โถ้ป๋าจี้ตกตะลึงไป หากบอกให้ฆ่าคนตระกูลหลินพวกนั้นก็ยังไม่เท่าไหร่ ท้ายที่สุดแล้วตระกูลโถ้ป๋าและตระกูลหลินก็แข่งขันกันมาตลอดเป็นเวลาหลายร้อยปี แม้ว่าภาพนอกจะดูสงบนิ่งอย่างมาก แต่ในความเป็นจริงแล้วกับก่อคลื่นใต้น้ำกันอย่างลับๆ ยอดฝีมือของทั้งสองตระกูลก็มักจะแข่งขันกันอยู่ตลอด
แต่คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาคือยอดฝีมือของตระกูลโถ้ป๋า
หลายคนในที่นี้มีไม่น้อยที่เขาเฝ้ามองดูมาจนเติบโตกับตาของเขาเอง อีกทั้งยังมีอีกส่วนน้อยที่ตนเป็นผู้คัดเลือกและฝึกฝนมา ถึงแม้จะไม่อาจเปรียบได้ดั่งความรักบุตรบิดา แต่ก็มีมิตรภาพระหว่างผู้อาวุโสในตระกูลและรุ่นเยาว์อยู่
ตอนนี้เฉินเกอให้เขาฆ่าทุกคนเพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสมีชีวิตรอด โถ้ป๋าจี้ตกเข้าสู่ความลังเล ด้านหนึ่งคือยอดฝีมือของตระกูล ส่วนอีกด้านคือชีวิตของตัวเอง นี่เป็นเรื่องยากที่จะเลือกอย่างยิ่ง
ส่วนยอดฝีมือเหล่านั้นก็กำลังตกตะลึงอยู่กับที่ พวกเขาจ้องไปที่โถ้ป๋าจี้ ไม่รู้ว่าเขาจะเลือกอะไร
“ฉันให้โอกาสนายแล้ว ในเมื่อนายไม่หวงแหนมัน นายก็ต้องจ่ายค่าชดใช้”
“อยากลงไปจากที่นี่คนเดียว หรือตายไปที่นี่พร้อมกับพวกเขา?” หลังจากสูบบุหรี่ไปครึ่งมวน เฉินเกอก็มองลงไปที่ทิวทัศน์เบื้องล่างยอดเขาชางฉองและเอ่ยเสียงเรียบ
"ฉันจะฆ่า!"
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของโถ้ป๋าจี้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม
เขารู้ว่าสิ่งที่เขาควรทำมากที่สุดก็คือการนำยอดฝีมือของตระกูลโถ้ป๋าและตระกูลหลินมาสู้เอาเป็นเอาตายกับเฉินเกอ แต่ในใจของเขาก็รู้ดี ตอนนี้ผู้อาวุโสไท้เสียงทั้งสองคนล้วนถูกฆ่าตายไปแล้ว อาศัยแค่ความแข็งแกร่งของพวกเขาเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะคุกคามเฉินเกอได้
เขาไม่อยากตาย เขาต้องการออกจากที่นี่ ต่อให้ในใจจะต้องรู้สึกผิด
“ผู้อาวุโสรอง คุณหมายความว่าอย่างไร?!” ศิษย์ทุกคนของตระกูลโถ้ป๋าตกใจขึ้นมา ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุดถามขึ้นทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...