ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 847

ทันใดนั้นร่างทั้งร่างก็เหี่ยวเฉาลงไป เขาอยากจะสู้ด้วยแรงกำลังเฮือกสุดท้าย แต่กลับไม่สามารถใช้กำลังจากส่วนไหนในร่างกายได้อีก

ทำได้เพียงกัดฟัน ไม่ยอมล้มลงกับพื้น

โถ้ป๋าหงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังในร่างกายของเขากำลังหายไป จนถึงตอนนี้เขาก็เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่า การยั่วยุเฉินเกอ นั้นเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมากเพียงใด และไม่ต้องพูดถึงบทเรียนจากตระกูลจินที่มีอยู่

ถ้าเขารับปากเฉินเกอไปตั้งแต่เนิ่นๆ และบอกที่อยู่ของคนเหล่านั้นแก่เขา บอกข้อมูลทั้งหมดที่ตนรู้เกี่ยวกับภาพไห่ซินให้เขาฟัง บางทีไม่แน่ว่าเขาอาจจะไม่ต้องมาถึงขั้นนี้เลยสักนิด

แต่ตอนนี้สายเกินไปที่จะพูดอะไรแล้ว

โถ้ป๋าหงมองไปที่ยอดฝีมือของตระกูลที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาอย่างทำอะไรไม่ถูกเหล่านั้น เขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว ดวงตาไร้ซึ่งแววกระปรี้กระเปร่าอีกต่อไป

“นายฆ่าโถ้ป๋าหงแล้ว?” หลินเต้าเทียนหยุดฝีเท้ากะทันหัน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้เขาได้เห็นมันอย่างเต็มสองตา แค่เพียงสองหมัดก่อนหลัง ก็สามารถฆ่าผู้อาวุโสไท้เสียงของตระกูลชั้นยอดได้แล้ว

ช่องว่างความแข็งแกร่งที่ห่างชั้นราวกับฟ้าดินนี้ ทำให้หลินเต้าเทียนอดขาสั่นขึ้นมาหลายครั้งอย่างช่วยไม่ได้ จู่ๆเขาก็พบว่าถ้า หากเฉินเกอต้องการจะฆ่าเขา แค่ฝ่ามือที่ตนปะทะไปเมื่อตอนแรกนั้นก็เพียงพอที่จะเอาชีวิตเขาได้แล้ว

“ไม่ต้องรีบร้อย ตระกูลหลินของนายก็จะมีจุดจบแบบเดียวกัน” เฉินเกอเผยรอยยิ้มสดใส จากนั้นพลังอันมหาศาลก็แผ่ออกมาจากภายในร่างกายของเขาอีกครั้ง ขณะที่ยอดฝีมือของตระกูลเหล่านั้นกำลังร่นถอยไปติดๆ เฉินเกอก็พุ่งไปข้างหน้า

ใช้เวลาเพียงชั่วลมหายใจเขาก็มายังตรงหน้าของหลินเต้าเทียน

“เพี๊ยะ!”

มือของเฉินเกอบีบเข้าที่คอของหลินเต้าเทียน