ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 698

บทที่698 บรรพบุรุษตระกูลกู่

“พี่ใหญ่มาแล้ว？”

เถียเฉิงยังไม่ทันได้รู้สึกตัว

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่นานพวกเราก็จะได้รับการช่วยเหลือแล้ว แม่เอ๊ย รอก่อนตระกูลกู่ ถึงเวลา ฉันจุดไฟเผ่าที่ให้สิ้นซากแน่！”

ไป๋เสี่ยวเฟยกล่าวด้วยความโมโหโทสะ

ส่วนเฉินเกอ เขากับกู่หยูเซียวก็มาถึงในห้องของกู่เยว่หือแล้ว

แผนผังห้องของเธอไม่ได้ซับซ้อนมาก และทางด้านหนึ่งของห้อง ก็มีโต๊ะทำงานวางอยู่

ส่วนด้านหลังเป็นชั้นหนังสือ

“ที่นี่ก็คือที่อยู่ของห้องลับเหรอ？”

กู่เฟิงถาม

“อืม คุณย่ามีห้องลับด้วยกันสองห้อง ไม่รู้ว่าคุณรู้หรือเปล่า และครั้งก่อนภายในห้องทำงานโดยเฉพาะของคุณย่า ซ้อนห้องลับไว้ห้องหนึ่ง ซึ่งก็คือห้องที่หญิงสาวชุดขาวถูกกักขังไว้ และเมื่อสมัยยังเด็ก ฉันก็เคยเห็นคุณย่าเดินออกมาจากด้านใน ดังนั้น มันน่าจะแตกต่างกับห้องลับทำงานของคุณย่าไม่มาก”

กู่หยูเซียวกล่าว

ระหว่างที่พูดอยู่ เธอก็เดินไปที่ด้านข้างของชั้นหนังสือ และบิดไปที่กล่องใส่ปากกาเบาๆ

ตามที่คาดไว้ไม่ผิด กล่องใส่ปากกามีเสียงแช้บๆดังออกมา

จากนั้น ชั้นวางหนังสือก็ได้สั่น และเคลื่อนไปด้านข้าง

หลุมมืดที่ทอดลงสู่พื้นดิน ก็ได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าของทั้งสอง

“คุณเห็นห้องลับนี้ครั้งแรกเหรอ？”

เมื่อเห็นว่ากู่หยูเซียวมีท่าทีความตกใจเล็กน้อย กู่เฟิงจึงถามขึ้น

“อืม ห้องลับนี้กับห้องลับคราวก่อน แตกต่างกันมาก อีกอย่างคุณรู้สึกได้หรือเปล่า ว่าห้องนี้มีความรู้สึกที่เย็นยะเยือกบางอย่าง？”

กู่หยูเซียวกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“เข้าไปดูก่อนค่อยว่ากัน คุณเดินตามหลังฉัน！”

บอกตามตรง เฉินเกอเองก็รู้สึกได้ถึงความเยือกเย็นบางอย่าง ไม่เพียงเท่านี้ ยังมีกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาพุ่งออกมาจากด้านใน ซึ่งทำให้เฉินเกอรู้สึกตกใจมาก

และในขณะนี้ ทั้งสองคนก็เดินเข้าไป

ทางเข้านี้เป็นทางเดินที่ยาวมาก

นอกจากนี้ทางเข้ายังถูกออกแบบด้วยช่องมืดมากมาย

และในช่องมืดนี้ มีสิ่งของวางอยู่มากมาย

กู่หยูเซียวจุดตะเกียงน้ำมันในห้องให้สว่าง แล้วเดินวนดูไปรอบ ๆ

“เจอแล้ว！”

เธอรู้สึกดีใจ

และยันต์หยกสีน้ำเงิน ถืออยู่ในกำมือของเธอ

“กลิ่นอายของมันคล้ายกับกลิ่นอายของเครื่องรางที่ติดอยู่บนร่างกายของไป๋เสี่ยวเฟยและเถียเฉิง คาดว่าน่าจะเป็นสิ่งนี้แหละ อย่ารอช้า พวกเรารีบออกไปจากสถานที่แห่งนี้เถอะ！”

เฉินเกอรู้สึกถึงกลิ่นอายที่อธิบายไม่ถูกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จึงพูดด้วยความกลัวเล็กน้อย

“ได้！”

แต่ทันทีที่หันกลับไป

ก็มีเสียงโครมครามดังขึ้น

ทางเข้าของด้านนอก เหมือนว่าถูกก้อนหินก้อนใหญ่ปิดผนึกไว้

ทางเดินทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงันชั่วขณะ

“กรี๊ด！”

กู่หยูเซียวที่กำลังเตรียมตัวจะเดินไปดูลาดเลาด้านหน้า จู่ ๆเธอก็ถูกดูดด้วยแรงดูขนาดใหญ่

แล้วส่งเสียงกรีดร้องออกมา

แรงดูดนี้แข็งแกร่งมาก ซึ่งเฉินเกอเองก็รู้สึกได้เช่นกัน

ดังนั้นจึงรีบใช้วิชาศุภรวิเศษเพื่อต่อต้าน

แต่ว่า ตามที่พลังดูดได้เพิ่มขึ้น เฉินเกอเองก็ไม่สามารถต้านทานได้ และไม่ทันได้ตั้งตัว เขาก็ถูกดูดเข้าไปในหลุมดำอีกหลุมหนึ่งโดยบังเอิญ

ปัง ปัง！

เฉินเกอและกู่หยูเซียวล้มลงกับพื้นพร้อมกัน

และที่นี่เป็นห้องหินที่อยู่ติดกัน

ทันทีที่พวกเขาตกลงมา ไฟของรอบ ๆ ก็สว่างขึ้นทันที

และมีแสงสีดำที่เหมือนผี วนเวียนอยู่รอบ ๆ

“ฮ่าฮ่า ฉันรอมาตั้งนานแล้ว นอกจากกู่เยว่หือแล้ว ในที่สุดก็มีคนอื่นเข้ามา หรือว่าคุณสองคนเป็นลูกหลานของตระกูลกู่เรา？”

แสงสีดำนี้ส่งเสียงที่แก่และดังออกมา