ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 779

บทที่ 779 พูดจาจองหองยิ่งนัก

“นายคือใครกัน?”

เด็กรับใช้คนหนึ่ง เห็นเฉินเกอลงมือหนักขนาดนี้ ก็โกรธในทันที

รีบเข้ามาตะโกนถามโดยตรง

และจูหยุนเฟยที่หรี่ตาไว้ ก็ลืมตาขึ้นทันที

แล้วมองไปทางเฉินเกอ

“นี่คือเพื่อนรักของฉัน พวกนายกล้าเหยียดหยามเพื่อนรักฉัน บัญชีนี้จะชำระยังไง? เมื่อกี้ ใครลงมือบ้าง?”

เฉินเกอถามด้วยเสียงเคร่ง

“หืม ไอ้สารเลว นายคิดว่านายเป็นใคร? ฉันลงมือด้วย แล้วจะทำไม?”

เด็กรับใช้คนหนึ่งพูดขึ้น

“บัดซบ ฉันก็ลงมือด้วย!”

ในขณะนี้ มีสิบกว่าคนเต็มๆ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเฉินเกอ

แต่ละคนมือกอดอกไว้ ยิ่งไปกว่านั้น บางคนยังถืออาวุธไว้ด้วย

พวกเขาคิดจะใช้อำนาจขู่เฉินเกอ

“จริงเหรอ? ดูเหมือนว่าจนถึงตอนนี้ พวกนายยังไม่มีความคิดที่จะรู้สึกผิดเลยหรือ?”

เฉินเกอยิ้มเบาๆ

“ฮ่าๆ? รู้สึกผิด ถ้านายกล้าพอ ก็ต่อสู้กับพวกเราสิบกว่าคน ไม่เช่นนั้นฉันก็จะออกหน้าแทนเพื่อนของฉันแล้วนะ!”

เด็กรับใช้คนหนึ่งยืนออกมายิ้มพูด

เรื่องตลก ไอ้หมอนี่ก็ไม่ดูเลยว่า ที่นี่เป็นพื้นที่ของใคร

ทั้งแกงค์ดากอนมีใครไม่รู้บ้าง จู หลง สองตระกูล เป็นตระกูลใหญ่

ไอ้หมอนี่ กล้ามาเหยียบจมูกของผู้มีอำนาจหรือ?

“ออกหน้าแทน? พวกนายคิดจะออกหน้าแทนอย่างไร?”

เฉินเกอยิ้มเยาะอย่างเย็นชา

“ง่ายนิดเดียว นั่นก็คือตัดแขนขานายออก แล้วทุบฟันในปากของนายออกทั้งหมด! แน่นอนว่า นายสามารถต่อสู้กลับได้ เพียงแค่นายมั่นใจ ว่านายสามารถรับมือกับพวกเราสิบกว่าคนได้ทั้งหมด!”

เด็กรับใช้เย้ยหยันเฉินเกอ

“ก็ได้ ในเมื่อพวกนายได้ลงมือหมด นั้นฉันก็ไม่ถือสา ที่จะให้พวกนายกลายเป็นสภาพเหมือนเขา!”

น้ำเสียงเพิ่งสิ้นลง

เด็กหนุ่มพวกนั้น เริ่มโจมตีทันที

ราวกับฝูงหมาป่า พุ่งตรงมาที่เฉินเกอ

และเฉินเกอก็ไม่เกรงใจเลย

ในขณะนี้ ทั้งร่างกลายเป็นภาพเงา

เคลื่อนไหวในฝูงชน

เพี้ยะๆๆๆๆๆ!

เสียงตบหน้าที่ดังสนั่นหู ดังก้องในโรงอาหาร

ทันทีหลังจากนั้น ก็เป็นเสียงกรีดร้องโหยหวนเหมือนฆ่าหมู

ในไม่ช้า คนพวกนี้ก็ได้หาฟันทั่วพื้นจริงๆ

และตั้งแต่เฉินเกอลงมือจนถึงสิ้นสุด เป็นเพียงไม่กี่ลมหายใจสั้นๆเท่านั้น

ในเวลานี้ ทุกคนมองจนนิ่งอึ้ง

หยุนเห้าเทียนก็กลืนน้ำลายลงคอ

โหดเหี้ยมมาก นี่มันโหดเหี้ยมมากจริงๆ!

และจูหยุนเฟยที่อยู่ด้านข้าง ในที่สุดก็ลืมตาขึ้นอย่างสิ้นเชิง

ฉากตรงหน้า ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ

นายคนนี้คือใครกันแน่?

ทำไมถึงเก่งกล้าเช่นนี้?

แม้กระทั่งหน้าผากของเขา ยังมีเหงื่อแตกด้วย

ขาก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

เก่งมากจริงๆ!

ที่น่าสยองมากที่สุดก็คือ ในตอนนี้ เฉินเกอกำลังเดินเข้ามาหาจูหยุนเฟยอย่างช้าๆ

“นายเป็นหัวหน้าของพวกเขา?”

เฉินเกอถามอย่างใจเย็น

“ไม่......ไม่ใช่!”

จูหยุนเฟยส่ายหัวอัตโนมัติ

เพี้ยะ!

เฉินเกอยกมือขึ้นตบไปที่หน้าโดยตรง

“คุณชายจูที่พวกเขาพูดถึง ไม่ใช่นายหรือ?”

เฉินเกอถามอย่างเย็นชา

“ใช่ใช่ใช่!”

จูหยุนเฟยพยักหน้าทันที

“แล้วเพื่อนรักของฉันทำยังไง?”