ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 792

ขณะนี้เวลานี้ รอบตัวของจินป๋อ มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง ปะทุออกมา

ค่ายกลชั้นสุนยู่ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา เปล่งแสงที่น่าสะพรึงกลัว ทำให้คนที่อยู่โดยรอบ ที่เห็นแสงนี้แล้ว ใบหน้าซีดขาว แต่ละคนต่างก็ได้ถอยห่างออกไป

ภายในงานเลี้ยงนี้ คนส่วนใหญ่ถือได้ว่าเป็นผู้ฝึกวิชา

ดังนั้น หลังจากที่ได้เห็นเครื่องรางชั้นสุนยู่แล้ว พวกเขาต่างก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร

แต่เฉินเกอที่อยู่ในสนาม กลับมีสีหน้าที่สงบเยือกเย็น ราวกับว่าไม่ได้กลัวเครื่องรางชั้นสุนยู่ที่อยู่ในมือของจินป๋อนัก

จินป๋อในเวลานี้ สายตาที่เยือกเย็นถึงขีดสุด กำลังจับจ้องอยู่บนร่างของเฉินเกอ และกล่าวว่า “ไอ้หนุ่ม วันตายของแกมาถึงแล้ว กล้าทำร้ายคนในตระกูลจินของเรา ต้องให้แกตายอย่างไร้ที่ฝัง!”

เมื่อได้ยินคำพูดของจินป๋อและมองดูท่าทางหยิ่งผยองบนใบหน้าของเขา เฉินเกอก็ยักไล่แบมือ แล้วพูดขึ้น

“มันก็แค่เครื่องรางชั้นสุนยู่ชิ้นเล็กๆ ชิ้นหนึ่งไม่ใช่หรอ? อยู่ต่อหน้าฉัน พวกแกมีสิทธิ์อะไรในการมาโอ้อวด!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอแล้ว ทำให้จินป๋อที่อยู่ไม่ไกล ยิ่งโกรธเข้าไปอีก

คราวนี้เขา เขาถึงกับได้เอาเครื่องรางชั้นสุนยู่ซึ่งเป็นไพ่ใบสุดท้ายออกมาใช้แล้ว

แต่ยังคงถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่อยู่ต่อหน้าดูถูก จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร

คราวนี้จินป๋อโกรธจนเส้นเอ็นบนใบหน้านูนขึ้นมา

ต่อจากนั้นก็กวักมือที่ใหญ่ บนฝ่ามือของเขา มีลูกแก้ววิเศษสีแดงหนึ่งลูก ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง

ภายในลูกแก้วสีแดงทึบ มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า ซึ่งมันก็ได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนว่าเมื่อรอจนลูกแก้ววิเศษนี้ระเบิดแล้ว พลังนี้ก็จะพุ่งโจมตีไปโดยรอบบริเวณ

พลังที่ปล่อยออกมาต้องเป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัว ทำให้โลกตะลึง ผีร้องไห้ และทำให้ผีนับไม่ถ้วนกรีดร้องและหวาดกลัว

เมื่อเห็นจินป๋ออาศัยค่ายกลที่อยู่ใต้เท้า เพื่อให้พลังของร่างกายพุ่งสูงขึ้น

และกดพลังและความแข็งแกร่งทั้งหมดเข้าไปในลูกแก้ววิเศษสีแดงทึบ