ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 634

บทที่ 634 ทุกอย่างมีฉัน

แต่ตอนนี้ล่ะ หลานสาวของเธอหายไป ส่วนทายาทเศรษฐีคนนั้น ก็ลืมพวกเขาตระกูลซูไปนานแล้ว

"ซินหัว ตอนนี้เธอกำลังเสียดายใช่ไหม ตอนแรกหลานชายของฉันเอาแต่ไล่ตามมู่หานหลานสาวของเธอ"

“เฮ้อ ฉันรู้ว่าเธอเองก็ไร้หนทาง ในเมื่อนี่เป็นเรื่องของพวกเด็กๆ ไหนเลยที่ในบ้านจะกำหนดได้ ไม่อย่างนั้นมู่หานคงจะไม่โกรธจนไปเรียนต่อที่เกาะฮ่องกง บางทีตอนนี้เธออาจแต่งงานกับหลานชายของฉันไปแล้วก็ได้ หากทั้งคู่เปิดบริษัทด้วยกัน จะดีขนาดไหน”

ทันทีที่ เว่ยกุ้ยฟางพูดจบ แขกหลายคนที่อยู่รอบตัวเขาก็ส่ายหัวด้วยความเสียใจ

ช่างน่าเสียดายจริงๆ!

มีคนหลายคนที่เห็นด้วย

ส่วนคนทั้งตระกูลซู ตอนนี้ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีม่วงเข้ม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งซูโก๋เฉียงและหวังหุ้ยหมิ่น คนที่หายไปคือบุตรสาวของพวกตน ส่วนเว่ยกุ้ยฟางหญิงชรากลับหยิบยกเอาเรื่องของ มู่หานมาพูดซ้ำๆ กระตุ้นความรู้สึกเศร้าโศกของพวกเขา จนตอนนี้ขอบตาของพวกเขาเปียกปอนและแดงก่ำไปหมด

อีกทั้งซูมู่หานยังเป็นหลานสาวคนโปรดของ จางซินหัวเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต ดังนั้นในใจของเธอจึงเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดซับซ้อน เสียใจ อิจฉา ดังนั้นเมื่ออารมณ์ทั้งหมดมารวมตัวกันจึงเกิดเป็นความรู้สึกไม่สบอารมณ์

ในอดีตมู่หานคบกับเสี่ยวเกอ คนพวกนี้หลังจากรู้ว่าแฟนของ มู่หานร่ำรวย พวกเขาก็ปลื้มประจบ แต่มาตอนนี้ หากต้องการคิดจะขอร้องกลับไป ยังอดใจรอที่จะได้เห็นเรื่องสนุกๆ จากพวกตนแทบไม่ไหว?

หญิงชราพูดไม่ออกและนั่งลงบนโต๊ะ

เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงที่ตระกูลซูนั่งอยู่ที่นี่ และมองดูท่าทางการแสดงออกของผู้คนรอบด้าน มีคนไม่น้อยที่รู้สึกราวกับกำลังนั่งบนเก้าอี้เข็ม

ในขณะที่ตระกูลซูกำลังรู้สึกอับอาย จู่ๆ คนรับใช้จากด้านนอกคฤหาสน์ก็เข้ามา

ด้านหลังของเขาตามมาด้วยชายและหญิง ซึ่งก็คือเฉินเกอและถังหรัน

เนื่องจากสุขภาพของคุณยายไม่ดีนัก ดังนั้นในช่วงนี้ถังหรันจึงมักอยู่เคียงข้างคุณยายอยู่ตลอด

วันนี้หากไม่ใช่เพราะตอนที่ทุกคนกำลังออกมาพร้อมกัน และได้ยินว่าคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนกำลังถูกคนรื้อถอน เธอเองก็คงอยู่ที่นี่ไปด้วยเช่นกัน

และตอนนี้เธอถึงค่อยมาแล้ว

“เฉินเกอ?”

เมื่อตระกูลซูเห็นคนที่อยู่ข้างๆ ถังหรัน ก็ล้วนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

นั่นเพราะชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเฉินเกอ?

ทำให้คนรู้สึกเหมือนตกอยู่ในความฝัน?

เฉินเกอเขามาอยู่กับหรันหรันได้ยังไง?

แล้ววันนี้ เฉินเกอมาได้ยังไง?

ทุกคนมองไปด้วยความประหลาดใจ

"นี่ไม่ใช่ถังหรันหรอกหรือ? ทำไมถึงพึ่งมาเอาป่านนี้ คนที่มาด้วยกันกับเธอคือใครหรือ? เป็นแฟนของเธอรึเปล่า?”

เว่ยกุ้ยฟางคุ้นเคยกับ จางซินหัวอย่างยิ่ง ดังนั้นเธอจึงรู้จักญาติสนิทมิตรสหายของจางซินหัวเป็นอย่างดี

ถังหรันเป็นหลานสาวของเธอ นอกจาก ซูมู่หานแล้ว ถังหรันก็เสมือนหัวใจของเธออีกก้อนหนึ่ง

เมื่อเห็นเด็กสาวมาถึง เว่ยกุ้ยฟางก็ต้องทำการสอบถามสักหน่อย

ในไม่ช้า เสี้ยวจูนหลานชายของ เว่ยกุ้ยฟางและลูกสะใภ้หมาดๆ ของเธอก็เข้ามา เช่นเดียวกับหลานสาวของเธอเสี้ยวเชี่ยนเองก็เข้ามาพร้อมกับสามีเช่นกัน

“คุณยาย!”

“คุณยาย!”

พวกเธอร้องขึ้นพร้อมเพรียงกัน

ในเวลาเดียวกัน เสี้ยวจูนก็หันไปมองถังหรัน

“ที่แท้เป็นพี่หรันหรันนี่เอง ไม่เจอกันตั้งนาน พี่หรันหรันดูเหมือนจะสวยขึ้นกว่าเดิมอีก!”

เสี้ยวจูนฝืนยิ้ม

“พี่หรันหรันคือใครหรือ? สามี คุณสนิทกับเธอมากหรือคะ?”

ด้านข้างของเสี้ยวจูนมีหญิงสาวที่แต่งตัวงดงามเอ่ยถามขึ้น

“อ้อ นี่คือคนที่ผมเคยบอกกับคุณ ลูกพี่ลูกน้องของ ซูมู่หานแน่นอนว่า ตอนนั้นเองก็เกือบจะกลายเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมแล้ว ช่างน่าเสียดาย! "

เสี้ยวจูนหัวเราะเยาะ

"ฉันรู้แล้ว! "

หญิงสาวกล่าวอย่างเย็นชา

เห็นได้ชัดว่า เสี้ยวจูนบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องการสู่ขอเมื่อในอดีต

“เสี่ยวจูน ทำไมถึงทักทายแค่ถังหรัน หลานลองดูคนข้างๆ ท่านนี้ เป็นแฟนหนุ่มของหรันหรัน ทำไมหลานไม่ทักทายสักหน่อย?”

เว่ยกุ้ยฟางมองเฉินเกออย่างประเมิน เขาแต่งตัวธรรมดาอย่างยิ่ง

ดูห่างไกลจากลูกเศรษฐีเหล่านั้นไปไกลอย่างยิ่ง