ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 123

บทที่ 123 ผู้หนุนหลังโจร

“เมื่อคืนเราเจอโจร…”

หลิวเถี่ยก้มศีรษะลงและเล่าสิ่งที่เกิดขึ้น

เมื่อคืนเขานำขบวนขนส่งไปในตัวอำเภอ แต่ถูกพวกโจรสกัดกั้นเอาไว้ทันทีที่เข้าเขตถงซาน

พวกโจรไม่เพียงแต่ขโมยทุกอย่างโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่ยังทุบตีหลิวเถี่ยและคนอื่น ๆ ที่รับผิดชอบคุ้มกันขบวนขนส่งนี้อีกด้วย พวกเขาข่มขู่ว่าหลังจากนี้ให้จ่ายค่าผ่านทางหนึ่งร้อยตำลึงเงินทุกเดือน

“จินเฟิง ข้าขอโทษด้วยที่ทำลายความไว้วางใจของเจ้าและพี่เหลียง ข้าทำให้ของเราสูญหายไปไม่น้อย…”

หลิวเถี่ยกล่าวด้วยความรู้สึกผิด

หลังจากที่จินเฟิงขยายโรงงานสิ่งทอ ผลผลิตก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าจากเมื่อก่อน วัสดุอุปกรณ์ที่จำเป็นต้องซื้อก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าเช่นเดียวกัน

แม้ว่าจินเฟิงจะทำเกวียนไว้มากกว่าสิบคันและพยายามลดจำนวนการเดินทางลง ทว่าอย่างน้อยก็จำเป็นต้องเข้าไปในตัวอำเภอจินชวนอาทิตย์ละครั้งอยู่ดี

แต่เนื่องจากพวกโจรได้ตั้งด่านในถงซาน ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องพบว่ามีการส่งของในตอนกลางคืน

จินเฟิงรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ควรตำหนิหลิวเถี่ย

เขาตบไหล่หลิวเถี่ยเบา ๆ “พี่หลิวเถี่ย ไม่เป็นไร เรื่องสินค้าในเมื่อมันหายไปแล้วก็แล้วไป ขอแค่ทุกคนปลอดภัยก็พอ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่จินเฟิงพูด หลิวเถี่ยก็ตบตัวเอง “จินเฟิง แต่หู่จือ…”

“เกิดอะไรขึ้นกับหู่จือหรือ?”

จินเฟิงหัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

หู่จือเป็นญาติของจางเหลียง อีกฝ่ายเป็นเด็กชายอายุสิบห้าปีที่รับหน้าที่ขนส่งสินค้าคู่กับจางเหลียงตั้งแต่แรกเริ่ม

ลูกพี่ลูกน้องสองคนของจางเหลียงเสียชีวิตในสนามรบ หู่จือเป็นหลานคนเดียวในครอบครัว หากมีบางอย่างเกิดขึ้น จินเฟิงก็ไม่รู้จะบอกจางเหลียงเรื่องนี้อย่างไร

“หู่จือถูกพวกโจรทำร้ายจนขาหักถึงขนาดกระดูกโผล่ออกมา ข้าคิดว่ากรณีนี้อยู่นอกเหนือการรักษาของเหล่าถานเลยส่งตัวเขาไปรักษาในตัวอำเภอจินชวน”

หลิวเถี่ยกล่าวต่อ “หลางจงได้ทำการเชื่อมกระดูกให้เขาแล้ว เห็นบอกว่าจะสามารถฟื้นฟูคืนสู่สภาพเดิมได้ แต่ข้าเกรงว่าหากเขาเดินทางไปกลับ กระดูกของเขาจะได้รับการกระทบกระเทือนเลยให้เขาอยู่ภายใต้การดูแลของหลางจงไปก่อน”

“พี่เถี่ยจือทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ไม่ว่าอย่างไรชีวิตของคนก็สำคัญที่สุด”

เมื่อจินเฟิงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

ไม่มีใครถึงแก่ชีวิตก็โล่งใจ

อีกอย่างเหล่าถานก็เป็นแค่หมอพื้นบ้านประจำหมู่บ้านเท่านั้น หากหลิวเถี่ยส่งตัวหู่จือไปให้เหล่าถานรักษาคงไม่ใช่เรื่องดี

ตอนนี้อากาศร้อน การที่หู่จือกระดูกหักและมีปากแผลเปิดกว้างอาจจะติดเชื้อได้ง่าย หากไม่มียาแก้อักเสบเขาอาจถึงตายได้

“จินเฟิง หลางจงบอกว่าภายในสองปีนี้หู่จือจะไม่สามารถทำงานหนักได้…”

หลิวเถี่ยกล่าวเสริม

“ไม่เป็นไร ในระหว่างนี้ข้าจะมอบหมายงานที่ไม่ต้องใช้แรงมากนักให้กับหู่จือทำจนกว่าเขาจะหายดี”

จินเฟิงกล่าวต่อ “รวมไปถึงครอบครัวของเขาด้วย เดี๋ยวข้าจะช่วยมอบหมายงานให้”

“จินเฟิง ข้าขอบคุณแทนหู่จือจริง ๆ”

หลิวเถี่ยโค้งคำนับจินเฟิง

เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นเป็นที่น่าเสียใจยิ่งนัก หลิวเถี่ยและหู่จือทำงานประเภทเดียวกัน วันนี้หู่จือตกเป็นผู้โชคร้าย วันพรุ่งนี้อาจเป็นเขาก็ได้

แต่ในยุคสมัยนี้การไม่เพียรทำงานหนักนั่นก็เท่ากับตายรูปแบบหนึ่งเหมือนกัน

เขากล่าวเสริมเรื่องอาการข้างเคียงของหู่จือไปเพราะอยากจะดูเหมือนกันว่าจินเฟิงจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

ตอนนี้จินเฟิงรับปากแล้วว่าจะช่วยเหลือหู่จือ หลิวเถี่ยก็รู้สึกโล่งใจ

“จินเฟิง ข้ายังมีอีกเรื่อง เงินที่ติดตัวพวกข้าถูกโจรขโมยไปหมด เป็นเรื่องบังเอิญที่เมื่อเราไปถึงจวนว่าการก็ได้พบกับจางปู่โถว เงินห้าตำลึงเงินที่เป็นค่ารักษาหู่จือก็เป็นเงินที่หยิบยืมมาจากจางปู่โถวผู้นี้”

“ข้ารู้แล้ว”

จินเฟิงหยิบแท่งเงินสิบตำลึงเงินออกมาจากใต้แขนเสื้อ “จางปู่โถว เรื่องในครั้งนี้ขอบคุณเจ้ามาก”

“ท่านอาจารย์จิน นี่มันอะไรกัน?”

จางปู่โถวดูไม่พอใจเล็กน้อย “ที่ข้าเดินทางมาส่งเถี่ยจือกับสหายเหล่านี้ เป็นเพราะเกรงว่าพวกโจรจะลอบทำร้ายพวกเขาอีกครั้ง ข้ามิได้มาเพื่อทวงบุณคุณแต่อย่างใด”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน