ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 909

หลังจากที่กินอื่มดื่มเสร็จแล้ว สายตาของเคซา คิมคาวะยังคงจับจ้องสำรวจในตัวของทาตายุอยู่ มีแค่บางครั้งเท่านั้นที่หันไปมองเฉินเกอบ้างเป็นครั้งคราว และสายตาที่หันไปมองเฉินเกอนั้น จากนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความใคร่และคลุมเครือ เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมขึ้นมาทันที เขาได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร และไม่ว่าเฉินเกอจะมีฐานะอะไร บุคคลคนนี้ไม่สามารถออกไปจากตระกูลคิมคาวะได้อย่างปลอดภัยแน่นอน

"คิมคาวะซัง ขอบคุณมากสำหรับการต้อนรับครั้งนี้ และเพื่อเป็นการตอบแทนผมมีขอเสนอดีๆที่จะแนะนำคุณ ทางที่ดีที่สุดขอให้ควบคุมความคิดที่ไม่ดีของคุณไว้ ไม่อย่างนั้นสุดท้ายแล้วคนที่จะเสียเปรียบ ก็จะเป็นตัวคุณเองนั่นแหละ"หลังจากที่เฉินเกอดื่มเหล้าในแก้วจนหมด ยิ้มบางๆแล้วพูดออกมา

อาหารมื้อนี้ สายตาของเฉินเกอจับจ้องสำรวจที่ตัวของเคซา คิมคาวะตลอดเวลา แน่นอนต้องรู้ความคิดของเขาที่มีต่อตัวเองอยู่แล้ว

"ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณเฉิน"เคซา คิมคาวะยิ้มเยาะออกมา"แต่ว่าตอนนี้คุณเฉินก็ได้กินอิ่มแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ ผมกับคุณหนูทาตายุยังมีเรื่องต้องคุยกันอีก เกี่ยวกับธุรกิจที่ตระกูลของพวกเราทั้งสองตระกูลที่จะทำร่วมกัน คุณเฉินคงจะไม่รบกวนพวกเราหรอกนะ?"

"แน่นอนอยู่แล้ว"เฉินเกอยักไหล่ หันตัวแล้วเดินยิ้มออกมา

ทาตายุ ฟุตาบะจ้องมองตามแผ่นหลังของเฉินเกอ ตอนที่เฉินเกออยู่ที่นี่นั่น เธอยังรู้สึกอุ่นใจ เสมือนว่าขอแค่ผู้ชายคนนี้อยู่ข้างๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่จำเป็นต้องกังวลและกลัว แต่ตอนนี้เฉินเกอไปแล้ว ทำให้ต้องเผชิญหน้ากับเคซา คิมคาวะคนเดียว ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

ถึงแม้จะยอมรับชะตากรรมตั้งแต่ต้นแล้ว และรู้อยู่แล้วไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ต้องถูกเคซา คิมคาวะทำไม่สุภาพใส่ แต่เธอก็ยังยอมรับไม่ค่อยได้ หรือจะพูดอีกอย่างคือ เธอยังไม่สามารถทำใจให้ยอมรับมันได้นั่นเอง

"เฝ้าระหว่างเขาให้ฉันดีๆ!"

เมื่อเห็นเฉินเกอเดินออกไป เคซา คิมคาวะรีบพูดกับลูกน้องทันที

ลูกน้องพยักหน้า แล้วรีบเดินตามออกไป

"คุณหนูทาตายุ ตอนนี้ในห้องนี้ก็เหลือแต่เราสองคนแล้ว ผมว่าถึงเวลาที่จะคุยเรื่องระหว่างเราสองคนแล้ว"เคซา คิมคาวะทำท่าโบกมือ สั่งให้ลูกน้องไปปิดประตูให้เรียบร้อย จากนั้นเดินเข้านั่งลงข้างๆทาตายุ ฟุตาบะด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์

ในขณะที่พูดนั้น แขนได้ไปวางอยู่บนไหล่ของทาตายุ ฟุตาบะโดยธรรมชาติ

เนื่องจากได้กินยาเข้าไปแล้ว เวลานี้ใบหน้าของเขาเริ่มแดง ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ และมีความคิดที่จะทับร่างทาตายุ ฟุตาบะลงไปเสียตอนนี้เลย แต่ที่นี่เป็นสถานที่กินข้าว เขาไม่อยากจัดการเรื่องแบบนี้อย่างไม่สบายตัวแบบนี้

"คิมคาวะซัง เวลาพูดก็พูด หวังว่าคุณจะให้เกียรติฉันหน่อย ไม่เล่นมือเล่นเท้าแบบนี้"ทาตายุ ฟุตาบะผลักแขนของเคซา คิมคาวะด้วยความรังเกียจ จากนั้นขยับตัวไปข้างๆเล็กน้อย

"ทาตายุ ฟุตาบะ ตามเป้าหมายระหว่างตระกูลของเราสองคนนั้น คุณคือภรรยาในอนาคตของผมแล้ว ผมจะจับต้องตัวคุณแค่นี้ไม่ได้เลยเหรอ?"การปฏิเสธของทาตายุ ฟุตาบะ ทำให้เคซา คิมคาวะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย หลายปีมานี้ผู้หญิงคนไหนที่เขาอยากได้ก็ต้องได้

แต่ทาตายุ ฟุตาบะกลับปฏิเสธเขามาตลอด

หรือว่าสาวน้อยคนนี้ยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตระกูลตัวเองตกอยู่ในสภาพอะไรเหรอ?

จนจะเอาตัวเธอมาแลกเปลี่ยนเพื่อให้ตระกูลคิมคาวะช่วยเหลือตระกูลของเธออยู่แล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาทั่วไปคงจะอุทิศตัวเองแล้ว สาวน้อยคนนี้ยังกล้าปฏิเสธเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอีก

"ฉัน......"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเคซา คิมคาวะ ทำให้ทาตายุ ฟุตาบะไม่รู้จะพูดอะไรอีก

"เวลาก็ดึกมากแล้ว พวกเรากลับไปพักผ่อนกันเถอะ พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาค่อยหารือกันเกี่ยวกับเรื่องที่จะช่วยเหลือตระกูลฟุตาบะ"

เคซา คิมคาวะยังคงวางแขนอยู่บนไล่ของทาตายุ ฟุตาบะอยู่"คุณหนูทาตายุหวังว่าคุณจะไม่มองข้ามความหวังดีนี้ไปนะ สถานการณ์ของตระกูลฟุตาบะตอนนี้คุณน่าจะรู้ดี ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลคิมคาวะ เกรงว่าจะไม่รอดผ่านพ้นไปในปีนี้เป็นแน่ใช่ไหม?"