสาวของตัวเองคนนี้ ทำไมถึงได้ทำตัวเหลวไหลอย่างนี้ อันไหนก้อนกรวด อันไหนเพชรยังแยกไม่ออกอีกเหรอ จากนั้น เลยเข้าไปต่อว่าและตำหนิลูกสาวตัวเอง……

อีกอย่างเฉินเกอ

หลังจาก เมื่อวานที่เฉินเกอได้รับข้อความเชิญให้มางานวันเกิดแล้วนั้น เขาเองก็ตั้งใจจะมาอยู่แล้ว

และก็ได้เตรียมตัวไว้ตั้งนานแล้ว

หากว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างที่คาดเอาไว้ ตัวเองก็จะขับรถไป และก็คงถึงที่งานก่อนแปดโมงแน่นอน ส่วนรถที่เฉินเกอขับไปนั้น ก็เป็นแค่รถธรรมดา ๆ

รถหรู หรือ รถสปอร์ตเหล่านั้น คงไม่ขับไปหรอก

เพราะเฉินเกอคิดว่า ความเข้าใจผิดของเฉินหนานที่มีต่อตัวเองนั้น ได้เข้าใจกันดีแล้ว และไม่จำเป็นต้องใช้เงิน และยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่ต้องอาศัยความสัมพันธ์ใด ๆ ในการแสวงหาผลประโยชน์อีกด้วย

เพียงแค่ตัวเองมาร่วมงานวันเกิดของเธอ แล้วก็ตั้งใจมอบของขวัญให้แก่เธอสักชิ้น แค่นี้ก็สำเร็จแล้ว

อีกอย่างเฉินเกอยังคิดว่า ถ้าตัวเองขับรถหรู ๆ แพง ๆ ไปอวด มันเป็นวิธีที่ธรรมดาไปหน่อย