ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 839

"ผู้อาวุโสโถ้ป๋าจี้ พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว!" ผู้นำที่อยู่ด้านหน้าคนสิบกว่าคนก็คือผู้อาวุโสสามของตระกูลหลิน หลินตงหยวน

“ผู้อาวุโสหลิน เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหลินของคุณ ไหนบอกว่าจะระดมยอดฝีมือทั้งหมดในตระกูลขึ้นมาบนยอดเขาชางฉอง ตระกูลหลินของคุณกลับส่งคนมาแค่สิบกว่าคน คิดจะมาแกล้งเปิดการแสดงให้ตระกูลโถ้ป๋าของเราดูหรือไง?”

โถ้ป๋าจี้สองมือไพล่หลังและแค่นเสียงออกมา

“เรื่องนี้พวกเราเองก็ช่วยไม่ได้ ยอดฝีมือหลายคนในตระกูลถูกส่งออกไปแล้ว ตอนนี้เหลือคนเพียงสิบกว่าคนเท่านั้น ผู้อาวุโสไท้เสียงของเราบอกแล้วและได้ออกคำสั่งให้ยอดฝีมือทุกคนรีบกลับมายังตระกูลโดยเร็วที่สุด ส่วนเรื่องที่ว่าพวกเขาจะมาทันหรือไม่นั้น พวกเราก็ไม่ทราบแล้ว"

หลินตงหยวนแสร้งทำตัวน่าสงสาร จากนั้นก็นำพูดที่หลินเต้าเทียนกำชับมาล่วงหน้าเล่าออกมาทั้งอย่างนั้น

"หึ"

เห็นชัดว่าโถ้ป๋าจี้ไม่เชื่อในสิ่งที่หลินตงหยวนกล่าว

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก จะให้เขาไปดูที่ตระกูลหลินเองว่ายอดฝีมือคนอื่นไม่อยู่ในตระกูลหรือไม่ก็คงจะเป็นไปไม่ได้

“ผู้อาวุโสโถ้ป๋า ตระกูลของโถ้ป๋าของคุณเตรียมตัวยังไงบ้าง?” หลินตงหยวนเหลือบมอง เมื่อเห็นยอดฝีมือตระกูลโถ้ป๋าหลายสิบคนที่ยืนอยู่ข้างหลังโถ้ป๋าจี้ ในใจเขาก็รู้ดีว่าตระกูลโถ้ป๋าส่งยอดฝีมือมาทั้งหมดแล้ว

“พวกเราเตรียมพร้อมแล้ว แต่ดูเหมือนว่าตระกูลหลินของคุณจะไม่สนใจให้ความร่วมมือนี้มากเท่าไหร่ ฉันว่ารอให้พรุ่งนี้ผู้อาวุโสเสียงมาถึงก็จำเป็นต้องหารือเกี่ยวกับสิทธิ์ความเป็นเจ้าของจิตเทพเก้าภพ สักหน่อย!” โถ้ป๋าจี้ไม่ต้องการจะคุยกับคนตระกูลหลินเลยสักนิด

“ไม่มีปัญหา ฉันเองก็บังเอิญมีคำพูดสองสามคำกับผู้อาวุโสไท้เสียงอยู่เหมือนกัน ผู้อาวุโสไท้เสียงดูเหมือนจะไม่ได้สนใจจิตเทพเก้าภพ มากสักเท่าไหร่ ถ้าตระกูลหลินของคุณต้องการ ก็รับไปซะเถอะ!”

หลินตงหยวนโบกมือ

ยังไงเสียหลังจากจัดการเฉินเกอในวันพรุ่งนี้แล้วพวกเขาก็จะถือโอกาสกำจัดยอดฝีมือเหล่านี้ของตระกูลโถ้ป๋าต่อไปด้วยเลย ต่อให้ตอนนี้สัญญาไปว่าจะยกทพจิตเก้าภพให้พวกเขาแล้วจะมีอะไรกัน

“จริงหรือ?” โถ้ป๋าจี้เหลือบมองเล็กน้อย

เหตุผลที่พวกเขาลงมือกับเฉินเกอก็เพราะจิตเทพเก้าภพ หากตระกูลหลินไม่ต้องการมัน อย่างนั้นมันก็จะตกมาอยู่ในมือของตระกูลพวกเขาอย่างแน่นอน

แต่เขากลับไม่รู้ว่าทำไมตระกูลหลินถึงไม่ต้องการมัน

“ฉันเป็นถึงผู้อาวุโสสามของตระกูลหลิน สิ่งที่พูดออกมาไหนเลยจะเป็นเท็จ!” หลินเต้าเทียนไม่ได้มองโถ้ป๋าจี้

เขาพายอดฝีมือของตระกูลสิบกว่าคนขึ้นไปบนยอดเขา ขณะที่หลินตงหยวนกำลังนั่งบนหินเพื่อทำสมาธิ เขาไม่คิดจะพูดอะไรมากนักกับโถ้ป๋าจี้ หลีกเลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายค้นพบพิรุธในคำพูดของตนและมองออกถึงแผนการของตระกูล

เมื่อเห็นว่าหลินตงหยวนไม่พูดไม่จา โถ้ป๋าจี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดต่อ

หนึ่งคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าบนยอดเขาชางฉองจะค่อนข้างหนาวเหน็บ แต่สำหรับผู้ฝึกพลังวิชาแล้ว นี่ไม่ถือว่าเป็นอะไร

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากตื่นนอนและรับประทานอาหารเช้า เฉินเกอก็เดินออกจากคฤหาสน์เพียงลำพัง

ไป๋เสี่ยวเฟยคิดอยากจะตามมา แต่กลับถูกเฉินเกอเกลี้ยกล่อมให้เขาอยู่ปกป้องเหลียงลู่ในคฤหาสน์

ต้องรู้ว่า นี่ถือเป็นการต่อสู้กับสองตระกูลผู้ฝึกพลังวิชา แม้ว่าไป๋เสี่ยวเฟยจะมาจากกองทัพ แต่เขาก็มีเพียงทักษะการเตะต่อยเพียงสองสามทักษะเท่านั้น เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ฝึกพลังวิชาเลยสักนิด

หากขึ้นไปบนยอดเขาชางฉองด้วยกัน ไม่เพียงแต่จะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ยังอาจต้องการความช่วยเหลือจากตน หากพาภาระไปด้วย เฉินเกอก็ไม่แน่ใจว่าตนจะเอาชนะคนเหล่านั้นได้

ใครจะรู้ว่าตระกูลหลินและตระกูลโถ้ป๋าได้วางกับดักเอาไว้มากมายเพียงใด

“พี่เฉิน นายควรระวังหน่อยล่ะ” ไป๋เสี่ยวเฟยยืนอยู่ที่ประตู เขามองดูเบื้องหลังของเฉินเกอที่ค่อยๆ เดินออกจากคฤหาสน์ไปและตะโกนบอก

“ไม่มีปัญหา” เฉินเกอไม่หยุดฝีเท้าและโบกมือกลับ