ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 732

บทที่732 ความลับของเฉินเตี๋ยนชาง

ชายโค้ตยาวกำลังบินอยู่

น่ากลัวจริงๆ ตัวเองจะต้องรีบหนีไปจากที่นี่

แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงเลยจริงๆ การบำเพ็ญปฏิบัติของเด็กคนนั้น กลับน่ากลัวมากกว่านายท่านเสียอีก

โชคดีที่ตัวเองตั้งตัวได้ไว

รีบถอย!

เขากู่ร้องอยู่ภายในใจ

แต่ก็ในเวลานี้เอง มีแสงสว่างร้อนเร่ามาขังตัวเขาไว้

เขาก้มลงไปมอง คลื่นกระแทกที่มีพลังงานไม่สิ้นสุด กำลังยิงพุ่งมาทางตัวเองด้วยความเร็วสูง

“อ๊าก!”

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เสียงร้องหวีดแหลมโหยหวนดังขึ้น

ครืน!

เสียงระเบิดดังขึ้น ร่างของเขาก็กลายเป็นแส้ขนหางจามรีผง

ภายในห้อง เฉินเกอค่อยๆลืมตาขึ้น นัยน์เทพทองถูกปิดลง ทุกๆอย่างก็กลับมาเงียบสงบ

ส่วนซีเหมินชิงร่างทั้งร่าง ก็มีแต่เหงื่อไหลจนเต็มหน้า

ความเจ็บปวดที่ดวงตาทั้งสองข้าง ทำให้เขาปวดหัวจนเกือบจะตาย

คนตรงหน้า ก็คือปีศาจ!

แรงกดดันแบบนี้ ทำให้คนล้วนที่จะหายใจไม่ทั่วท้องกันทั้งนั้น

“วะ....ไว้ชีวิต!”

เขาร้องไห้แล้วว่าขึ้น

“ผมเคยพูดไปแล้ว คนที่ทำร้านเพื่อนผม ต้องตาย!”

เฉินเกอพูด

พูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นชี้ ภายในพริบตาแสงสว่างก็พุ่งไปล้อมตัวของซีเหมินชิง

เสียงน้ำมันระเบิดที่ชวนให้ผู้คนรังเกียจดังขึ้น ดังขึ้นเคล้ากับเสียงร้องทรมานของเขา ซีเหมินชิงก็กลายเป็นเนื้อทอดเน่าๆชิ้นหนึ่ง!

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆที่เหลือแล้ว ในตอนนี้แม้แต่ฟางเจี่ยนนันก็ยังกลัวจนต้องกลืนน้ำลาย

ถึงขนาดที่ว่า เธอมองไปยังชายที่อยู่ด้านหน้า ทำให้ในใจตัวเองก็เริ่มคิด ชายที่ตัวเองรัก อยู่ๆก็ราวกับเป็นคนแปลกหน้า

สองปีก่อน ตอนที่ทั้งสองคนเจอกันในครั้งแรก เธอยังคงจำได้อย่างชัดเจน

เขาในตอนนั้น จิตใจบริสุทธิ์ ใจดี แถมรอบๆตัวเขาก็เปล่งประกายความธรรมดาออกมา

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นถึงคุณชาย แต่ว่า เขากลับไม่มีความรู้สึกหยิ่งผยองกดดันออกมา

ขนาดที่ฟางเจี่ยนนันที่เข้าใจถึงความเป็นไปของเฉินเกอตอนเมื่อก่อน

เขาในตอนนั้น ยังคงโทษตัวเอง ยังคงอ่อนแอ ถึงขนาดที่ต้องจัดการเรื่องราวมากมาย แต่ก็ยังไม่ได้หน้าอยู่ดี

เหอะๆ ตอนนี้คิดๆดูแล้ว เฉินเกอในตอนนั้นน่ารักมากจริงๆ

ตัวเองจะโดนบรรยากาศพิเศษแบบนี้ของเขาดึงดูดอยู่ตลอด

แต่ว่าตอนนี้.......

เขาเย็นชามากๆไป แถมยัง ใช่แล้ว ซีเหมินชิงคนนี้สมควรตายจริงๆ คนพวกนั้นก็สมควรจะตายเหมือนกัน แต่ว่าวิธีการตายของพวกเขา ก็น่าสงสารมากเกินไป ถึงขนาดที่พูดว่าน่าเวทนาก็ยังได้

โดยเฉพาะจิตสังหารที่มีต่อเฉินเกอ เสมือนว่าไม่กล้าให้ฟางเจี่ยนนันเข้าใกล้

“ไม่เป็นอะไรแล้ว พวกเราไปกันเถอะ?”

เฉินเกอพูดขึ้นเบาๆ

“ป....ไปไหนเสี่ยวเกอ?”

ฟางเจี่ยนนันได้สติกลับมาแล้วถามขึ้น

“ฆ่าบ้านตระกูลกู่!”

เฉินเกอพูดขึ้น

หลังจากนั้น เขาก็ค่อยๆเดินออกไปด้านนอก

ในตอนนี้ เกาะตระกูลเฉิน

ตอนนี้บนเกาะ กลายเป็นฐานทัพของบ้านตระกูลกู่กับสำนักฟีนิกซ์รวมไปถึงตระกูลซีเหมินแล้ว

โดยเฉพาะบ้านตระกูลกู่ พวกเขาเห็นว่าเกาะของตระกูลเฉินมีพื้นที่กว้าง ส่วนคฤหาสน์ของพวกเขาโดนเผาทำลายไปขนหมดแล้ว ตอนนี้ได้มีความคิดที่ว่าจะใช้ที่นี่สร้างคฤหาสน์หลังใหม่ของบ้านตระกูลกู่

“ถุย พวกคนสกปรกพวกนี้ ตอนแรกก็ใช้วิธีลับของบ้านตระกูลกู่สร้างตัว คิดไม่ถึงว่า ก็แค่พวกโจรร้าย!”