ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 660

บทที่660 เคราะห์กรรม

“เรียกคนมา แล้วจับตัวคุณหนูใหญ่ไปขังเอาไว้ในห้อง เฝ้ากันอย่างใกล้ชิด ตั้งแต่วันนี้ไป ห้ามให้ออกมาจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว!”

หญิงชรากู่เยว่หือแห่งตระกูลกู่ออกคำสั่ง แล้วกู่หยู่เซียวก็ถูกนำจับไปขังเอาไว้

กับเฉินเกอในครั้งนี้ เธอจะต้องทำให้ได้!

เวลานี้ ดึกมากแล้ว

เฉินเกอรู้แผนการที่กองกำลังอำนาจทั้งสามแห่งจะมาจับตัวเขาแล้วนั้น ก็ไม่กล้าที่จะหยุดอยู่นิ่ง รีบออกไปอย่างเร่งรีบบ้าระห่ำ

เขาวางแผนเอาไว้ว่าจะไปหาเถียเฉิงก่อน หลังจากนั้นก็จะพาเขาไปด้วย แล้วทั้งสองคนก็จะไปจากที่แห่งนี้

ซู่!

ขณะที่เฉินเกอกำลังจะออกไปจากนอกชานเมืองนี้นั้น

ป่ารอบๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในทันใด

ราวกับว่ามีสัตว์บางอย่างที่วิ่งเข้าไปในป่า ทำให้ใบไม้บริเวณรอบๆนั้นขยับเคลื่อนไหวขึ้นมา

เฉินเกอหยุดเดิน

เป็นสัญญาณเตือนให้รู้

และบอกเขาว่า บริเวณใกล้ๆนี้มีคนอยู่!

และเวลานี้เอง ความหนาวเย็นเข้ากระดูกนี้ได้ห่อหุ้มร่างของเฉินเกอเอาไว้ในทันใด และล็อคตัวเองเอาไว้อย่างแน่นหนา

บรรยากาศที่เยือกเย็นนี้ช่างบีบคนได้ยิ่งขึ้นไปอีก

ตั้งแต่ทางด้านหลังของตัวเอง จนปกคลุมไปทั้งร่างกาย

ตัวเขาเองนั้นถูกคนจ้องมองอยู่อย่างนั้นหรือ?

เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากของเฉินเกอ

ความรู้สึกหวาดกลัวเช่นนี้ ไม่เคยมีมาก่อนเลย ราวกับว่าร่างกายของตัวเองนั้น จะสามารถส่งสัญญาณประเภทหนึ่งออกมาได้อย่างไรอย่างนั้น

เฉินเกอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

แล้วถึงได้เห็น ว่าทางด้านบนต้นไม้ใหญ่ข้างๆตัวเขา

ชายร่างใหญ่สูงถึงสองเมตร กำลังยืนกดอกอยู่ตรงด้านบน

อาศัยแสงจากพระจันทร์จางๆนี้ เฉินเกอมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ใบหน้าของเขา ปรากฏให้เห็นสีดำๆม่วงๆ ริมฝีปากนั้นเป็นสีม่วงเข้ม แต่ดวงตากลับเป็นสีแดง

บริเวณรอบๆร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศสีดำ

มีชีวิตอยู่เหมือนกับศพอย่างไรอย่างนั้น!

เขากำลังจ้องมายังตัวเขาอย่างไม่ขยับไปไหน

ร่างของเขาแผ่ความหนาวเย็นจนทิ่มแทงลงไปในกระดูก นั่นก็เป็นเพราะเขา!

“เฮเจี้ยง?”

ในใจเฉินเกอรู้สึกหวาดผวา

แล้วจิตใต้สำนึกของเขาทำให้เขาต้องก้าวถอยหลังไป

เพียงแค่เห็นพลังที่แสดงออกมาของเขาแล้ว ก็ได้กดเฉินเกอเอาไว้หมดแล้ว

“ซ่า!”

เสียงเบาๆเสียงหนึ่งดังขึ้น ก็เห็นร่างใหญ่ของเฮเจี้ยง เหยียบลงบนกิ่งไม้และใบไม้เบาๆ

หลังจากนั้นทั้งตัวก็ราวกับถูกกระสุนใหญ่พุ่งตรงมายังร่างของเฉินเกอ

ความเร็วนั้นเร็วมาก

พุ่งตรงมายังเฉินเกอ

สัญญาณเตือนอันตรายดังขึ้นในหัวของเขา

เฉินเกอพยายามอย่างเต็มที่ รีบถอยหลังไป

ปัง!

เฮเจี้ยงกระโดดลงมาที่พื้น พื้นสั่นไหวขึ้นมา

สองมือของเขาปรากฏออกมาให้เห็น

สองมือของเขานั้น ราวกับกรงเล็บสิบนิ้วนั้นทำมาจากเหล็ก พื้นผิวสีดำสนิท แต่ละนิ้วนั้นแหลมเหมือนกับเขี้ยวที่อยู่ในปากของหมาป่าอย่างไรอย่างนั้น

เหมือนกับที่กู่หยู่เซียวบอกตัวเองเอาไว้แบบนั้น เขาไม่ใช่คน แต่เป็นอาวุธอย่างหนึ่งที่ดัดแปลงมาจากศพ

“คิดจะหนี? ไม่ง่ายแบบนั้นหรอก? ไปกับฉัน! เจ้านายฉันกับคุณนายท่านกู่กำลังรอแกอยู่!”

เฮเจี้ยงเปล่งเสียงที่เหมือนกับอีกาดังออกมา

เอ่ยพูดไปพลาง แล้วรีบเดินไปยังเฉินเกอพลาง

กองทัพแตกสลาย!

และเฉินเกอก็ใช้พละกำลังภายใน พยายามที่จะเซ่นไหว้บูชากองทัพที่แตกสลายไปแล้วนี้

กองทัพแตกสลายนี้ได้รับการทำพิธีแล้ว

ส่วนเฮเจี้ยงนี้ทั้งร่างกายของเขานั้นราวกับหุ้มด้วยเหล็กอย่างไรอย่างนั้น

วิธีเดียวที่จะจัดการกับเขา ก็คือการสลายกองทัพ

ความเร็วของกองทัพนั้นรวดเร็วมาก ลำแสงหนึ่งพุ่งตรงไปยังคอของเขา

เปรี้ยง!

แต่คิดไม่ถึงว่า อาวุธที่ใช้ในการทำลายกองทัพโดยปกตินั้น เวลานี้จะถูกเฮเจี้ยงใช้นิ้วเพียงสองนิ้วหนีบเอาไว้ได้!

“ไปกับฉัน!”

เขาทิ้งพั่วจวินลงบนพื้น

แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาอีกครั้ง

เฉินเกอเบิกตาขึ้น ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ บุคคลนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

หลังจากนั้นก็มองดูร่างที่สั่นของเขา

พุ่งตรงมายังเฉินเกอ