ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 776

บทที่ 776 รับเชิญ

เฉินห้าวเทียนหนีแล้ว แต่เป็นเฉินเกอตั้งใจปล่อยเขาไป

เดิมทีคิดว่า สามารถใช้มือของเฉินห้าวเทียน หาเจอเกาะโยวหลง

แต่ไม่คาดคิดว่า เฉินห้าวเทียนกลับซ่อนตัวอยู่คนเดียว

ในเมื่อไม่มีประโยชน์ เฉินเกอก็จะไม่ปล่อยเขาไปโดยธรรมดา เลยเปิดใช้งานคาถา สังหารเฉินห้าวเทียนในระยะไกลทันที

โชคดีที่ ได้พบตัวท่านซินแสกุ่ยแล้ว รอให้ท่านซินแสกุ่ยฟื้นฟูพลังจิตก่อน คิดว่าตำแหน่งของคนในครอบครัวตัวเอง ท่านซินแสกุ่ยก็สามารถคาดเดาออกมาได้

และอาศัยในช่วงเวลานี้พอดี

พวกเสี้ยวชางเซิงก็อดใจไม่ไหวแล้ว ต่างมาถามเฉินเกอ ว่าจะก่อตั้งสำนักฝึกตนของตัวเองหรือไม่ เพื่อสร้างบรรดาศักดิ์อย่างเป็นทางการ

ที่แตกต่างคือ ข้อเสนอในครั้งนี้ กลับได้รับการเห็นด้วยของท่านซินแสกุ่ยโดยตรง

ในขณะนี้ แม้แต่ท่านซินแสกุ่ย ก็ได้แสดงให้เฉินเกอเห็นถึงความสำคัญของการก่อตั้งสำนึกฝึกตนของตัวเอง

เพราะอย่างไรแล้ว ต่อไปไม่เพียงแต่จะเผชิญกับตระกูลเฉินเท่านั้น ยังมีอำนาจฝึกตนอีกมากมาย เช่นเดียวกับเหตุการณ์ที่ครอบครัวของเฉินเกอถูกจับตัว จะสามารถเห็นได้ว่า แม้ว่าเฉินเกอจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง

จุดนี้ ถือได้ว่าพูดโดนใจเฉินเกอมาก

“ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่จะต้องก่อตั้งสำนักของตัวเองแล้ว!”

เฉินเกอจ้องมองฝูงชนที่มีแววตากระตือรือร้น อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเล็กน้อย

“เยี่ยมเลย!”

“ฮ่าๆๆ ใช่เลย ต่อไปพวกเราก็จะเป็นคนที่มีองค์กรอย่างเป็นทางการแล้ว!”

“ต่อไป จะต้องแต่งตั้งให้คุณเฉินเป็นใต้เท้าจูนจู่! ท่านซินแสกุ่ยวางแผนอย่างรอบคอบและคิดการณ์ไกล สามารถเป็นกุนซือของใต้เท้าจูนจู่ได้!”

ผู้ฝึกตนที่ไม่มีเจ้านายทั้งหลาย ต่างตื่นเต้นกันมาก

แล้วก็ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

“คารวะ ใต้เท้าจูนจู่!”

ในขณะนี้ เสี้ยวชางเซิงและหลินจิ่วเป็นแกนนำ ทุกคนตะโกนพร้อมเพรียงกัน

ทำให้เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ

ท่านซินแสกุ่ยก็พูดอย่างจนปัญญา “พวกนายรีบร้อนอะไรกัน แม้ว่าจะก่อตั้งสำนัก ก็ควรครอบครองพื้นที่ด้านใดด้านหนึ่งก่อน ในเวลาเดียวกัน ก็สร้างชื่อขึ้นมา อีกอย่างหนึ่ง ก็คือต้องแจ้งให้ตำหนักจ้งโล๋ ทราบเกี่ยวกับการจัดการเรื่องราวของสำนักของเรา!”

“ใช่แล้ว กุนซือพูดถูก ดูเหมือนว่าพวกเรายังไม่มีชื่อ?”

“นอกจากนี้ พื้นที่ของเราจะเลือกอยู่ที่ไหน? คงไม่ใช่อยู่ในตระกูลเฉินนี่นะ? ที่นี่เป็นตัวเมืองที่วุ่นวาย!”

มีคนพูดขึ้น

“เหอะๆ เรื่องตำแหน่งที่ตั้ง ฉันมีอยู่ นั่นก็คือภูเขาสวนหยางนี้ หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ ท่านนักพรตอารามสวนหยาง กังวลว่าคนของตระกูลเฉินจะมาแก้แค้น รู้สึกกลุ้มใจยิ่งนัก มีความคิดที่อยากจะมอบภูเขาสวนหยางให้กับพวกเราอยู่แล้ว!เรื่องนี้! ถือว่าแน่นอนแล้ว!”

ท่านซินแสกุ่ยกล่าว

“ภูเขาลูกนี้ใหญ่พอ ใช้ได้แน่นอน!”

ทุกคนหัวเราะ

“สำหรับชื่อนั้น เรื่องนี้ยังต้องรบกวนคุณท่าน ตั้งชื่อด้วยตัวเอง เพื่อสนองความหวังของคนพวกนี้!”

ท่านซินแสกุ่ยพูดโค้งคำนับเล็กน้อย

ในความเป็นจริง ตั้งแต่ช่วงที่อยู่ในภูเขาผานหลง ท่านซินแสกุ่ยก็ได้ตัดสินใจแล้วว่า ชายผู้นี้ อาจจะเป็นผู้ที่ตัวเองจะติดตามในอนาคต

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ท่านซินแสกุ่ยก็ได้เตรียมตัวอยู่ตลอดเวลา

“ภูเขาสวนหยาง อารามสวนหยาง และพลังที่ตื่นขึ้นมาในครั้งแรกของฉัน ก็เป็นพลังสวนหยางฟ้าดินพอดี เมื่อคิดดูแล้ว ฉันมีวาสนากับสองคำนี้นะ ก็ดี จะก่อตั้งกองกำลังใหม่ ถ้าอย่างนั้นก็ตั้งชื่อว่า สำนักสวนหยางเตี้ยนแล้วกัน!”

เฉินเกอครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดขึ้น

“สำนักสวนหยางเตี้ยน? อาจารย์เฉิน ไม่ เฉินจูนจู่ นี่ช่างเป็นชื่อที่ดีจริงๆ!”

ในขณะนี้ มีเสียงดังขึ้นด้านนอกประตู

เป็นชายวัยกลางคน

คนนี้ก็คือหยุนเห้าเทียน ที่ถูกเฉินเกอช่วยเหลือไว้ แล้วอาศัยอยู่ในตระกูลเฉิน

“เหอะๆ หัวหน้าหยุน อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?”

เฉินเกอยิ้มจางๆ

หยุนเห้าเทียนคนนี้ เป็นหัวหน้าทีมเล็กๆในแกงค์ดากอน ในขอบเขตผู้ฝึกตน ถือว่าได้ก้าวเข้ามาครึ่งหนึ่งแล้ว