ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 714

บทที่714 ใครคนหนึ่ง

“มีคนอีกคนคอยตามดูผม?”

ครั้งนี้เฉินเกอขนลุกซู่จนถึงหนังศีรษะ

ที่แท้ชีวิตในช่วงมหาวิทยาลัยของตนเอง มันไม่ได้เงียบสงบเลย และถูกคนตามดูอยู่อย่างลับ ๆ แล้วยิ่งมีคนระดับคุณลุงคอยสอดส่อง

แท้จริงแล้วตั้งแต่ตอนแรกที่ได้พบกับคุณลุง

เฉินเกอก็พบว่าคุณลุง นั้นรู้จักตัวเขาดีเหลือเกิน อีกทั้งเรื่องที่ยื่นมือเข้ามาช่วยในคืนนั้น มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน

การได้พบเจอกันภายหลัง ก็ยิ่งได้พบว่าคุณลุง นั้นเข้าใจนิสัยใจคอของตนเองเป็นอย่างดี

บางครั้งเฉินเกอก็อยากจะถามในเรื่องพวกนี้

แต่ก็ชัดเจนว่าคุณลุง ไม่อยากจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เท่าใดนัก ตามมาด้วยเรื่องราวที่ค่อย ๆ เกิดขึ้นมากมาย เฉินเกอจึงไม่ทันได้มีโอกาสถาม

จนถึงตอนนี้ที่คุณลุง ได้พูดถึงมันอีกครั้ง

เฉินเกอจึงได้เข้าใจว่าเรื่องราวเป็นเช่นนี้เอง

“อือ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคนคนนั้นเฝ้าติดตามดูเธอมานานแค่ไหน ฉันพบว่าเขาปรากฏตัวถี่ขึ้นมากในช่วงปีที่เธอออกจากอำเภอผิงอันและช่วงมหาวิทยาลัยปีแรกของเธอ และหลังจากที่ฐานะของเธอถูกเปิดเผย เขาก็ติดตามดูเธออยู่ตลอดเวลา”

“ฉันเป็นกังวลว่าเขาจะคิดไม่ดีกับเธอจึงอยากจะตรวจสอบให้แน่ชัด เขาสะกดรอยตามเธอแบบนี้โดยมีจุดประสงค์อะไรแน่! ดังนั้นเพื่อความสะดวก ฉันจึงได้ปลอมตัวเป็นแบบนี้ และแฝงตัวอยู่ในโรงอาหารของเธอและทำงานเป็นพ่อครัว หึ ๆ!”

เฉินผิงอันยิ้มแหย

“แฝงตัวทำงานเป็นพ่อครัวในโรงอาหารของพวกเรา? แค่ผมไม่เคยเห็นคุณเลยนะ!”

เฉินเกอคิดไม่ออกจริง ๆ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามันไม่น่าเชื่อ เวลานั้นแท้จริงแล้วในโรงอาหารของเขาจะมีคุณลุง ยอดฝีมือผู้นี้อยู่

“แน่นอนล่ะ เวลานั้นพลังของเธอจะเจอฉันได้ยังไง ยิ่งกว่านั้นฉันก็มักจะอยู่ในครัว ต่อให้ออกมามันก็เป็นเวลาค่ำมืดแล้ว!”

เฉินผิงอันกล่าว

“อย่างนั้นคุณลุง คุณไปหาผมที่มหาวิทยาลัยทำไมกันล่ะ? ยิ่งกว่านั้น ใบหน้าที่แท้จริงของคุณเป็นแบบไหนกัน?” เฉินเกอรู้สึกว่าคุณลุง กำลังบอกความจริงกับตัวเองที่เก็บซ่อนมานาน

“อืม เดิมทีตามที่ฉันวางแผนไว้ หากว่าไม่สามารถทำให้เรื่องราวของบุคคลเบื้องหลังกระจ่างได้ ฉันก็ไม่อยากแสดงตัวกับเธอ แต่ว่า ฉันสงสัยว่าสิ่งเหล่านี้อาจเกิดจากคนคนนั้น! ฉันเชื่อว่าเขาคงจะระแคะระคายถึงการมีตัวตนอยู่ของฉัน! ก่อนหน้าเมื่อหลายปีก่อน ฉันก็คุ้นชินกับใบหน้านี้ รวมทั้งเจี่่ยนนัน ฉันเองก็ไม่ได้บอกเธอทั้งหมด เพราะฉันกังวลว่าหากพูดความจริงทั้งหมดไป ข่าวจะรั่วไปถึงบุคคลเบื้องหลังคนนี้ แต่ตอนนี้ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็นอีกแล้ว!”

เฉินผิงอันกล่าวอย่างตั้งใจ

จากนั้นก็หันกลับไปมองเฉินเกอที่กำลังจ้องมองตนเองอย่างสงสัย

เฉินผิงอันยื่นมือตนเองออกไปจับที่ฐานหูตนเอง แล้วค่อยๆ ดึงหน้ากากผิวหนังของมนุษย์ออกจากใบหน้าของเขา

เผยให้เห็นใบหน้าสุดแสนสง่างาม

ใช่แล้วถึงแม้ว่าจะเป็นคุณลุงวัยกลางคน แต่ใบหน้านี้ สามารถใช้เพียงคำว่าสง่างามเพื่อนิยามมันได้

แน่นอนว่านั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ใจความสำคัญคอใบหน้านี้ ทำให้เฉินเกอต้องเบิกตาโพลงและตัวสั่นขึ้นในทันใด!

“ลุง... ลุงสอง?”

เฉินเกอตกใจมากและบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เหมือนกับลุงสอง ในรูปถ่ายไม่ผิดเพี้ยน

เฉินเกอไม่อยากจะเชื่อ

“เสี่ยวเกอ ตอนนี้นายรู้แล้วสินะว่าฉันเป็นใคร!”

เฉินผิงอันพูดขึ้น

“ลุงสอง เป็นคุณจริงด้วย แต่ว่าคุณไม่ได้?”

เฉินเกอหายใจหอบถี่

“เรื่องนี้ เอาไว้ฉันจะค่อย ๆ อธิบายให้เธอฟังวันหลัง ตอนนี้เรื่องที่เร่งด่วนคือหาว่าพี่ใหญ่และพี่สะใภ้อยู่ที่ไหน และเรื่องของงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์! เขาพรากทุกคนในครอบครัวของเราในคราวเดียว ฉันไม่แน่ใจในวัตถุประสงค์ของเขา แต่ฉันรู้สึกได้ว่า ตอนนี้พี่ใหญ่และป้าสองพวกเขา น่าจะยังไม่มีอันตรายอะไร ดูเหมือนเขาจะมีจุดมุ่งหมายบางอย่าง จุดมุ่งหมายนี้ไม่ใช่การฆ่าฟันแน่!”

เฉินผิงอันวิเคราะห์อย่างใจเย็น