ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 124

บทที่ 124 การกระทำน่าเกลียด

“โจวซือเหยียเป็นคนจากตระกูลโจว แม้ว่าเขาจะทำงานกับนายอำเภอจาง แต่ก็ไม่ใช่คนของนายอำเภอจาง ในทางกลับกันนายอำเภอยังต้องฟังโจวซือเหยียผู้นี้ในหลาย ๆ เรื่องด้วย”

จางปู่โถวพูดเบา ๆ

“เพราะเหตุใดกัน?”

จินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ

เพราะความเป็นจริงแล้ว ซือเหยียถือว่าเป็นลูกน้องของนายอำเภอ เรื่องใดก็ตามที่ไม่เหมาะให้นายอำเภอเป็นผู้ออกหน้าก็จะมอบหมายให้ซือเหยียเป็นคนจัดการ

ส่งผลให้การบริหารจัดการในอำเภอจินชวนพลิกผัน นายอำเภอกลายเป็นหุ่นเชิดของซือเหยียหรือผู้ช่วยนายอำเภอแทน

ทั้งหมดนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่น่าสนใจ

“นายอำเภอจางเป็นผู้มีภูมิหลังที่ต่ำต้อย การที่เขามาอยู่ในจุดนี้ได้เป็นเพราะการสนับสนุนและการจัดการของตระกูลโจว”

จางปู่โถวกล่าวว่า “จนถึงขณะนี้ สมาชิกในครอบครัวของนายอำเภอจางยังคงอยู่ที่บ้านเกิดและไม่ได้รับมาอยู่ด้วยกัน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้จินเฟิงก็เข้าใจทันที

ที่แท้นายอำเภอผู้นี้ก็ตกอยู่ในกำมือผู้อื่น

“ตอนนี้โจวซือเหยียกำลังจับตาดูพวกเจ้า” จางปู่โถวกล่าวต่อ “แต่ไม่ใช่เพราะเงิน”

“ไม่ใช่เพราะเงินอย่างนั้นหรือ?”

จินเฟิงรู้สึกสับสน

พวกโจรปล้นถนนทำไมไม่เอาเงินเล่า?

หรือว่าต้องการฆ่าคนรวยไปช่วยเหลือคนจน เพียงเพื่อต้องการทวงความยุติธรรมให้สวรรค์?

“ท่านอาจารย์ได้สร้างไนปั่นด้ายแบบใหม่ที่สามารถหมุนวงล้อได้เร็วกว่าเมื่อก่อนหลายเท่าใช่หรือไม่?”

จางปู่โถวกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่าครอบครัวของโจวซือเหยียก็ทำสิ่งทอเช่นกัน”

“ที่แท้เขากำลังเล็งเป้าไปที่ไนปั่นด้ายของข้านี่เอง”

จินเฟิงตระหนักได้ทันที

โรงงานสิ่งทอต้องการคนงานจำนวนมาก และข่าวการกำเนิดของไนปั่นด้ายที่ทำขึ้นใหม่ก็ไม่สามารถปกปิดได้จริง ๆ

เป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีคนทำลอกเลียนขึ้นมา เพราะถังตงตง ความลับนี้จึงเก็บไว้ได้อย่างนาวนาน

“ก่อนหน้านี้ผู้ใต้บังคับบัญชาของซือเหยียเคยเอ่ยปากกับข้า มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่เราดื่มกัน เขาบอกข้าว่าซือเหยียเอ่ยปากว่าต้องการไนปั่นด้ายมาครอบครอง”

จางปู่โถวกล่าวต่อ “เขาให้พวกโจรเขาเถี่ยกว้านไปสกัดกั้นในถงซาน อาจเป็นเพราะพวกเขาต้องการบังคับให้ท่านอาจารย์ยอมก้มหัวให้”

“เช่นนั้นหรือ?”

จินเฟิงมองไปที่จางปู่โถวและถาม “จางปู่โถว เจ้าคือทหารปลดประจำการจากกองทัพเถี่ยหลินหรือไม่?”

“ไม่ใช่”

จางปู่โถวส่ายหัว “ข้าไม่เคยมีโอกาสได้ต่อสู้เคียงข้างท่านโหวในสนามรบ… เหตุใดท่านอาจารย์จึงถามเช่นนี้หรือ?”

“ไม่มีอะไร ข้าแค่ถามไปอย่างนั้น”

จินเฟิงยิ้มและส่ายหัว

เจ้าหน้าที่ที่รับใช้โจวซือเหยียมาพูดเรื่องไนปั่นด้ายกับจางปู่โถว เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้จางปู่โถวผู้นี้ส่งข้อความถึงจินเฟิงและบังคับให้ยอมจำนน

ดังนั้นจินเฟิงจึงสงสัยว่าจางปู่โถวอาจเป็นคนของโจวซือเหยีย

หรืออาจเป็นไปได้ว่าชายผู้นี้กำลังถูกหลอกใช้โดยที่เขาไม่รู้ตัว

“ท่านอาจารย์ เหตุใดไม่ย้ายโรงงานไปในอำเภอเล่า พวกโจรจะได้ไร้หนทาง” จางปู่โถวโน้มน้าวด้วยความจริงใจ

หากเขาย้ายไปในอำเภอจินชวนจะได้ไม่ต้องเดินทางไปมาเพื่อซื้อของและจัดส่งอีก ในความเห็นของจางปู่โถว นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหา

“ขอบคุณจางปู่โถว ขอข้าคิดดูก่อนแล้วกัน”

จินเฟิงยิ้มและส่ายหัว

ความจริงแล้วบัณฑิตหนุ่มเคยคิดถึงปัญหานี้เช่นกันตอนที่ถังตงตงพูดเรื่องการก่อตั้งโรงงานครั้งแรก

อย่างไรก็ตาม อำเภอจินชวนมีขนาดเล็กมากและเป็นการยากที่จะหาสถานที่ที่เหมาะสมในการสร้างโรงงาน

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนส่วนใหญ่ที่สามารถอาศัยอยู่ในตัวอำเภอก็มีอาชีพเป็นของตัวเองและมีคนว่างงานน้อย แม้ว่าจินเฟิงจะสร้างโรงงาน การสรรหาลูกจ้างก็คงเป็นปัญหาใหญ่

ดังนั้นสุดท้ายแล้วชายหนุ่มจึงตัดสินใจสร้างโรงงานในซีเหอวาน

ตอนนี้เมื่อมาคิด ๆ ดูแล้ว การตัดสินใจของเขาถือว่าชาญฉลาดทีเดียว

โครงสร้างของไนปั่นด้ายใหม่ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเป็นพิเศษ และช่างไม้ที่มีความรู้ก็สามารถเลียนแบบมันได้ผ่านการมองเพียงผิวเผิน

สาเหตุหลัก ๆ ที่ทำให้ความลับเรื่องไนปั่นด้ายยังไม่ถูกแพร่ออกไปเป็นเพราะคนงานหญิงไปจนถึงผู้ช่วยในโรงอาหารต่างก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

หากโรงงานถูกสร้างขึ้นในตัวอำเภอจินชวน จินเฟิงคิดว่าไนปั่นด้ายคงถูกขโมยไปนานแล้ว

แต่เขาก็รู้ดีว่าโครงสร้างของไนปั่นด้ายนั้นเรียบง่าย ไม่ช้าก็เร็วเรื่องนี้ก็ต้องแพร่กระจายออกไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน