ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 971

หลังจากที่ทาสึเกะ ฟุตาบะโค้งคำนับให้กับคาวะ โคชิ ก็ได้จากไป

"นี่ฟังนะ เฉินเกอนี่เป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงได้มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลยามาชิตะ แล้วไฮทาซุมิกับเอนโดล่ะ พวกเขาไปไหนกันแน่ ? !"

คาวะ โคชิตบโต๊ะด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วเอ่ยถามด้วยความโมโห ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดายเรื่องหนึ่ง จนตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องที่ซับซ้อนวุ่นวายอย่างนี้ อีกทั้งดูสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว ถ้าไม่จัดการเฉินเกอล่ะก็ แผนการที่พวกเขาวางไว้คงต้องพังไม่เป็นท่าแน่

"พวกเขา......พวกเขา......" ซุทานิ โคชินิ่งงันไปครู่หนึ่ง เขาไม่กล้าพูดเรื่องที่เกิดขึ้นกับสองคนนั้นออกมา แต่ตอนนี้ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องบิดเบือนเรื่องราวอีกต่อไปแล้ว

เห็นปฏิกิริยาของซุทานิ โคชิ คาวะ โคชิก็รู้สึกคาดเดาไม่ค่อยถูก เขาเลยเอ่ยถามเสียงขรึม

"เจ้าบ้านครับ พวกเขาสองคนได้หายตัวไป ตอนไปลอบฆ่าเฉินเกอก่อนหน้านี้" ซุทานิ โคชิรู้ว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่ฝืนใจพูดความจริงออกมา "แต่พวกเขาน่าจะอยู่ถูกจับตัวไว้ที่คฤหาสน์ของตระกูลฟุตาบะ ผมกำลังหาทางช่วยพวกเขาออกมาครับ"

"ว่าไงนะ?"

"นายบอกว่า ไฮทาซุมิกับเอนโดลงมือพร้อมกัน แต่กลับถูกพวกมันจับตัวไว้ได้งั้นเหรอ?" คาวะ โคชิลุกพรวดขึ้นมาทันที แล้วชี้หน้าซุทานิ โคชิพลางเอ่ยถาม

"เป็นอย่างนั้นล่ะครับ" ซุทานิ โคชิกัดฟันพูด

"แปลกมากจริงๆ ตระกูลของพวกเราไม่รู้โชคดีอะไรอย่างนี้ ถึงได้ไปล่วงเกินคนคนนี้เข้า นายได้สืบเรื่องตัวตนที่แท้จริงของเฉินเกอพบหรือเปล่า? เขาอยู่ที่หัวเซี่ยมีสถานะเป็นยังไง ทำไมถึงได้เก่งกาจขนาดนี้ แถมยังมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลยามาชิตะด้วย?"

คาวะ โคชิค่อยๆ นั่งลง เขาเริ่มครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ แต่พบว่าก่อนหน้าไม่เคยไปล่วงเกินคนประเภทนี้มาก่อน มีเพียงตอนที่ซาบุโระ โคชิลอบฆ่าทาตายุ ฟุตาบะ จู่ๆ ก็ถูกคนคนนี้ขัดขวางเอาไว้

อีกอย่างตระกูลของพวกเขาถึงแม้ว่าเคยรับภารกิจลอบสังหารเกี่ยวกับหัวเซี่ย และเคยฆ่าคนของหัวเซี่ย แต่ทุกครั้งเก็บกวาดเรียบร้อยมาก ไม่มีทางที่จะเผยพิรุธอะไรออกมา ถึงขนาดที่พูดได้ว่าไม่เคยถูกสงสัยมาก่อนเลย

แต่ตอนนี้มีเฉินเกอโผล่มา ทำให้คาวะ โคชิมีความรู้สึกว่า คนคนนี้เหมือนจะมาเพื่อแก้แค้น ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เรื่องทั้งหมดนี้คงดวงซวยเกินไปแล้ว จู่ๆ จะมาเจอกันในช่วงเวลาสำคัญอย่างนี้ได้ยังไง

"กำลังสืบอยู่ครับ แต่เท่าที่รู้จากเครือข่ายของพวกเรา เฉินเกอคนนี้ไม่มีภูมิหลังอะไรที่หัวเซี่ยเลย เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น อีกอย่างก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยมาที่ประเทศโวกั๋วของพวกเรา ไม่น่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลยามาชิตะได้นะครับ"

ซุทานิ โคชิรีบบอกสิ่งที่สืบมาได้ให้ฟัง

"เป็นไปไม่ได้!"

ทว่าไม่ทันรอให้ซุทานิ โคชิพูดจบ คาวะ โคชิก็ได้ตบโต๊ะไปหนึ่งครั้ง

เขาไม่เชื่อข้อมูลพวกนี้เลยสักนิด ไม่มีภูมิหลังอะไร ไม่เคยมาที่ประเทศโวกั๋ว ไม่มีภูมิหลังไม่มีคนหนุนหลังจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง ไม่เคยมาที่ประเทศโวกั๋ว แล้วจะรู้จักกับตระกูลยามาชิตะได้ยังไงกัน

ต้องบอกเลยว่า ตระกูลยามาชิตะไม่เคยสานสัมพันธ์คบค้าสมาคมกับตระกูลอื่นๆ ในประเทศโวกั๋วมาก่อนเลย เขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเฉินเกอที่เพิ่งมาประเทศโวกั๋ว จะสามารถได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลยามาชิตะได้ ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางเชื่อหรอก

"แต่ความจริงก็เป็นแบบนี้น่ะครับ" ถึงแม้ซุทานิ โคชิจะไม่เชื่อ แต่ก็ทำได้แค่ต้องเชื่อ

"สืบต่อไป ฉันรู้สึกว่าเฉินเกอคนนี้ไม่ธรรมดาเหมือนอย่างที่พวกเราคิด ถ้าหากยังไม่สามารถสืบถึงเบื้องหลังของเขาได้ อย่าเพิ่งลงมือกับเขาเด็ดขาด ยิ่งตอนนี้ยังรู้จักกับตระกูลยามาชิตะด้วย ตระกูลนั้น ไม่ใช่จะหาเรื่องได้ง่ายๆ เลย"

คาวะ โคชิจุดบุหรี่ แล้วสูบไปพลางเอ่ยพูดไปพลาง

"เจ้าบ้านครับ ในตระกูลนั้น มีนินจาจริงๆ เหรอครับ?" พูดถึงตรงนี้ ซุทานิ โคชิก็ได้เอ่ยเสียงต่ำลง อย่าคิดว่าเขาเป็นหัวหน้าองค์กรของกลุ่มนักฆ่าแล้วจะรู้ทุกอย่าง เขารู้จักตระกูลยามาชิตะเพียงแค่ผิวเผินและฟังมาจากคนอื่นเท่านั้น