ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 960

"คุณคิดว่าหลังจากที่ขึ้นไปบนเกาะโยวหลงแล้ว จะให้คนคนนี้ช่วยเหลืองั้นหรือ?" ท่านซินแสกุ่ยถาม

"ไม่ใช่ ผมแค่ไม่ต้องการฆ่าคนของตระกูลเฉิน" เฉินเกอส่ายหน้า เรื่องช่วยพ่อแม่นั้นเป็นเรื่องสำคัญ เฉินเกอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใคร และไม่ไว้ใจพวกเขาด้วย

"แต่มันอาจจะเป็นการปล่อยเสือเข้าป่าก็ได้" เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดเช่นนี้ ท่านซินแสกุ่ยก็อดเป็นกังวลไม่ได้ นานมาแล้วเขาเคยทำนายให้เฉินเกอ รู้ว่าเฉินเกอจะพบอันตรายบนเกาะโยวหลง จนถึงขนาดอาจถึงแก่ชีวิต

เพียงแต่เขายังไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปบอกเฉินเกอเลย

"ไม่เป็นไรหรอก ความสามารถของเขาไม่ได้ดี แม้ว่าเขากล้าลงมือกับผม ผมก็จะทำให้เขาไม่มีโอกาสได้กลับไป" เฉินเกอโบกมือแสดงให้เห็นว่าไม่ได้ใส่ใจ

"คุณมีความมั่นใจก็ดีแล้ว" พอเห็นเฉินเกอเต็มไปด้วยความมั่นใจ ท่านซินแสกุ่ยก็ไม่ถามอะไรอีก

"อ้อ ตอนที่ผมกับผู้ฝึกตนจากตระกูลเฉินประมือกัน ก็ได้พบกับนักฆ่าที่มาลอบสังหารผมด้วย น่าจะได้รับการว่าจ้างมาจากตระกูลคิมคาวะ มีศักยภาพแข็งแกร่งมาก ผมรู้สึกเหมือนเขาจะเป็นนักฆ่าที่ติดอันดับบัญชีนักฆ่า" เฉินเกอ ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเฉินอาหมันมากนัก

"นักฆ่าในบัญชีนักฆ่า?" ไป๋เสี่ยวเฟยเกิดความสนใจขึ้นมา "พี่เฉิน ศพของเขาอยู่ที่ไหน ผมเคยทำการตรวจสอบบัญชีนักฆ่าห้าสิบคน เข้าใจสถานการณ์ของพวกเขาดี มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นใคร"

"เกรงว่าคุณจะไม่ได้เห็นแล้ว" เฉินเกอยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

"อย่าบอกนะว่าเขาหนีไปแล้ว?" ไป๋เสี่ยวเฟยค่อนข้างผิดหวัง ถ้าเขาจับได้ เขาต้องจำได้แน่ บางทีอาจจะสาวถึงคนที่อยู่เบื้องหลังที่ต้องการจัดการกับพี่เฉินได้ทั้งหมดด้วย

"ไม่ได้หนีไปไหน แต่สลายไปด้วยน้ำมือผมแล้ว" เฉินเกอเอื้อมมือออกไปจับ

พอเห็นกิริยาของเฉินเกอ ไป๋เสี่ยวเฟยก็ตระหนักได้ทันทีว่า เขาไม่ใช่ไม่เคยเห็นความสามารถของเฉินเกอมาก่อน การสลายศพศพหนึ่ง มันเป็นเรื่องง่ายดาย

"ถ้าอย่างนั้นก็น่าเสียดายจริงๆ ถ้าหากไว้ชีวิตเขาก็คงดี" ไป๋เสี่ยวเฟยทอดถอนใจด้วยความผิดหวัง

"เราไม่จำเป็นต้องพูดคุยในหัวข้อนี้อีกต่อไปแล้ว การประลองฝีมือของพวกคุณสิ้นสุดลงหรือยัง?" เฉินเกอซักไซ้ถาม

"สิ้นสุดลงแล้ว รออีกไม่กี่วันถึงจะได้รับผลการทดสอบ ผมน่าจะทำได้ไม่เลวนะ สู้คุณหนูทาตายุไม่ได้ แต่ก็ยังคงอยู่ในอันดับบนๆ" ไป๋เสี่ยวเฟยนึกถึงผลงานของเขาในสองวันที่ผ่านมา ไตร่ตรองครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดมันออกมา

"ถ้าอย่างนั้นก็ติดต่อทาตายุ เพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลฟุตาบะ พวกคุณสองคนต้องระมัดระวังตัวหน่อย ครั้งนี้ต้องเผชิญหน้ากับสองตระกูลใหญ่ในโวกั๋ว หนึ่งในนั้นคือตระกูลนักฆ่า ส่วนอีกหนึ่งก็มีสถานะไม่ธรรมดา"

"ฆาตกรที่เพิ่งลอบสังหารผมน่าจะเป็นฝีมือของตระกูลคิมคาวะ" เฉินเกอหรี่ตาลง การกระทำของตระกูลคิมคาวะได้ทำให้เขาโกรธแค้นเข้ากระดูกดำ หนึ่งในตระกูลอันดับหนึ่งในโวกั๋ว ได้ถูกเขาจับใส่ไว้ในบัญชีดำแล้ว

ไม่ว่าใครที่อยู่ในตระกูลนี้ต้องตายสถานเดียวเท่านั้น

"ผมไม่มีปัญหาอะไร ก่อนหน้านี้ผู้ใหญ่เรียกผมไปคุยแล้ว หลังจากการแข่งขันสิ้นสุดลงก็จะให้ผมพักร้อนหนึ่งเดือน หวังว่าจะสามารถใช้ช่วงเวลานี้สะสางปัญหาได้หมดสิ้น" ไป๋เสี่ยวเฟยอยากจะอยู่กับเฉินเกอมาก เพื่อคอยช่วยเหลือเฉินเกอให้ช่วยคุณลุงคุณป้าออกมา

แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นราชันทหารของหน่วยรบพิเศษในหัวเซี่ย จะทำอะไรก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่าง แม้ว่าตอนนี้ผู้ใหญ่จะสั่งให้เขากลับไปที่หัวเซี่ย เขาก็ต้องกลับไปทันทีแม้แต่น้ำอึกเดียวก็ยังดื่มไม่ได้ กลับไปรายงานโดยเร็วที่สุด

"เวลาหนึ่งเดือน ไม่มีปัญหา" เฉินเกอกล่าว

"ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้จะเคลื่อนไหวไหม?" ท่านซินแสกุ่ยเอ่ยถาม

"อืม พรุ่งนี้ผมจะไปพบทาตายุแต่เช้า จากนั้นก็ไปที่ตระกูลฟุตาบะ เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยคุยในภายหลัง" เฉินเกอพยักหน้าตอบรับ

"พี่เฉิน คุณหิวหรือเปล่า ให้ผมออกไปซื้ออะไรมาให้คุณกินหน่อยไหม" ไป๋เสี่ยวเฟยเอามือลูบท้องแบนๆ พลางถามขึ้น