หากเขาไม่เห็นด้วยเคซา คิมคาวะ ตอนนี้เขาก็คงแค่ไปสืบเรื่องชายลึกลับคนนั้น ความกดดันบนไหล่ของเขาก็คงลดลงไปอย่างมาก อีกทั้งหัวหน้าตระกูลเองก็รู้ดีว่าการสอบสวนนั้นยากลำบาก ถึงบอกว่าให้เวลาหนึ่งเดือน แต่อันที่จริงสุดท้ายแล้วก็ไม่แน่ว่าจะลงโทษตนเองหรือไม่
แต่ตอนนี้เขาได้รับปากว่าจะร่วมมือกับเคซา คิมคาวะ หากเฉินเกอไม่ได้รับการจัดการภายในเวลาที่กำหนด ผลที่ตามมาก็จะเกิดขึ้นจริงๆ
"วางใจเถอะผู้นำทีม พวกเราสองคนลงมือจะต้องประสบความสำเร็จแน่ หากเราโชคดีพอ ก็จะนำข่าวกลับมาได้ในเช้าวันพรุ่งนี้!" เอนโดพยักหน้า เขายังคงมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเองอย่างยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาทั่วไป ต่อให้เป็นกองกำลังพิเศษของโวกั๋ว เขาสามารถเอาชนะสิบต่อหนึ่งได้อย่างไม่เสียเปรียบ
"ไปเถอะ ฉันหวังว่าพวกนายจะได้ข่าวดีกลับมา" ซุทานิ โคชิโบกมืออย่างอ่อนแรงอยู่บ้าง หลังจากสั่งการทุกอย่างไป เขาก็ไม่ต้องการคิดอะไรทั้งนั้น นอกจากต้องการพักผ่อนให้ดีๆ สักหน่อย
เอนโดและไฮทาซุมิโค้งตัวคำนับ จากนั้นก็ออกจากห้องของเขาไปพร้อมกัย ทั้งสองไม่เพียงแต่ต้องเคลื่อนไหวด้วยเท่านั้น แต่ยังต้องจัดการสั่งทีมของตนด้วย ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยทำให้งูตื่นมาก่อน คราวนี้จะต้องลงมืออย่างไร้ร่องรอย
——
ในบ้านตระกูลฟุตาบะ
หลังจากที่ริวโรคุ คิมคาวะจากไป เฉินเกอก็กลับไปที่ห้องของเขา จากนั้นก็ติดต่อไป๋เสี่ยวเฟยทางโทรศัพท์และทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้
หลังจากที่ไป๋เสี่ยวเฟยเอ่ยอธิบาย เฉินเกอก็คุยกับซินแสกุ่ยอีกรอบ พวกเขารู้ว่าในโรงแรมนั้นปลอดภัยอย่างมาก และไม่พบปัญหาหลังจากที่เขาจากมา เมื่อคิดว่าเหลือเวลาอีกเพียงไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก่อนการแข่งขันหน่วยรบพิเศษของไป๋เสี่ยวเฟย เฉินเกอก็บอกตนว่าเขาจะกลับไปรวมตัวกับพวกเขาก่อนการแข่งขัน
แน่นอนว่า นี่ไม่ใช่เพียงเพื่อพบกับพวกไป๋เสี่ยวเฟยเท่านั้น แต่ทาตายุในฐานะราชินีทหารหญิงของโวกั๋วก็จะต้องเข้าร่วมด้วย และเฉินเกอต้องปกป้องความปลอดภัยของเธอ
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เห็นได้ชัดว่าไป๋เสี่ยวเฟยยินดีอย่างยิ่ง
หลังจากวางสายแล้ว เฉินเกอก็นอนอยู่บนเตียงโดยเอามือหนุนศีรษะเอาไว้ ในหัวของเขามีภาพวาดพิเศษที่ปรากฏขึ้นบนภาพไห่ซินเกิดขึ้น หลายวันมานี้เขามักจะดูมันทุกครั้งที่เขามีเวลา แต่มันกลับไม่มีอะไรปรากฏขึ้นอีกเลย
แต่เฉินเกอก็ไม่ได้แตกตื่นอะไร เขาเข้าใกล้เกาะโยวหลงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
ถึงขั้นที่หลายครั้งเมื่อเขาจะอยู่ใกล้ทาตายุ เขาก็รู้สึกได้ถึงความร้อนจางๆ ของภาพไห่ซิน ซึ่งนี่ทำให้เขาแน่ใจมากขึ้นว่าจี้สัญลักษณ์พิเศษบนหน้าอกของทาตายุนั้นต้องมีความเกี่ยวข้องบางอย่างกับเกาะโยวหลงรวมถึงภาพไห่ซินอย่างแน่นอน
"ก๊อกก๊อกก๊อก!"
"คุณเฉินเกอ คุณอยู่รึเปล่า หัวหน้าตระกูลเชิญคุณไปทานอาหารเย็น" เสียงเคาะประตูกดังขึ้น ซึ่งเป็นเสียงของลูกน้องของทากูยะที่เอ่ยขึ้นมา
"เดี๋ยวฉันตามไป" เฉินเกอลูบหน้าตนเอง และขจัดความคิดเหล่านั้นออกไปชั่วคราว จากนั้นก็ลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมและเอ่ยบอก
สิบนาทีต่อมา เฉินเกอก็มาถึงห้องอาหาร
เขายังคงทานอาหารเย็นกับพวกทากูยะสองพ่อลูก ส่วนลูกน้องของทากูยะก็กำลังยืนอยู่ข้างหลังเพื่อยกชามา แต่หลังจากการพบปะกับคนในตระกูลฟุตาบะ เห็นได้ชัดว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของทากูยะนั้นเปลี่ยนเป็นน้อยลง
แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่สนใจเรื่องผิวเผินพวกนี้ แต่ยังไงเสียเขาก็เป็นหัวหน้าตระกูล เมื่อเห็นว่าตระกูลค่อยๆ พังทลายและทรุดโทรมลงในมือของเขา ในใจของเขาก็ย่อมไม่มีความสุข
"คุณเฉินเกอ การแข่งขันหน่วยรบพิเศษจะจัดขึ้นภายในเวลาไม่ถึงสัปดาห์นี้แล้ว ถ้าหากคุณต้องการกลับไปช่วยเพื่อนของคุณ โปรดช่วยแบ่งเวลามาดูแลทาตายุสักหน่อย ฉันกลัวว่าคนในตระกูลโคชิจะโจมตีเธอ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...