ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 182

บทที่ 182 สร้างข้อได้เปรียบ

“หากมีการปะทะก็ต้องปะทะ เรามีม้าศึกมากกว่ายี่สิบตัว และทหารม้ามากกว่ายี่สิบนาย เราจะกลัวพวกมันได้อย่างไร”

ในขณะที่นั่งอยู่บนหลังม้า ทหารผ่านศึกก็ตบลงบนม้าของเขาเบา ๆ แล้วเอ่ยอย่างกระตือรือร้น “รอพวกโจรบุกมา เราจะร่วมต่อสู้ไปด้วยกัน!”

“เป็นเรื่องจริงที่ทหารม้าสามารถจัดการทหารราบได้ แต่อย่าลืม โหวจื่อบอกว่าในกลุ่มโจรเหล่านี้มีมือธนูมากกว่ายี่สิบคน พวกเขาย่อมรับมือกับทหารม้าได้อย่างแน่นอน!”

จินเฟิงเหลือบมองทหารผ่านศึก

ถนนเส้นหลักกว้างเพียงไม่กี่จั้ง ทหารม้าไม่สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างคล่องแคล่วนัก เมื่อพวกโจรยิงธนู พวกเขาก็อาจไม่มีที่หลบซ่อน และทำได้เพียงตกเป็นเป้าของศัตรูเท่านั้น

หากไม่นับชิ่งมู่หลานและผู้คุ้มกันของนาง จินเฟิงและทหารผ่านศึกต่างก็ไม่มีชุดเกราะ และคงไม่สามารถรอดจากการถูกยิงได้

ขณะที่เถี่ยฉุยกำลังจะเอ่ย ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงทหารผ่านศึกที่อยู่ข้าง ๆ ตะโกนขึ้น “ใครน่ะ?!”

ทุกคนหันกลับไปและเห็นว่าพุ่มไม้ในป่าสั่นไหวอยู่ตรงหน้า

ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากพุ่มไม้และมุ่งหน้าเข้าไปในป่า

“ต้องเป็นหน่วยสอดแนมของกลุ่มโจรเป็นแน่ จัดการเขาซะ!”

จินเฟิงออกคำสั่ง ทหารผ่านศึกที่รับคำสั่งจับตัวหน่วยสอดแนมและเหนี่ยวไกทันที

ปัก!

ลูกธนูพุ่งผ่านไปปักเข้าที่คอของโจรผู้นั้นทันที

“ท่านอาจารย์พูดถูก เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการปะทะครั้งนี้ได้!”

เถี่ยฉุยดึงดาบยาวของเขาออกมา “ท่านอาจารย์ ขึ้นรถม้าเร็วเข้า คนอื่น ๆ ไปเตรียมตัว!”

เมื่อได้ยินดังนี้ ทหารผ่านศึกและทหารหญิงต่างก็ตั้งกระบวนทัพป้องกันอย่างรวดเร็ว

“เถี่ยฉุย พวกเรากำลังยืนอยู่บนถนนเส้นหลักโดยปราศจากที่กำบังแม้แต่น้อย นี่จะเสียเปรียบอย่างมากในการต่อสู้” จินเฟิงขมวดคิ้วและพูด

“ท่านอาจารย์คิดว่าเราควรทำอย่างไร?” เถี่ยฉุยเอ่ยถามทันที

“ฝ่ายเรามีกันเพียงไม่กี่คน เราคงไม่สามารถเอาชนะพวกโจรได้อย่างแน่นอน หากเราจะต่อสู้ เราต้องเลือกพื้นที่ที่เอื้ออำนวย!”

“ท่านอาจารย์ ข้าเพิ่งเห็นว่าตำแหน่งที่ดีที่สุดในบริเวณนี้ คือตำแหน่งที่พวกโจรซุ่มโจมตี” โหวจื่อกล่าว

จินเฟิงเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ สิ่งที่โหวจื่อพูดนั้นถูกต้อง ด้านหนึ่งของถนนเส้นหลักอยู่ใกล้กับหน้าผา และอีกด้านหนึ่งเป็นป่าทึบ ไม่มีตำแหน่งอื่นที่สามารถป้องกันการโจมตีได้แล้ว

“มันต้องมีวิธีสิ!”

จิตใจของจินเฟิงกำลังปั่นป่วน “ในเวลานี้ เราต้องสร้างข้อได้เปรียบให้มากที่สุด เรามีข้อได้เปรียบอะไรบ้างเมื่อเทียบกับพวกโจร? ทหารผ่านศึกมีความชำนาญเรื่องการต่อสู้ ทหารทุกนายล้วนเป็นผู้มีฝีมือที่ยอดเยี่ยม มีอาวุธที่แหลมคม ทหารหญิงมีชุดเกราะและพลังการยิงของหน้าไม้เองก็แม่นยำและรวดเร็วกว่าธนูของคู่ต่อสู้…”

จินเฟิงคิดถึงข้อดีของทหารผ่านศึกและทหารหญิง เมื่อคิดถึงพลังของหน้าไม้ ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายทันที

“ทุกคนมารวมกันตรงนี้ ข้ามีแผนการ!”

จินเฟิงเรียกทุกคนมารวมตัวกันและอธิบายแผนของเขาอย่างรวดเร็ว

“ท่านอาจารย์ หากทำเช่นนี้ท่านจะตกอยู่ในอันตราย”

เถี่ยฉุยพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ถ้ามีอันตรายข้าจะวิ่งหนี โจรสองขาจะวิ่งเร็วกว่าม้าศึกได้หรือ?”

จินเฟิงกล่าวว่า “ไปเตรียมตัวให้พร้อม!”

“แต่…”

“ไม่มีอะไรต้องกังวล แค่เชื่อฟังคำสั่งก็พอ!”

บัณฑิตหนุ่มกล่าวอย่างเด็ดขาด

“รับทราบ!”

จินเฟิงประกาศคำสั่งออกไปแล้ว และเถี่ยฉุยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสั่งให้ทหารผ่านศึกนำม้าเข้าไปในป่าซึ่งอยู่ถัดจากถนนเส้นหลัก

“หากไม่มีตำแหน่งที่ได้เปรียบ ก็จงสร้างขึ้นมาเอง เหตุใดข้าคิดไม่ถึงกันนะ?”

หลังจากฟังจบ ชิ่งมู่หลานก็ยกนิ้วโป้งขึ้นด้วยความชื่นชม “ท่านอาจารย์ เป็นไปตามที่คาดไว้ หัวสมองของท่านทำงานเร็วมาก!”

“หยุดประจบประแจงได้แล้ว โจรกำลังจะมา รีบเตรียมตัวเร็วเข้า!”

จินเฟิงอุ้มเสี่ยวเอ๋อออกจากรถม้า “เสี่ยวโหรว ตงตง รุ่นเหนียง พวกเจ้ารีบขึ้นไปบนภูเขาโดยเร็วเถิด”

“สามี ระวังตัวด้วย”

กวานเสี่ยวโหรวรู้ว่าหากนางยังอยู่ที่นี่ รังแต่จะสร้างความวิตกให้จินเฟิง ดังนั้นนางจึงเหลือบมองเขาอย่างไม่เต็มใจจากไป ในขณะที่มือซ้ายถือหน้าไม้ ส่วนมือขวาจับเสี่ยวเอ๋อเอาไว้แน่น ท้ายที่สุดกวานเสี่ยวโหรว ก็ยอมเดินตามทหารผ่านศึกขึ้นไปบนภูเขา

“ระวังตัวด้วย!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน