หลังจากที่เปิดประตูแล้ว เหลียงลู่ก็เห็นโกวฝานที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
และโกวฝานในเวลานี้ ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“คุณเหลียงลู่ แม้ว่าผมเพิ่งจะรู้จักกับคุณในงานเลี้ยงต้อนรับในวันนี้ แต่เรายังไม่ได้รู้จักกันเป็นทางการเลย ไม่รู้ว่าคุณเหลียงจะสนใจดื่มกับผมหน่อยมั้ย”
หลังจากได้ยินคำเชิญของโกวฝาน แม้ว่าเหลียงลู่ต้องการปฏิเสธ แต่เมื่อมาคิดถึงฐานะของโกวฝานที่อยู่ในตระกูลโกว ก็มีความสำคัญเช่นกัน เธอจะล่วงเกินไม่ได้
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เหลียงลู่ก็พยักหน้าตกลง
เธอที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“ในเมื่อคุณชายโกวอุตส่าห์เชิญ ฉันจะปฏิเสธได้อย่างไร!”
โกวฝานที่รอยยิ้มเต็มหน้า “การพูดการจาของคุณเหลียงไม่ธรรมดาจริงๆ สมกับที่เป็นสาวงามจริงๆ ”
“คุณชายโกวชมเกินไปแล้ว!”
ต่อมาภายใต้การนำของโกวฝาน เหลียงลู่ก็ออกจากห้องของเธอ แล้วไปถึงห้องรับแขกห้องหนึ่ง
คราวนี้ห้องรับแขกนี้ ตกแต่งในสไตล์โบราณ บนโต๊ะมีไวน์ชั้นดีสองสามขวดและกับแก้มอีกสองสามอย่าง
และชายชุดดำก่อนหน้านี้ ตอนนี้ได้เปลี่ยนชุดไปแล้ว กำลังรออยู่ในห้องรับแขก
หลังจากที่ได้เห็นโกวฝาน พาเหลียงลู่ปรากฏตัวพร้อมกันแล้ว ชายชุดดำก็ได้ส่งซิกให้กับโกวฝาน
เหมือนกับว่ากำลังบอกกับเขา ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมแล้ว
โกวฝานในเวลานี้ สายตาได้ไปหยุดอยู่บนร่างของชายชุดดำ เอ่ยปากพูดขึ้น “ตรงนี้ไม่มีธุระของนายแล้ว นายออกไปก่อนเถอะ”
ชายชุดดำยกมือคารวะ จากนั้นก็ออกไปจากห้องนี้
ภายในห้อง เหลือเพียงเหลียงลู่กับโกวฝาน
และโกวฝานในเวลานี้ ถือโอกาสหยิบไวน์ที่อยู่บนโต๊ะ ขึ้นมาหนึ่งขวด ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้ม มองไปทางเหลียงลู่แล้วแนะนำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...